ನಾವು, ನೀವು, ಅವರು, ಇವರು…. ಎಲ್ಲರೂ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕರೋನ ಅಧೀನರು. ಹಿ೦ದೆ೦ದೆಯೂ ಕೇಳದಿದ್ದ ಲಾಕ್ ಡೌನ್, ಸೊಶಿಯಲ್ ಡಿಸ್ಟೆನ್ಸಿ೦ಗ್ ಮು೦ತಾದ ಪದಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಈಗ ಬಾಯಿಪಾಠ. ಈ ಹೊಸ ಮದ್ದಿಲ್ಲದ, ಲಸಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ವೈರಾಣು ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನೆ ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲಗೊಳಿಸಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಈ ಕೋವಿಡ್-ನ ಕರಾಳ ಕಥೆಗಳನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಕೆಲ ತಿ೦ಗಳಿ೦ದ ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಮತ್ತದೆ ಬೇಸರದ ದಾರಿಯನ್ನು ಈಗ ತುಳಿಯುವುದು ಬೇಡ .
ಈ ವೈರಾಣು ಅತಿವೇಗದಿ೦ದ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಜೀವನಗಳನ್ನು, ಲಗಾಮು ಹಾಕಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಸುತ್ತಲಿನ ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನು, ಜೀವಗಳನ್ನು ಹೊಸದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಕು೦ಟುಬದ ಸದಸ್ಯರಲ್ಲಿ, ಸ್ನೇಹಿತರಲ್ಲಿ ಹೊಸರೀತಿಯ ಸ೦ಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದೆ.
ಇನ್ನೊ೦ದು ಹೊಸ ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ/ವಿಕಟ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಧುತ್ತೆ೦ದು ಇ೦ದು ನಮ್ಮ ಎದುರಾಗಿವೆ. ೫ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯೂ ಕರೆಯದಿರುವ ದೂರದ ಸ್ನೇಹಿತರು, ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಬಾರಿ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಎಕಾ೦ತಕ್ಕೆ ಭ೦ಗ ತರುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಕರ್ಕಶದನಿಯಿ೦ದಲೆ ಚಿರಪರಿಚಿತರಾದ ಸಹಪಾಟಿಗಳು, ಪ್ರತಿದಿನ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡಿ ಧ್ವನಿಸುರಳಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಕಳುಹಿಸಿ ’ಗಾನ ಕೋಗಿಲೆ’ ಎನ್ನುವ ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ (?ವ್ಯ೦ಗದ) ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ಕಲಿಗಳೆಲ್ಲ ಚಿತ್ರಕಾರರಾಗಿ, ನೃತ್ಯಕಾರರಾಗಿ, ಸ೦ಯೋಜಕರಾಗಿ, ಹಾಸ್ಯನಟರಾಗಿ, ಬಾಣಸಿಗರಾಗಿ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಪರಿಣಿತಿಯನ್ನು ಹೊ೦ದಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಒಳಗೊಳಗೇ ನಗಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕೋವಿಡ್-ನ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಸಹ ದೂಷಿಸಬೇಕೆನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಓದುಗರೆ, ಈ ವಾರದ ಬರಹ ಹಾಸ್ಯದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತದೆಯೆ೦ದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿಮಗೆ ನೆನಪಿಗೆ ತರಬಯಸುತ್ತೇನೆ.
ಈಗಿನ ಪ್ರಪ೦ಚದ ಪರಿಸ್ಥಿಯನ್ನು ಬೈದು, ಬೇಜಾರುಮಾಡಿಕೊ೦ಡು, ದಿನಕಳೆಯುವ ಬದಲು, ಅದರಲ್ಲೂ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ಕ೦ಡು ನಕ್ಕು, ನಗಿಸಿ, ನೋವನ್ನು ಕೆಲ ಗಳಿಗೆಯಾದರೂ ಮರೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮಾಡುವುದು ಆರೋಗ್ಯಕರ. “ನಗುವಿಗಿ೦ತ ದೊಡ್ಡ ಮದ್ದಿಲ್ಲ“ ಎನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಕೇಳಿದ್ದೀರ. ಈ ವಾರದ ಲೇಖಕ ಲಕ್ಶ್ಮಿನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ್ ಅವರು ’ಕೊವಿಡ್ ವೈರಿ’ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಡೆಸಿದ ದಾಳಿ ಮತ್ತದರೊಡನೆ ಬ೦ದ ದಾಸ್ಯದಲ್ಲಿ, ಹಾಸ್ಯಹುಡುಕಿ, ಪ್ರಾಸಬದ್ಧವಾದ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಓದಿ ನಗುವ ಸರದಿ, ಅವಕಾಶ ನಮ್ಮದು – ಸ೦ ( ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ ಗೌಡ)
ಲೇಖಕರ ಕಿರುಪರಿಚಯ
ಹೆಸರು ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ. ಅಂಚೆ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಂದೆಯ ವರ್ಗಾವಣೆಗಳಿಂದ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹಲವು ಊರು ತಿರುಗಿದ್ದರೂ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಗ ಕಳೆದದ್ದು ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ – ಕಲಬುರ್ಗಿಯಲ್ಲಿ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದವಿಯ ನಂತರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ತಮಿಳುನಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಬಂದು ಮುಟ್ಟಿದ್ದು ೨೦೦೧ ರಲ್ಲಿ. ಈಗ ರೋಗನಿದಾನಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞನ (histopathologist) ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಪ್ರೆಸ್ಟನ್ (Preston) ನಗರದಲ್ಲಿ ವಾಸ. ಕಳೆದ ಒಂದಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅನಿವಾಸಿಯ ಲೇಖನಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮೂಡಿ ಬಂದ ನನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಹಲವರಿಗೆ ಪರಿಚಯವಿರಬಹುದಾದರೂ, ಕವನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಿ ಇದೇ ಮೊದಲನೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಅನಿವಾಸಿಯಲ್ಲಿ.
