ಅಡುಗೆ – ಅಡುಗೆಮನೆ ಸರಣಿಯ ಎರಡನೆಯ ಆವೃತ್ತಿಗೆ ಸ್ವಾಗತ. ಆಧುನಿಕ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಹಾಟ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಅವಾಂತರ ಹೋದವಾರ ಓದಿ ‘ಹೊಸದರ ಜೊತೆಗೆ ಒದ್ದಾಟವೇ ಗತಿ' ಅಂದ್ಕೊಬಹುದು ನೀವು; ಹಾಗಂತ ಮುಂಚಿನ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಪರಿಕರಗಳೇನೂ ಕಡಿಮೆಯಿರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಉಮಾ ವೆಂಕಟೇಶ್ ಅವರ ಅನುಭವ. ಬರಿಯ ಚಹಾ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾಫಿಯೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಬಹುದೆಂದು ಪ್ರೇಮಾ ಸಾಗರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಡೆಯಿರಿ, ನೋಡೋಣ. – ಎಲ್ಲೆನ್ ಗುಡೂರ್ (ಸಂ.)

ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನ ಪ್ರಸಂಗ – ಉಮಾ ವೆಂಕಟೇಶ್

ಮಧ್ಯಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ದಿನಗಳವು. ಮೈಸೂರಿನ ಮಡಿವಂತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು ತಿಂಗಳ ಮೂರು ದಿನಗಳು ಹೊರಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಸುದ್ದಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನವಾಗಿತ್ತು.  ಒಟ್ಟು ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಇತರ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಡುಗೆಮನೆ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಹಾಗಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ.  ಆದರೆ ೭೦ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು-ಕುಟುಂಬದ ದೃಶ್ಯ ಬದಲಾಗಿ, ಸಣ್ಣ ಕುಟುಂಬಗಳ ಪದ್ಧತಿ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು.  ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರು, ನಮಗೆ ಮೂರು ಮಕ್ಕಳು ಎನ್ನುವ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ಕುಟುಂಬ ಯೋಜನೆಯ ಜಾಹೀರಾತಿನ ಘೋಷಣೆಯ ಪ್ರಕಾರ ನಾವು ಮೂರು ಮಕ್ಕಳು.  ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ತಿಂಗಳ ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಅಡುಗೆಮನೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮಾಧ್ಯಮಿಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಅಕ್ಕ, ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಹೆಗಲಿಗೆ ಬಿತ್ತು.  ಸರಿ, ಆಗೆಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ಗ್ಯಾಸ್ ಸ್ಟವ್, ಮಿಕ್ಸರ್, ಗ್ರೈಂಡರುಗಳಂತಹ ಸೌಲಭ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ.  ಎಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ತೋಳ್ಬಲವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಕಲ್ಲಿನ ಉಪಕರಣಗಳೇ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಲ. ನಾವೋ ಮಹಾ ಸಂಕೇತಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜನ!  ಹುಳಿ ಮಾಡಿದರೆ ಅದನ್ನು ತಿರುವಿ ಮಾಡಬೇಕು.  ಪುಡಿ ಹಾಕಿದ ಸಾಂಬಾರ್ ಯಾರಿಗೂ ಹಿಡಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ಭಾರಿ ಪೊಗರಿನ ಜನ.  ಸರಿ ನಮ್ಮಮ್ಮ, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿ ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ನನ್ನ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಸ್ಥೆಯಿರಲಿಲ್ಲ.  ಅವಳು ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆಯುವುದು, ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ಕೈತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.  ನಾನು, ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಹಾ ಕುತೂಹಲ.  ಅಂದು ಈರುಳ್ಳಿ-ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ ಹಾಕಿ ವಿಶೇಷವಾದ ಸಾಂಬಾರ್ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲರ ಮನಗೆಲ್ಲಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು.  ಸರಿ ತೊಗರಿಬೇಳೆಯನ್ನು ಸ್ಟವ್ ಮೇಲೆ ಬೇಯಿಸಿ ಆಯಿತು.  ತರಕಾರಿಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಹೆಚ್ಚಿ ಅದನ್ನೂ ಬೇಯಿಸಿದ್ದೆವು.  ಆಮೆಲೆ ಬಂತು ಹುಳಿಗೆ ಮಸಾಲೆಯನ್ನು ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನಲ್ಲಿ ತಿರುವಿ ಮಾಡುವ ಸನ್ನಿವೇಶ!  ಅಮ್ಮ ಸಾರಿನ ಪುಡಿ ಹಾಕಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಎಂದು ನೀಡಿದ ಸಲಹೆಯನ್ನು ನಾನು ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದೆವು.  ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನ ಗಾತ್ರ ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯವಾದರೂ, ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲಿದ್ದ ಛಲ, ನಮ್ಮನ್ನು ಆ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡಲೇಬೇಕೆಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ನೂಕಿತ್ತು.  ಸರಿ ಮೊದಲಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಂಬಾರ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೂ ಬಾಂಡಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುರಿದೆವು.  ನಂತರ ಅದನ್ನು ಕಬ್ಬಿಣದ ಹಾರೆಯಿಂದ ನಾನು ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮುಲುಕುತ್ತಾ ಪುಡಿಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ.  