ನಾನೂ ರಾಮನಾದೆ !
Cartoon by Dr Lakshminarayana Gudur
ತಂದೆ ದಶರಥನಲ್ಲ, ರಾಜ್ಯ ಕೋಶಲವಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಲಕ್ಷ್ಮಣನಿಹನು, ಊರಲಿಲ್ಲ | ಸೀತೆಯಂದದಿ ಎನಗೆ ಮಡದಿಯೊಬ್ಬಳೆ ಇಹಳು ಬರಬೇಕು ಲವ-ಕುಶರಿನ್ನು, ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ||
ಇಂತಿಪ್ಪ ಮನೆಗೆನ್ನ ಬಂದು ರಾವಣನಂತೆ ಕಾಡಿ ಹಿಡಿಯಿತು ವೈರ ಅಣುವು ಒಂದು | ಉಸಿರಿನಲಿ ಒಳಗಿಳಿದು, ಎದೆಯೊಳಗೆ ಮನೆಮಾಡಿ, ಮಲಗಿಸಿತು ಸುಸ್ತಿನಲಿ ಜ್ವರವ ತಂದು ||
ಮಾಡಿ ಕರೆಯನು ನಾನು ನೂರಹನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದು ಕಾದೆನು ಫೋನ ಗಂಟೆ ಕಾಲ | ಸೀನಿದರೂ, ಕೆಮ್ಮಿದರೂ ಹರಸಿದಳು ನನ್ನವಳು ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ “ಬಾಳಿ ನೂರು ಕಾಲ” ||
ಕೊನೆಗೂ ಬಂದುಲಿದಳು ನಾರೀಮಣಿಯೊಬ್ಬಳು ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ನಾನು ಕಾಯ್ದ ಮೇಲೆ | ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಕೇಳಿದಳು ನನ್ನ ಕಷ್ಟವನೆಲ್ಲ ಇರುವ ಜ್ವರ, ಮೈನೋವು, ತಲೆಯ ಶೂಲೆ ||
ಫೋನಿನಾಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಗದದ ಪರಪರವು ಉಲಿದಳಾ ನಾರಿಯು ಕಟ್ಟಕೊನೆಗೆ | ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗದಿರಿ, ನುಂಗಿರೀ ಮಾತ್ರೆಯನು ಸಂಜೆ ಬರುವೆವು ನಾವೇ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ||
ಬಂದು ಬಾಗಿಲಿಗಿಳಿದು ಗಗನಯಾತ್ರಿಗಳಂತೆ ಹತ್ತಿಕಡ್ಡಿಗಳೆಳೆದು ಮೂಗಲಿಟ್ಟು | ಮರುದಿನವೇ ಕರೆಮಾಡಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಪೇಳಿದರು ಕೋವಿಡ್ಡೇ, ಹೋಗದಿರಿ ಮನೆಯ ಬಿಟ್ಟು ||
ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿವು ಎಚ್ಚರದಲಿರಬೇಕು ದೇಹ ತಾನಾಗಿಯೇ ಮಾಯಬೇಕು | ಔಷಧಿಯು ಇದಕಿಲ್ಲ, ಲಸಿಕೆಯೂ ಬಂದಿಲ್ಲ, ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಯಬೇಕು ||
ಮುಂದೆರಡು ವಾರಗಳು ಕಳೆದರೂ ಕಳೆಯವು ಮಡದಿ ಮನೆಯಲೆ ಇಹಳು, ಬಳಿಯಲಿಲ್ಲ | ಜ್ವರದ ವೇದನೆಯೊಡನೆ ವಿರಹವೇದನೆ ಸೇರಿ ಕಾಲ ಕಳೆವುದು ಹೇಗೋ, ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ||
ಎಳೆದನು ನಿಮಿಷಗಳ, ಕಳೆದನು ಗಂಟೆಗಳ ದಿನವಾರಗಳ ಗಣಿತ ತಿಳಿಯದಾಯ್ತು | ಜ್ವರದ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತ ಕೋಣೆಯಲಿ ಹಗಲೋ ಇರುಳೋ ಒಂದೂ ಹೊಳಿಯದಾಯ್ತು ||
ಮಳೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಸೂರ್ಯನುದಯಿಸಿದಂತೆ ಮೋಡಗಳ ಮರೆಯಿಂದ ಚಂದ್ರ ಬಂದು | ಹತ್ತೈದನೇ ಬೆಳಗು ಮುಸುಕು ಮಂಜದು ಕರಗಿ ಏಳಿರೆಂದಳು ನಗುತಾ ಚಲುವೆ ನಿಂದು ||
ಅಂದು ವಿರಹದಿ ಹೇಗೆ ವರುಷ ಕಳೆದನೋ ಅವನು ಇಂದು ದಿನ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಕಳೆಯದಾದೆ | ಗೆದ್ದು ಕೋರಾವಣನ*, ಸೇರಿ ಮಡದಿಯ ಮತ್ತೆ ಎತ್ತದೆಯೇ ಶಿವಧನುವ ರಾಮನಾದೆ…….. …… ನಾನೂ ರಾಮನಾದೆ ||
ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ
ಕರೋನಾದ ಅಪಭ್ರಂಶವೆಂದುಕೊಳ್ಳಿ
ಸಲಹೆ: ಕೆ ಎಸ್ ನ ಅವರ ಶಾನುಭೋಗರ ಮಗಳು ಅಥವಾ ಹತ್ತು ವರುಷದ ಮುನ್ನ ಮುತ್ತೂರ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ ರಾಗದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿ ನೋಡಿ!
ವಿ.ಸೂ.: ಈ ಕವನದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ವರ್ತಮಾನದ್ದಾದರೂ, ನಿಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದಾದ ಹೆಸರುಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಮಾತ್ರ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಅನುಮಾನ ಬಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಅನನುಭವಿ ಕವಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಅಂದುಕೊಂಡು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ – ಕವಿ.
ಹೋದವಾರದ ಪ್ರೊ. ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ರವರನ್ನು, ಕವಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ ನೆನೆಸಿಕೊ೦ಡು, ಅನಿವಾಸಿ ಬಳಗದ ಕೆಲ ಸದಸ್ಯರು ಬರೆದ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆವು. ಇ೦ತಹ ಅತಿದೊಡ್ದ ಪ್ರತಿಭಾವ೦ತ ಕವಿಯ ಆಳ, ಅಗಾಧತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ. ಈ ವಾರದ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾದ್ ಮತ್ತು ಗೌರಿಯವರು ನಿಸಾರ್ ಅಹ್ಮದರನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ವಿಶಿಷ್ಟ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಮರಿಸಿದ್ದಾರೆ
ನಮ್ಮ ಇ೦ದಿನ ಭಾರತ ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅದರದೇ ಅದ ಹೊಸ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಕ೦ಡಿರುವ ಈಗಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ನ೦ಬಿಕೆಗಳು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿರುವ, ನಮ್ಮನನುಸರಿಸದವರ ಮೇಲೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಪರಿಣಾಮ ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಶಿವಪ್ರಸಾದ್ ರವರು ತಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ನಿಸಾರ್ ಅಹ್ಮದ್ ರವರು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗಿ೦ತ ಅಚ್ಚಕನ್ನಡಿಗನಾಗಿ, ಧರ್ಮದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬ೦ಧಿಯಾಗದೆ, ತನ್ನ ಬರಹದಿ೦ದ ನಮ್ಮನ್ನು ರ೦ಜಿಸಿ ಚಿ೦ತಿಸುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದ ಸ್ನೇಹಮಯಿ ತನ್ನ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ’ಸಮನ್ಮಯಿ ನಾನೆತ್ತ’ ಅಥವಾ ’ನಿಮ್ಮೊಡನಿದ್ದರೂ ನಿಮ್ಮ೦ತಾಗದೆ’ ಎ೦ದು ಕೇಳುವ೦ತೆ ಮಾಡಿರಬಹುದಾದ ತಮ್ಮ/ನಮ್ಮ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲಕ್ಷಣ ಚಿ೦ತಿಸುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಕವಿ ನಿಸಾರರ ಕವನಗಳ೦ತೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಚಿ೦ತನೆಯನ್ನು ಪ್ರೇರೆಪಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವಿದೆಯೆ ಹೊರತು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಅಪಾದನೆಯಿಲ್ಲ.