ಸರಿ ಇನ್ನು ರುಬ್ಬುವ ಕೆಲಸ.  ನನ್ನ ತಮ್ಮ, “ಲೇ ಅಕ್ಕ ನಾ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕಣೆ” ಎಂದು ತನ್ನ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆದಾಗ ನಾನು ತಕ್ಷಣವೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ.  ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಇತ್ತು.  ರುಬ್ಬುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಮಸಾಲೆಯನ್ನು ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನ ಕುಳಿಗೆ ನೂಕುತ್ತಾ, ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ರುಬ್ಬು ಗುಂಡನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಬೇಕಿತ್ತು.  ಇದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಲ್ಟಿ-ಟಾಸ್ಕಿಂಗ್ ಕೆಲಸ.  ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಈ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಯಾವ ಟ್ರಯಲ್ ಇಲ್ಲದೇ ಆ ಎಳೆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಚಾಲೆಂಜಿಂಗ್ ಕೆಲಸ.  ಸರಿ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಕಾರ್ಯ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ.  ಅವನು ಲೇ ಅಕ್ಕ ನೀನು ನೀರು ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವಾಗಿ ಸೇರಿಸಿದರೆ, ನಾನು ರುಬ್ಬುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಜಾಣ್ಮೆ ಮೆರೆದಾಗ, ನಾನು ಖುಷಿಯಾಗಿ, ಇನ್ನೇನು ಕೆಲಸ ಮುಗಿದೇ ಹೋಯ್ತು ಎಂದು ಉಬ್ಬಿದೆ.  ಸರಿ ಅವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಪಾತ್ರೆ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತೆ.  ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ.  ಎಲ್ಲಾ ಮಸಾಲೆಪುಡಿಯನ್ನೂ ಒಮ್ಮೆಗೆ ಕುಳಿಗೆ ತುಂಬಿ, ಅದನ್ನು ಬಹಳ ಬೇಗ ತಿರುವಿ ಮುಗಿಸಿಬಿಡುವ ಯೋಚನೆಮಾಡಿದ್ದ.  ನಾನು ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ, ಒಮ್ಮೆಗೆ ನೀರನ್ನು ಕುಳಿಗೆ ಹುಯ್ದೆ.  ಸರಿ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಗುಂಡನ್ನು ಕುಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಾಗ, ಒಮ್ಮೆಗೆ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಮಸಾಲೆಯೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಾರಿತು.  ನಾನು ಜೋರಾಗಿ ಅರಚಿಕೊಂಡು, ಅವನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಜೋರಾಗಿ ಎರಡು ಸಲ ಕುಟ್ಟಿ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯತ್ತ ಧಾವಿಸಿದೆ.  ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಕಾಂಪೌಂಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ಓಡಿ ಬಂದು ನೋಡಿ ತಲೆತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ಹರಿಹಾಯ್ದರು.  ಸರಿ ನಾನು ಭಂಡತನದಿಂದ ಕಣ್ಣು ತೊಳೆದು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ರುಬ್ಬುಗುಂಡಿನ ಕಡೆಗೆ ವಾಪಸಾದೆ.  ಈ ಬಾರಿ ಕುಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಸಾಲೆಯನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದು ಅದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪವಾಗಿ ಒಳಗೆ ನೂಕಿಕೊಂಡು ರುಬ್ಬಬೇಕೆಂದು ಅಮ್ಮನಿಂದ ಆದೇಶ ಬಂತು. ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯ್ತು ರುಬ್ಬುವ ಕಾರ್ಯ.  ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಸಾಲೆ ನೂಕಿಕೊಳ್ಳುವುದೇನೋ ಮಾಡಿದ, ಆದರೆ ರುಬ್ಬುವ ಗುಂಡನ್ನು ತಿರುಗಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ, ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ.  ನಾವೆಲ್ಲಾ ಆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ನಗಲಾರಂಭಿಸಿದೆವು.  ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ನನ್ನ ತಮ್ಮ, “ಲೇ ಅಕ್ಕ ಸ್ವಲ್ಪ ನನ್ನ ತಲೆ ಹಿಡಿದುಕೊ, ನಾನು ಬೇಗ ರುಬ್ಬಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದಾಗ ನನ್ನ ತಾಯಿ ಬಿದ್ದುಬಿದ್ದು ನಗಲಾರಂಭಿಸಿದರು.  ಕಡೆಗೆ ರುಬ್ಬುವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ನಾನೇ ನಿರ್ವಹಿಸಿದೆ.  ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಮನೆಯ ಇತರ ಸಂಬಂಧಿಗಳ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಬಾರಿ ನಕ್ಕಿದ್ದೇವೆ.  ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಹಲವು ಸೋದರ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಈಗಲೂ ಆ ಪ್ರಕರಣ ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಂಡು, ನಮ್ಮ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಹುಳಿಗೆ ರುಬ್ಬಿದ್ದನ್ನು ಮರೆಯುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮೆಲಕು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.  ಇಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗಿರುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಅನೇಕ.  ಕುಕಿಂಗ್-ರೇಂಜ್, ಮಿಕ್ಸರ್, ಗ್ರೈಂಡರ್, ಫ಼ುಡ್-ಪ್ರೊಸೆಸರ್ ಒಂದೆ ಎರಡೇ; ಆದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು ಇಂದಿಗೂ ದೋಸೆ, ಇಡ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ರುಬ್ಬುಗುಂಡಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ರುಚಿ ಈ ಆಧುನಿಕ ಉಪಕರಣ ಬಳಸಿ ಮಾಡಿದರೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊಣಗುವುದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ.  ಹಳೆಯ ಪೀಳಿಗೆಯ ತಲೆಗಳಿಗೆ ಹೊಸತನ್ನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ.  “Old habits die hard”.