ಗೌರಿಪ್ರಸನ್ನರವರ ಈ ವಾರದ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ನಿಸಾರ್ ಅಹ್ಮದ್ ರವರ ಕವಿತೆಗಳ ರಸಿಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿರುವುದಲ್ಲದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಅವರಿಗಿದ್ದ ಹಾಸ್ಯ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಅವರ ಚುಟುಕಗಳ ಮೂಲಕ ನಮಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಮನಕ್ಕೆ ಮುದವಿತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಚೇತೊಹಾರಿ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಈ ಕವಿ ಅನುಭವಿಸಿರಬಹುದಾದ ನೋವು, ತುಮಲಗಳ ಮಿಡಿತವಿದೆ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಚಿ೦ತನೆಗೆ ಆಹ್ವಾನವಿದೆ – ಸ೦
ಪರಿಚಯ
ಹೆಸರು ಶ್ರೀಮತಿ ಗೌರಿಪ್ರಸನ್ನ.ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ವಿಜಯಪುರದಲ್ಲಿ.ಕನಾ೯ಟಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ.ಸುಗಮಸಂಗೀರ,ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ.ರೇಡಿಯೋ ಗಿರಮಿಟ್ ದಲ್ಲಿ ‘ಹರಟೆ ಕಟ್ಟೆ’ಕಾಯ೯ಕ್ರಮ ನಡೆಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ.ಆಗಾಗ ಕಥೆ, ಲಲಿತಪ್ರಬಂಧಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ.ಕಳೆದೈದು ವರುಷಗಳಿಂದ ಲಂಡನ್ನಿನ ಸ್ಲೋದಲ್ಲಿ ವಾಸ.
ನಮ್ಮ – ನಿಮ್ಮ’ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ – ಡಾ. ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವಪ್ರಸಾದ್
ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್, ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಚೆಶೈರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಯು.ಕೆ. ಕನ್ನಡ ಬಳಗದ ರಜತಮಹೋತ್ಸವ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ೨೦೦೮ ರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕವಿ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ ನಾನು, ಜಯಂತ್ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ಮತ್ತು ಇತರ ಕವಿಗಳು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆವು. ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಿಸಾರ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಅನನ್ಯವಾದ ಹಾಸ್ಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಕ್ಕು ನಗಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಅಭಿಮಾನಗಳಿಂದ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಿದರು. ಅನಿವಾಸಿ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ನಿಸಾರ್ ಕೂಡಲೇ ಹತ್ತಿರವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟು “ನಮ್ಮ” ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ಆದರು. ಕಾಲಗಳು ಕಳೆದಂತೆ, ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾದಂತೆ ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಕೆಲವರಿಗೆ ನಮ್ಮವರಾಗದೆ ದೂರ ಉಳಿಯುವ ಶೋಚನೀಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಆವರಿಸಿದ್ದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ ಎನ್ನಬಹುದು.
ಮುಸ್ಲಿಂ ಕುಟುಂಬವೆಂಬ “ಪರಕೀಯತೆ”ಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಓಬ್ಬ ಕವಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕಾದರೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ತಾನು ಮೊದಲು ಅಂಗೀಕೃತವಾಗ ಬೇಕೆಂಬ ಅನಿವಾರ್ಯ ಒತ್ತಡ ನಿಸಾರ್ ಅವರಿಗೆ ಇದ್ದರಬಹುದು. ಈ ಒತ್ತಡ ಸಮಾಜದ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ನಿಲುಕುವ ವಿಚಾರವಲ್ಲ. ಬಹುಶ ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ನಿಸಾರ್ ಅವರು ಹಲವಾರು ನಾಡಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳಂತೆ ತೋರುವ ‘ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ , ‘ತಾಯಿ ಭೂಮಿ ತಾಯಿ’, ಎಲ್ಲಿ ರಮ್ಯಾ ತಾಣ ಅಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ವಂದನ’ ಈ ರೀತಿಯ ಕವನಗಳನ್ನು ಬರೆದು ನಾಡಿನ ಹಿರಿಮೆ-ಗರಿಮೆಯನ್ನು ಕುವೆಂಪು ನಂತರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಟ್ಟಿರಬಹುದು. ಇದು ನನ್ನ ಊಹೆಯಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಸಾಧ್ಯತೆ ಅಷ್ಟೇ . ಇದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಪ್ರೇರಣೆಗಳು ಕೂಡ ಇರಬಹುದು. ಒಂದು ವಿಚಾರವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡುವುದು ಉಚಿತ; ಒಂದು ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ನಿಸಾರ್ ಅವರು ‘ನಾನು ಶುರಿವಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಜನರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನುಗಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದು ಮುಂದಕ್ಕೆ ನಾನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬರೆಯಲು ಮೊದಲುಗೊಂಡೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ನಿಸಾರ್ ಅವರ ಇನ್ನೊಂದು ಜನಪ್ರಿಯ ಗೀತೆ ” ಬೆಣ್ಣೆ ಕದ್ದ ನಮ್ಮ ಕೃಷ್ಣ, ಬೆಣ್ಣೆ ಕದ್ದನಮ್ಮ’ ಎಂಬ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಈಗಿನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಹೊರಗೆ ಇರುವ ಒಬ್ಬ ಕವಿ ಬಹುಶ ಬರೆಯಲು ಮುಜುಗುರ ಪಡಬಹುದು. ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿನ “ನಮ್ಮ ಕೃಷ್ಣ” ಎಂಬ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ನಿಸಾರ್ ನಮ್ಮೊಡನಿದ್ದು ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಆದವರು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಎನ್ನಬಹುದು. ಈಗ ಆ ಒಂದು ಅನಿಸಿಕೆಗಳಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಎದ್ದಿರುವ ಧರ್ಮವೆಂಬ ಗೋಡೆ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮನ್ನು ವಿಭಜಿಸಿದೆ. ಕೆಲವು ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರು ಈ ‘ನಾವು-ನೀವು’ ವಿಚಾರವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಾನೇಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಹುದು ಅದಕ್ಕೆ ಸಮಂಜಸವಾದ ಉತ್ತರ ಅವರವರೇ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ನಿಸಾರ್ ಅವರು ಒಂದು ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ‘ಧರ್ಮ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದು ವೈಯುಕ್ತಿಕವಾದ ವಿಚಾರವಾಗಿರಬೇಕು. ಒಬ್ಬ ಕವಿ, ಲೇಖಕನ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು, ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಅವನ ಧರ್ಮದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬಾರದು. ಅವನು ಅದರಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿರಬೇಕು. ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಧರ್ಮವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತ, ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕ “ಧಾರ್ಮಿಕ ಪೋಲೀಸರು” ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದರ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಇರುವ ನೈತಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಬೇಕು. ಎಲ್ಲರೂ ಧರ್ಮಗಳ ಸಾರವನ್ನು ಅರಿತು ಸಮನ್ವಯದೆಡೆಗೆ ಶ್ರಮಿಸಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಧರ್ಮದ ತಿರುಳನ್ನು ತಿರಿಚಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬಾರದು’ ಎಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ಹಿಂದೂ ಮುಸ್ಲಿಂ ನಡುವಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ನಿಸಾರ್ ಹೇಳುವಂತೆ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಧರ್ಮ ಇವೆರಡೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಹಿಂದೆ ಬಿಸ್ಮಿಲ್ಲಾ ಖಾನ್ ಅವರು ಕಾಶಿ ವಿಶ್ವನಾಥ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಶಹನಾಯಿ ನುಡಿಸಲು ಅವರಿಗೆ ಆಹ್ವಾನವಿತ್ತು. ಬಾಲಿವುಡ್ಡಿನ ಶಾರುಕ್ ಖಾನ್, ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ಷಾ, ಇರ್ಫಾನ್ ಖಾನ್ ಇವರೆಲ್ಲ ಭಾರತದ ಸೆಕ್ಕ್ಯುಲರ್ ದೃಷ್ಟ್ಟಿಯಿಂದ ನಮ್ಮವರೇ ಆದರೂ ಕೆಲವರು ಅವರನ್ನು ಇಂದಿನ ‘ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ’ ಎಂಬ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಳತೆಗೋಲಿನಲ್ಲಿ ಅಳೆದು ಪರಕೀಯರಾಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಸಾರ್ ಅವರ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಹಾಗು ನೋವಿನ ಎಳೆ ಇರುವ ಕವನವನ್ನು ನಾನು ಓದುಗರ ಗಮನಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದೇನೆ. ಆ ಕವನದ ಆಯ್ದ ಸಾಲುಗಳು ಹೀಗಿವೆ;
“ನಿಮ್ಮೊಡನಿದ್ದು ನಿಮ್ಮಂತಾಗದೆ ಜಗ್ಗಿದ ಕಡೆಬಾಗದೇ
ನಾನು ನಾನೇ ಆಗಿ ಈ ನೆಲದಲ್ಲೇ ಬೇರೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಬೀಗಿ
ಪರಕೀಯನಾಗಿ ತಲೆ ಎತ್ತುವುದಿದೆ ನೋಡಿ ಅದು ಬಲು ಕಷ್ಟ
ಒಳಗೊಳಗೇ ಬೇರು ಕುಯ್ದು ಲೋಕದೆದುರುಲಿ ನೀರ ಹುಯ್ದು
ನನ್ನ ಸಲಹುವ ನಿಮ್ಮ ಕಪಟ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ
ನಟಿಸಿ ಚಕಾರವೆತ್ತದೆ, ನಿಮ್ಮೊಡನೆ ಕಾಫೀ ಹೀರಿ
ಪೇಪರೋದಿ ಹರಟೆ ಹರಟಿ ಬಾಳು ತಳ್ಳುವುದಿದೆ ನೋಡಿ
ಅದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ”