*********************************************************************************

“ರೀ … ಒಂದ್ ಕಪ್ಪು ಪ್ರೇಮಕಾಫಿ!” – ಪ್ರೇಮಾ ಸಾಗರ್  

ಸುಮಾರು 2 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತಿರಬಹುದು.  ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕೆಲಸವಿದ್ದ ಸಮಯ. ಒಂದು ದಿನ ಆಫೀಸ್ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಿಕಪ್ ಮಾಡಿ ಮನೆ ತಲುಪಿದ್ದೆ.  ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆಲಸಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಮಕ್ಕಳ ರಗಳೆಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸರಿದೂಗಿಸಲಾರದೆ ಕಣ್ಣೀರು ಬಂದಿತ್ತು.  ಮನೆಯವರು ಗದರುತ್ತಾ “ಅಷ್ಟೇ ತಾನೇ? ನಾನಿಲ್ಲವೆ? ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಕೆಲಸ ನನಗೆ ಬಿಡು” ಎಂದಾಗ, ಆಶ್ಚರ್ಯ ದಿಂದ ಕಣ್ಣರಳಿತ್ತು.  ಎಂದೂ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿರದ ಅವರು “ಇರು, ನಿನ್ನ ಮೂಡ್ ಸರಿ ಮಾಡಲು ಏನು ಬೇಕೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು” ಎಂದು ತಕ್ಷಣ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ನಡೆದರು.