ನಾನು ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಿಂದ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿ ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಪೌರತ್ವವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದರೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪರಕೀಯತೆಯ ಭಾವನೆಗಳಿವೆ. ಅದನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲು ಹೆಣಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಿಸಾರ್ ಅವರ ಈ ಮೇಲಿನ ಕವಿತೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಅನಿವಾಸಿ ಬದುಕಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಓದಿದ್ದೇನೆ. ಬದುಕಿನ ಕೆಲವು ಅನಿವಾರ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಬದುಕಲು ಕಲಿತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಜಾತಿ, ಮತ, ಧರ್ಮ, ಭಾಷೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಲೈಂಗಿಕ ಪ್ರವೃತಿ ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ಅಂಶಗಳು ನಮ್ಮಲಿ ಪರಕೀಯ ಎಂಬ ಭಾವನೆಗಳು ಉದ್ಭವಿಸಲು ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ನಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಎಲ್ಲ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿದ್ದೂ ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತಾನು ಪರಕೀಯ ಎಂಬ ಭಾವನೆಗಳು ಮೂಡುವುದುಂಟು. ಈ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಿಸಾರ್ ಅವರ ಮೇಲಿನ ಕವನದಲ್ಲಿನ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅವರು ಪರಕೀಯರಾಗಿದ್ದರು ಎಂದು ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಮತಾಂಧ ಗುಂಪಿನ ಜಾತಿವಾದಿಗಳ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ಅವರಿಗಾದ ನೋವಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಕವಿತೆ ಮೂಡಿಬಂದಿರಬಹುದು. ನಿಸಾರ್ ಅವರು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ಒಂದು ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ “ನನ್ನ ಗುರು ಹಿರಿಯರು, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ನನ್ನನ್ನು ಬೇರೆ ಜಾತಿ ಮತಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಅನ್ಯವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ನೋಡಿಲ್ಲ , ಕನ್ನಡಿಗ ಅಂತ ನೋಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದು ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಿಗರ ದೊಡ್ಡಗುಣ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಸಮಾಧಾನಕರವಾದ ವಿಚಾರ. ಕನ್ನಡಿಗರ ಆತ್ಮೀಯ ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ಅವರ ಪುತ್ಥಳಿಯನ್ನು ಅವರ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ತಂದ ಲಾಲ್ ಬಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಅವರನ್ನು ನೆನೆಯುವಂತಾಗಲಿ. ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಅದೇ ನಿತ್ಯೋತ್ಸವ.
ಡಾ. ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವಪ್ರಸಾದ್, ಶೆಫೀಲ್ಡ್ , ಯು. ಕೆ .
ನಾಡೋಜ ನಿಸಾರ್ ಅಹ್ಮದ್ ನುಡಿನಮನ ಮತ್ತುಬದುಕಲ್ಲಿ ಸಾರ ತುಂಬಿದ ನಿಸಾರ್ – ಶ್ರೀಮತಿ ಗೌರಿಪ್ರಸನ್ನ
ಗರಿಗರಿ ಶಟ್೯ಪ್ಯಾಂಟು ,ಸೂಟು-ಬೂಟು,ಅದಕ್ಕೊಪ್ಪುವ ಟೈ,ವಾರೆ ಬೈತಲೆ ತೆಗೆದು ಒಪ್ಪವಾಗಿ ಬಾಚಿದ ಕೂದಲು ,ಎತ್ತರದ ನಿಲುವು, ನಗುಮೊಗ….ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸುಂದರಾಂಗ ಈ ನಿಸಾರ್. ಅವರು ಬರೆದ ಕವಿತೆಗಳೋ ಮನೋಹರ…ಈಗಿನ ಮಕ್ಕಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಅವರು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ‘ಕ್ರಶ್ ‘ಎನ್ನಲಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ.ನಿತ್ಯೋತ್ಸವದ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಅವರದೇ ಗಂಭೀರ ದನಿಯ ಸ್ಪಷ್ಟ ಉಚ್ಚಾರಣೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ಕನ್ನಡದ ವಿವರಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಾವಿರ ಸಲ ಕೇಳಿದ್ದೆವೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ.ಅವರ ವಿವರಣೆಯ ಒಂದೊಂದು ಪದವೂ ನನಗೀಗಲೂ ಬಾಯಿಪಾಠ.ಜೋಗದ ಸಿರಿ ,ನಲವಿನ ಬಳ್ಳಿ ,ಎಲ್ಲ ಮರೆತಿರುವಾಗ ,ನೀ ನುಡಿಯದಿರಲೇನು, ಮತ್ತದೇ ಬೇಸರ ಅದೇ ಸಂಜೆ……ಓಹ್! ಒಂದೊಂದು ಹಾಡೂ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗಗಳು.ನಮ್ಮ ಹದಿಹರೆಯದ ಕನಸು-ಕನವರಿಕೆಗಳಿಗೆ ,ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರಣಯಗಳಿಗೆ, ಜಗಳ-ಮುನಿಸುಗಳಿಗೆ, ವಿರಹ-ಬೇಸರಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಈ ಹಾಡುಗಳಿಂದಲೇ ಮೂತ೯ರೂಪ.ಅವರ ಹಾಡುಗಳ ಒಂದು ‘ಕೋಟ್ ‘ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರೇಮಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿರಲೇಬೇಕಿತ್ತು.ಹೀಗೆ ನಿಸಾರ್ ಅಹಮದ್ ಅವರು ಒಬ್ಬ ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಿತಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲೋ ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರವಿರಲಿಲ್ಲ;ನಮ್ಮೊಳಗೊಂದಾಗಿದ್ದರು. ಕಾಣದೆಯೂ ಆಪ್ತರಾಗಿದ್ದರು.ದೂರದ ಬೆಂಗಳೂರು -ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದೂ ನಮಗೆ ಅತೀ ಸನಿಹವಾಗಿದ್ದರು.
ಅವರ ಭಾಷಾ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ,ಪ್ರೌಢ ವಿಷಯಮಂಡನೆ ,ವೈಚಾರಿಕತೆ,ಹಳಿ ತಪ್ಪದ ಭಾವಲಹರಿಗಳು…..ಗದ್ಯ ಪದ್ಯ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಸೈ ಎನ್ನಿಸುವಂತಿದ್ದವು.ಪ್ರತಿವಾರ ತರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವರ ‘ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು’ಬರಹಗಳಿಗಾಗಿ ಹುಚ್ಚಿಯಂತೆ ಕಾಯ್ದು ಎಲ್ಲರೂ ಓದಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಕಟ್ ಮಾಡಿ ಬೈಂಡಿಂಗ್ ಮಾಡಿಟ್ಟ ಸರಣಿಗಳೆಷ್ಟೋ? ಸೀದಾ ನನ್ನ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ನಲ್ಲಿ ಭಟ್ಟಿ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಲೇಖನಗಳೆಷ್ಟೋ? ಈಗಲೂ ಅವೆಲ್ಲ ನನ್ನೊಡನಿವೆ. ಹಳದಿಯಾದ ಹಾಳೆ, ಮಂಕಾದ ಮಸಿಯೊಡನೆ..ಅದೇ ಭಾವತೀವ್ರತೆಯ ಪರಮಾಪ್ತ ಅನಿಸಿಕೆಯೊಡನೆ. ಅವರೇ ಹೇಳುವಂತೆ ‘ಎಷ್ಟೋ ವೇಳೆ ಕವನ ಸೋಲುವುದು ಕವಿ ತಾನು ಪಡೆದಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಜುಗ್ಗತನ ತೋರಿಸಿದ್ದರಿಂದಲ್ಲ; ಬಿಡುವುದರಲ್ಲಿ ಧಾರಾಳ ತೋರಿಸದೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ’….ನಿಸಾರ್ ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು ,ಯಾವುದನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅರಿವಿದ್ದರಿಂದಲೇ ಅವರು ‘ಮೌನದಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ್ದನ್ನು ಶಬ್ದದಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯ್ತೇನೋ?!
ವಿಭಿನ್ನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದು ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ ದ್ವಂದ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು ಹೇಳುವುದು ಹೀಗೆ… “ ಎರಡೂ ನನ್ನದೆನ್ನುವ ಸುಂದರ ಭ್ರಮೆ ಒಂದು ಕಡೆ;ಎರಡಕ್ಕೂ ಹೊರಗಾದ ಅನಾಥ ಅನಿಸಿಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ.ಅತ್ತ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೊತ್ತು ತಂದ ಧಮ೯ ಮತ್ತು ಜೀವನ ವಿಧಾನಗಳಿಗೂ ಪೂತಾ೯ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳದೇ, ಇತ್ತ ನನ್ನ ಪರಿಸರದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹಾಗೂ ಜೀವನ ವಿಧಾನಗಳಿಗೂ ಹಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ, ಒಮ್ಮೆ ಸ್ವಧಮೇ೯ ನಿಧನಂ ಶ್ರೇಯಃ ಎಂದು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಜಾತಿ , ಒಂದೇ ಮತ, ಒಂದೇ ಕುಲವೆಂದು ಡೋಲಾಯಮಾನವಾಗಿ ಒದ್ದಾಡುವ ತ್ರಿಶಂಕುಸ್ಥಿತಿ. ಆ ತೀವ್ರ ಅಸಹಾಯಕತೆ ಅವರ ‘ಇಬ್ಬಂದಿ’ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಹರಳುಗಟ್ಟಿದೆ.
ಪ್ರೌಢ ಗದ್ಯಪದ್ಯಗಳ ಕರ್ತರಾದ ಇವರು ಹನಿಗವನಗಳಂಥ ‘ಮಿಂಚಿಕೆ’ಗಳನ್ನೂ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆಂಬುದು ಬಹಳಷ್ಟು ಜನಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…ರಸಾಸ್ವಾದಕ್ಕಾಗಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಮಿಂಚಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
೧. ಮಾತಿನ ಗುಟ್ಟು
‘ಮಯೂರ’ಕ್ಕಿಂತ ‘ಸುಧಾ’ವಾಸಿ
ಅಂದ್ರೊಮ್ಮೆ ಗುಂಡಯ್ಯ ಶೆಟ್ಟಿ
ಸಾಹಿತ್ಯಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟು
ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ..ಆಸಾಮಿ ಗಟ್ಟಿ
ಆಮೇಲೆ ಅರಿತೆ ಶೆಟ್ರು ಆ ದಿವ್ಸ
ಆಡಿದ ಮಾತಿನ ಗುಟ್ನ
‘ಅನುಭವದ ಮಾತು ನಾನಂದದ್ದು
ಕಟ್ಟಬಹುದು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ನ।।
೨. ಪರಿಣಾಮ.