ನಾನು ಇನ್ನೂ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತು ನನ್ನದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.  ಕಾಫಿಯ ಸುಗಂಧ ಬಂದಾಗ ಎದುರಿಗೇ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ!  “ಕಾಫಿ ಮಾಡಿದಿರಾ?” ಎಂದಾಗ, “ಕುಡಿದು ನೋಡು” ಥಟ್ ಅಂತ ಬಂತು ಉತ್ತರ.  ನನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯೋ, ಕಾಫಿಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ರುಚಿಯೋ, “ವಾವ್, ಅಮೇಜಿಂಗ್!” ನಾನು ಉದ್ಗರಿಸಿದ್ದೆ!  ಹೀಗೆ ಶುರುವಾಯಿತು ನಮ್ಮ ಸಂಜೆಯ ಕಾಫಿಯೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೇಮ ಸಲ್ಲಾಪ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ದಿನನಿತ್ಯ ಕಾಫಿ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಪತಿಯ ಪಾಲಾಯಿತು.  ಇಂಡಿಯಾದಿಂದ ಬಹಳ ದೂರವಿದ್ದ ನಮಗೆ ಇದನ್ನು ಗುಟ್ಟಾಗಿಡುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ವರ್ಷವೇ ಕಳೆದಿರಬೇಕು.  ಅತ್ತೆ ಮಾವ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಕಳೆಯಲು ಬಂದಿದ್ದರು. ಇಂಡಿಯಾದಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಬಂದರೆ ನಮಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಷಿ!  ಆಗ ಮನೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ಇಷ್ಟು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.  ಕೊರೊನ ಬರುವ ಮುಂಚೆ ನಮಗೂ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗದೇ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಲು ಉತ್ಸಾಹ.  ಅಂತಹದೊಂದು ದಿನ ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನವಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಹರಾಸು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. “ರೀ, ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಫಿ ಮಾಡಿ, ಬ್ರೇಕ್ ತೊಗೊಳ್ಳುವ” ರಾಗವಾಗಿ ಕೂಗು ಹಾಕಿದ್ದೇ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ!  ಮನೆಯವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಉದ್ವೇಗ!  ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಕೈ ತನ್ನಿಂತಾನೇ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿತು.  ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ “ಓಹ್!” ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರವೂ ಹೊರ ನುಸುಳಿತ್ತು!

ಭೂಮಿಯೇ ನನ್ನನ್ನು ನುಂಗಬಾರದೇ? ಹ್ಯಾರಿ ಪಾಟರ್ ನಂತೆ ಚಿಟಿಕೆ ಹೊಡೆದು ಮಾಯವಾಗಬಾರದೇ?  ಇದು ಬರೀ ಕನಸಾಗಿರಬಾರದೇ?  ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆವರಿಸಿದವು.

“ಹಾಗೇ ನಮಗೂ ಒಂದೊಂದು ಲೋಟ ಕಾಫಿ ಮಾಡು ಮಗ.  ಎಷ್ಟು ಚಳಿ ಇಲ್ಲಿ.  ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಾಫಿ ಚಪ್ಪರಿಸೋಣ”  ಎಂದಾಗಲೇ ಅತ್ತೆಯ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದು.  ಅವರ ಕಳ್ಳನೋಟ ನೋಡಿ ಕೃತಜ್ಞತೆಯ ಮುಗುಳು ನಗೆ ನನ್ನದಾಯಿತು.  ಎಲ್ಲರೂ ನಗತೊಡಗಿದಾಗ  ಕಾಫಿಯ ಘಮಘಮದ ಜೊತೆಗೆ ಅಕ್ಕರೆಯ ನಗು ಮನೆಯೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿತು.  ಕಾಫಿಯ ಮಹಿಮೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತಷ್ಟು ನಿಕಟವಾಗಿಸಿತ್ತು!