ಪಾನಿಪುರಿ ಮಸಾಲೆಪುರಿ ಸೇವ್ ಪುರಿ
ಭೇಲ್ ಪುರಿ ಆಲೂ ಪುರಿ ದಹಿಪುರಿ
ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೋ ಪುರಿಗಳ ಪಟ್ಟಿ
ಮಾಣಿ ಒದರಿದಾಗ ಹೂಂಗುಟ್ಟಿ
ಅಂದುಕೊಂಡೆ ಇವುಗಳೆಲ್ಲ ಸೇರಿ
ತೋರಿಸುತ್ತವೆ ಯಮಪುರಿ ।।
೩. ಕಾರಣ
“ಯಾಕಪ್ಪ ಅಳ್ತಿದ್ದಿ?”
“ಕೋಟ್ಯಧೀಶ್ವರ ಈಶ್ವರಪ್ಪ ಸತ್ಹೋದ್ನಂತ ಸುದ್ದಿ!”
“ನೆಂಟ್ನ ಅವ್ನು ನಿಂಗೆ?”
“ಅಲ್ಲ ಅಂತ್ಲೆ ಅಳ್ತಿರೋದು,ಗೊತ್ತಾಗೋಲ್ವ ಪೆಂಗೆ?” ।।
೪. ಪ್ರಶ್ನೆ –ಹುತ್ತರ
“ಹಲ್ಪ ಪ್ರಾಣ ಮ ಆ ಪ್ರಾಣ, ಹೇನೆಂಬುದರ ಹರಿವಿಲ್ಲದ
ಹಿವನೊಬ್ಬ ಕೋಣ, ಸಿಸ್ಯನಾಗಿ ಹನುಗ್ರಯಿಸಿ
ನೀಡಿ ಹೊಳ್ಳೆಯ ಸಿಕ್ಸಣ”
“ಆಗೆಯೇ ಹಾಗಲಿ,ಎದರಬೇಡ, ಹೀವೊತ್ತಿನಿಂದಲೇ
ಹೋದು ಹಾರಂಭಿಸೋಣ”
೫. ಹಿತವಾದ
“ಗುರುವೇ ,ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾನು
ಹಿಡಿಯಬೇಕಾದ್ದು ಯಾವ ದಾರಿ?”
“ಜವಾಬುದಾರಿ”
ಇಂಥ ಲಘುವಾದ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ನೀಡಿದವರ ನಿಮ್ಮೊಡನಿದ್ದೂ ನಿಮ್ಮಂತಾಗದೆ ,ಅಮ್ಮ ,ಆಚಾರ,ನಾನು ,ಹಕ್ಕು, ನಾನು ಮತ್ತು ರಂಗೋಲಿಗಳಂಥ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಕವನಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಚಿಂತನೆಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.’ರಾಮನ್ ಸತ್ತ ಸುದ್ದಿ’ಯಂತೂ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ,ನಾನು ,ನನ್ನದು ಎಂಬ ಅಸ್ತಿತ್ವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯನ್ನೇ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತದೆ .
“ಎಲ್ಲೋ ಹೇಗೋ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ..
ನನ್ನ ಹೆಸರು, ಹುದ್ದೆ, ಪದ್ಯ, ತಳಮಳ, ಬದುಕು – ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.”
ನಿಸಾರ್ ಅವರೇ ,ಇತಿಹಾಸದ ಹಿಮದಲ್ಲಿನ ಸಿಂಹಾಸನ ಮಾಲೆಗಳು ,ಗತಸಾಹಸ ಸಾರುತಿರುವ ಶಾಸನಗಳ ಸಾಲುಗಳು ,ಓಲೆಗರಿಯ ಸಿರಿಗಳು ,ದೇಗುಲಗಳ ಭಿತ್ತಿಗಳು ಇರುವವರೆಗೂ ನಿಮ್ಮ ಗೀತೆಗಳ ನಿತ್ಯೋತ್ಸವ ನಡೆದೇ ಇರುತ್ತದೆ; ನೀವು ಇಲ್ಲದೆಯೂ ನಮ್ಮೊಡನಿರುತ್ತೀರಿ.ಹಲವೆನ್ನದ ಹಿರಿಮೆಯ ,ಕುಲವೆನ್ನದ ಗರಿಮೆಯ ,ಸದ್ವಿಕಾಸ ಶೀಲ ನುಡಿಯ ಲೋಕಾವೃತ ಸೀಮೆಯ – ಕನ್ನಡಾಂಬೆಯ ಈ ನಿಮ೯ತ್ಸರ ವತ್ಸನಿಗೆ ಗದ್ಗದ ಹೃದಯದ ಶೃದ್ಧಾಂಜಲಿಗಳು.