ನಮಸ್ಕಾರ! ಬರ್ರಿ.. ಬರ್ರಿ… ಇಲ್ಲೆ ಒಳಗ ಬರ್ರಿ, ಅಡಿಗಿಮನ್ಯಾಗೇ ಬಂದ್ ಬಿಡ್ರಿ! ಇವತ್ತ ನಮ್ ಹೊಸ ಸಿರೀಸು, ‘ಅಡುಗೆ - ಅಡುಗೆಮನೆ' ಅನ್ನೋ ಹೆಸರಿಂದು, ಶುರು ಮಾಡೋಣ ಅಂತ …. ಏನಂತೀರಿ? ಅಡಿಗ್ಯಾಗ ಎಷ್ಟು ಥರ, ಎಷ್ಟು ರುಚಿ ಇರತಾವೋ ಅಷ್ಟೇ ವೆರೈಟೀವು ಅದಕ್ಕ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟಂಥ ಇನ್ಸಿಡೆಂಟ್ಸೂ ಇರತಾವ ಜೀವನದಾಗ, ಅಲ್ಲಾ? ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಬರದು ಕಳಸ್ರೀ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕ ಬಂದಿರೋ ಮೊದಲಿನ ಎರಡು ಲೇಖನಗಳು ಕೆಳಗವ. ದಾಕ್ಷಾಯಣಿ ಗೌಡ ಅವರು ತಮ್ಮ ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ಒದ್ದಾಟದ ಬಗ್ಗೆ ಬರದರ, ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿಯವರು ಒಂದ್ ಅವಾಂತರಗಳ ಲಿಸ್ಟೇ ಮಾಡ್ಯಾರ. ಓದಿ, ನಕ್ಕು ಮಜಾ ತೊಗೊಂಡು (ಅವರ ಖರ್ಚಿನಾಗ, ಐ ಮೀನ್ ಅಟ್ ದೇರ್ ಎಕ್ಸ್ಪೆನ್ಸ್) ನಿಮಗ ಏನನ್ನಿಸಿತು ಅದನ್ನ ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಕೆಳಗ ಬರೀರಿ; ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಕೆಳಗ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರ ಹಾಕೋದು ಮಾತ್ರ ಮರೀಬ್ಯಾಡ್ರಿ ಮತ್ತ.. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮಲ್ಲೂ ಅಂಥ ಘಟನೆಗಳಿದ್ರ – ಹಾಸ್ಯನೇ ಇರ್ಲಿ, ಸೀರಿಯಸ್ಸೇ ಇರ್ಲಿ – ಬರದು ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಕಳಸ್ರಿ. ಹಾಸ್ಯದ್ದೇ ಇದ್ರ, ನೀವೊಬ್ರೇ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ನಗೋದಕ್ಕಿಂತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಗಸ್ರಿ; ವಿಚಾರಮಂಥನಕ್ಕ ತಳ್ಳೋ ಅಂಥ ವಿಷಯ ಇದ್ದರ ಅದೂ ಒಳ್ಳೇದೇ. ಮತ್ತ್ಯಾಕ ಕಾಯೋದು, ಪೆನ್ನಿನ ಸೌಟೆತ್ತಿ ಶಬ್ದಗಳನ್ನ ಹದಕ್ಕ ಕಲಿಸಿ, ಕಾಗದದ ತವಾಕ್ಕ ಹುಯ್ದು, ಕಾಯ್ಕೊಂಡು ಕೂತಿರವ್ರಿಗೆ ಬಿಸಿ-ಬಿಸಿ ಲೇಖನ ಹಂಚರಿ! – ಎಲ್ಲೆನ್ ಗುಡೂರ್ (ಸಂ.)

ಒಬ್ಬಟ್ಟು- ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮತ್ತು ನಂಟು – ದಾಕ್ಷಾಯಣಿ ಗೌಡ

ಒಬ್ಬಟ್ಟು, ಹೋಳಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಕರ್ನಾಟಕ, ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತಿತರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬಹು ಜನಪ್ರಿಯ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ.  “ಹೋಳಿಗೆ ಊಟ” ಕ್ಕೆ ಇಂದಿಗೂ  ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸ್ಥಾನವಿದೆ. ಕೆಲ ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ (ಯುಗಾದಿ ಮತ್ತು ಗೌರಿಹಬ್ಬ)  ಈ ಸಿಹಿಯ ನೈವೇದ್ಯ ದೇವರಿಗೆ ಆಗಲೇಬೇಕು. ಸಿಹಿಗಳಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ರಾಜಯೋಗ್ಯವಾದ ಸ್ಥಾನವಿದೆಯೆನ್ನಬಹುದು. ಪೂರಣ ಪೋಳಿ ಯೆಂದು ಸಹ ಇದನ್ನು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗಿನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಹೋಳಿಗೆಗಳು ಬಂದಿದ್ದರೂ, ಬೇಳೆ-ಬೆಲ್ಲದ ಹೋಳಿಗೆಯ ತಯಾರಿ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಜನಪ್ರಿಯ ಸಹ. ತುಪ್ಪ, ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಸೀಕರಣೆ, ಹಸಿ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಯ ಹಾಲು, ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ಜೊತೆಗೆ ಈ ಸಿಹಿಯನ್ನು ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.  ಈ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಎನ್ನುವ ಸಿಹಿಅಡಿಗೆ ನನ್ನ ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ತನ್ನದೇ ಆದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.

ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಎಂದರೆ ಸಾಕು, ನನ್ನ ಮುಖ ಕಹಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು, ನನ್ನ ಅಕ್ಕ ಇಬ್ಬರೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಿಹಿಯನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿಡಲು ಸಹ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತಾಯಿ ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ  ಖಾರದ ತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ಏನೇ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲಿ, ತಪ್ಪದೇ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ಅಸಹಜ ವಿಷಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.

ನನ್ನ ಕಹಿಸಿಹಿಯ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆಯ ನನ್ನ ಪತಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು, ಸಿಹಿ ಎಂದರೆ ಬಾಯಿಬಿಡುವ ಆತನಿಗೆ ಇದೊಂದು ರೀತಿಯ ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿ ಗುಣವಾಗಿತ್ತು. ಮದುವೆಯ ನಂತರ ಮೊದಲ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಅತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಹೊಸ ಸೊಸೆ ಬಂದಳೆಂದು “ಹೋಳಿಗೆ ಊಟ” ತಯಾರಾಗಿತ್ತು. ಮೇಜಿನ ಸುತ್ತ ಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಾಗ ಎರಡು ಬಿಸಿ ಒಬ್ಬಟ್ಟು, ತುಪ್ಪ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ನನ್ನ ಮುಂದಿಟ್ಟಾಗ ನಾನು ಹೌಹಾರಿಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದನ್ನು ತೆಗೆದು ಪತಿಯ ತಟ್ಟೆಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸೋಣವೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೆ ಮತ್ತು ಆತ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಬೇರೆ ಕೂತಿಲ್ಲ. ಬರೀ ಪಲ್ಯ, ಕೋಸಂಬರಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನೋಣವೆಂದರೆ ಅವು ಬೇರೆ, ಸಿಹಿಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಮೆಲ್ಲಗೆ “ಅತ್ತೆ ಈ ತಟ್ಟೆ ಬೇರೆಯರಿಗೆ ಕೊಡಿ, ಊಟದ ನಂತರ ಅರ್ಧ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ” ಎಂದೆ.  ಮೇಜಿನ ಸುತ್ತ ಸಿಹಿಯೆಂದರೆ ಬಾಯಿಬಿಡುವ, ಅತ್ತೆಯ ಸಂಬಂಧಿಕರೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಾಣಿಯ ತರಹ ನೋಡತೊಡಗಿದರು. ವ್ಯಂಗ್ಯದ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಪತಿಯ ಅಜ್ಜಿ “ಹೋಳಿಗೆ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಇಂಥಾ ವಿಚಿತ್ರ ಯಾವತ್ತೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡವ್ವಾ” ಎನ್ನುವುದೆ?

“ನನ್ನ ಸೊಸೆಯನ್ನು ನೀನು ಏನೂ ಅನ್ನಕೊಡದು” ಎಂದು ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಅವರ ತಾಯಿಯನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.  ಒಂದು ರೀತಿಯ ಜಗಳದ ವಾತಾವರಣ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಎಲ್ಲಾ ಈ ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ತಪ್ಪು ತಾನೆ?

ನಾನು “ಹೋಳಿಗೆಯ ಸಾರು ಸಹ ನನಗೆ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಕಗ್ಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಬೇರೆ ತಟ್ಟೆ ಬಂತು. ಸಿಹಿ ತಿನ್ನುವ ಶಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ನಾನು ಅಂದು ಪಾರಾದರೂ, ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಮನೋಭಾವನೆ ಇಡೀ ದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿತು.

ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದಂತೆ ನನ್ನ ಪತಿಯ ಕುಟುಂಬದವರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೂ ಸಹ ನನಗೆ ಸಿಹಿ ತಿನ್ನಲು ಬಲವಂತ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಡಯಾಬಿಟೀಸ್ ನ ಭಯದಿಂದ ನನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಿಂದ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಯನ್ನು ವರ್ಗಾಯಿಸುವುದನ್ನು ನನ್ನ ಪತಿಯೂ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಈಗೆಲ್ಲ ಅಂದರೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ “ಸಿಹಿ ಬೇಡ” ಎಂದರೆ  “ಸಕ್ಕರೆ ಕಾಯಿಲೆಯೆ?” ಎನ್ನುವ ಸಂತಾಪ ತುಂಬಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ತಕ್ಷಣ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ.  ಉತ್ತರವಾಗಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರೂ ಬಾಯಲ್ಲಿ “ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ” ಅನ್ನುವ ತುಂಟ ಉತ್ತರ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಬಾಯಿಂದ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾದ ಒಂದು ಅನುಕೂಲತೆ ಅಥವಾ ಅನಾನುಕೂಲತೆ ಅಂದರೆ, ನನಗೆ ಪ್ರಿಯವಾದ ಕರಿದ ಖಾರದ ತಿಂಡಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹೆಚ್ಚುಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.

ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ಜೊತೆ ನಂಟು ಬಲಿತಿದ್ದು ನಾನು ತಾಯಿಯಾದ ಮೇಲೆ. ಚಾಕೋಲೇಟ್ ಸೇರಿದ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಸಿಹಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಆನಂದದಿಂದ ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ನನ್ನ ಮಗಳು ತಿನ್ನುವ ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಒಂದೇ ಸಿಹಿಯೆಂದರೆ ಒಬ್ಬಟ್ಟು. ಎರಡು ವರ್ಷದ ನನ್ನ ಮಗಳು, ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಎರಡು ಒಬ್ಬಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದಾಗ `ಇವಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ಮಗಳೇ` ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ನನಗೆ ಬಾರದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಿಂದ ನನ್ನ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ, ಮೊಮ್ಮಗಳು ತಿನ್ನುತ್ತಾಳೆಂದು  ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡಿ ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ  ತಂದದ್ದು ಸಿಹಿ, ಸಿಹಿ, ಸವಿನೆನಪು.

ನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಅತಿಪ್ರಿಯವೆಂದು ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ, ಇದು ನನ್ನ ಸ್ಪೆಷಾಲಿಟಿ  ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಎಂದರೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ನನಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಅರ್ಧ ಹೋಳಿಗೆ ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ಸಹ ಕಲಿತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಸಮಯಕ್ಕೆ, ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಅಡಿಗೆಯೂ, ರುಚಿಯೂ ಬದಲಾಗುವುದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸೋಜಿಗವೆ ತಾನೆ? ಪ್ರಿಯ ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಸಿಹಿಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವುದು ಪ್ರಪಂಚದ ಸಹಜ ನಡವಳಿಕೆ, ನನ್ನ ಅಸಹಜ ನಡೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಧಾನ ಮೂಡದಿರಲಿ, ಸ್ವಭಾವದಿಂದ ನಾನು ಈ ಅಂಗ್ಲರು ಹೇಳುವಂತೆ sweet enough.

(ಹಾಸ್ಯವೆಂದು ಮನ್ನಣೆಯಿರಲಿ)

– ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ

****************************************************************************

ಅನನುಭವಿಯ ಅಡಿಗೆ ಪ್ರಯೋಗಗಳು – ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿ

ಅಡಿಗಿ, ಅಡಿಗಿಮನ್ಯಾಗ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯೋಗ, ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸದಾ ನಡೀತಾನೇ ಇರ್ತಾವ. ಅಮ್ಮನ ಅಪ್ಪನ ನೋಡಿ ಕಲಿತು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡೋದು ಶುರು ಮಾಡ್ತೀವಿ.  ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಮ್ಮ್ಯಾಲ್ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಬಿದ್ದಾಗ ನಾವು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ overconfidence ನಿಂದ ಅಡಿಗಿ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮುಖಭಂಗ ಆಗಿದ್ದಿದೆ.  ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆದ ನನ್ನ ಒಂದೆರಡು ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಛಾ!
ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದ್ರೂ ಪ್ರಥಮ ನಮಗ ಛಾ ಬೇಕ್ ನೋಡ್ರಿ.  ಏರ್ಪೋರ್ಟಿಂದ ಮನಿಗೆ ಬಂದು ಛಾ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಹೋದ್ರ… electric hot plate ವಲಿ.  ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ್ದೆ, ಆದ್ರ ಎಂದೂ ಅಡಿಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲ.  ಆತ್… ಇನ್ ಅದ ಪಜೀತಿ ಅಂತ ಒಂದರ ಮ್ಯಾಲೆ ನೀರಿಟ್ಟೆ ಮತ್ತೊಂದರ ಮ್ಯಾಲೆ ಹಾಲು.  ಈಗ ಮರಳ್ತದ … ಆಗ್ ಮರಳ್ತದ … ಸಕ್ಕರಿ ಛಾಪುಡಿ ಹಾಕೋಣಂತ ನಾನು ಕಾದೆ.  ನೀರು ಕಾದು ಕಡೀಕೂ ಛಾ ಆತ!  ಈಕಡೆ ಹಾಲು ಇನ್ನೂ ಕುದಿಬೇಕಿತ್ತು.  ನನಗೇನ್ ಗೊತ್ತ, ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ್ಕೂಡ್ಲೇ ವಲಿ ಆರ್ಸಿದೆ (ಗ್ಯಾಸ್ ವಲಿಗೆ ಮಾಡೊಹಂಗ). ಆದರೂ ಏನದು ಪ್ರವಾಹಧಾಂಗ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿದು ಪೂರ್ತಿ ವಲಿಯೆಲ್ಲ ಕ್ಷೀರ ಸಾಗರ.  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆ ಶಾಖಕ್ಕ ಪಟ್ಟನೆ ಹಾಲೆಲ್ಲ ಹೊತ್ತ್ಹೋತು.   ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ‘ಅಯ್ಯೋ ಇದರ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಗಿ ಸ್ವಲ್ಪು ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಮಾಡ್ಬೇಕs’ ಅಂತ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಬಂತು. ಕಡಿಕೆ ಡಿಕಾಕ್ಷನ್ಗೆ ಹಸಿ ಹಾಲ್ ಹಾಕಿ ಛಾ ಕತಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದಾಯ್ತು.  ನಮಗ ಕುದ್ದಿದ್ ಹಾಲಿನ ಛಾನೇ  ರುಚಿ.  ಇಲ್ಲೇ  ಮಂದಿ ಹಾಲು ಕಾಯಿಸುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಆಮ್ಯಾಲೆ ತಿಳೀತು! ಮನಿಗೆ ಬಂದೋರೆಲ್ಲಾರ ಮುಂದ ಇಂತ ಪ್ರಸಂಗ ಸದಾ ಆಗ್ತಿತ್ತು, ಅದಕ್ಕ ಅವರೆಲ್ಲ ನೀವ್ ಹಾಲ್ ಯಾಕ್ ಕಾಯ್ಸ್ತೀರಿ ಹಸಿದೇ ಹಾಕ್ರಿ ಅನ್ನೋರು, ಆದ್ರ ನಂಗ್ಯಾಕೋ ಛೊಲೊ ಅನ್ಸೋದಿಲ್ಲ.  ೨ ವರ್ಷ ಹಾಟ್ ಪ್ಲೇಟ್ ವಲಿ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ, ಹಾಲ್ ಇಟ್ಟಾಗ ಮೈಯಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ ಇಕ್ಕಳ ಕೈಯಾಗ ಹಿಡಿದು ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ್ ಕೂಡ್ಲೇ ಪಟ್ಟ್ನ ಭಾಂಡಿ ಬಾಜೂಕ ಇಡೋದು ರೂಡಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ.


ಒಗ್ಗರಣೆ
ಮ್ಯಾಲೆ ಹಾಲಿನ ಕಥಿ ಕೇಳಿದ್ಮ್ಯಾಲೆ ಒಗ್ಗರಣಿ ಕಥಿಯು ನೀವೆಲ್ಲ ಊಹಿಸಿರಬಹುದು!!  ಒಗ್ಗರಣಿ?!!  ಅದರಾಗೇನದ? ಒನ್ ಚಮಚ ಎಣ್ಣಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾಸಿವಿ, ಜೀರಗಿ, ಕರಿಬೇವು, ಚೂರ್ ಇಂಗ್ … ಮುಗಿತು, ಅಷ್ಟೇ!?
ನಾನು ಹಂಗ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಲಂಡನ್ನನಿಗೆ ಬರೋ ತನಕ.  ಇಲ್ಲೂ ನಮ್ಮೂರ್ನಂಗ ಗ್ಯಾಸ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಗಿ ಮಾಡಿಧಾಂಗ ಸಸಾರ ಅಂದುಕೊಂಡು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಸಾರಿಗೆ, ಪಲ್ಯಾಕ್ಕ ಒಂಚೂರು ಒಗ್ಗರಣಿ ಹೊತ್ತಿದ್ರ ನಡೀತದ ನೋಡ್ರಿ ಹೆಂಗೋ adjust ಮಾಡ್ಕೋಬಹುದು; ಆದ್ರ ಈ ಹಚ್ಚಿದ ಅವಲಕ್ಕಿಗೇನರ ಒಗ್ಗರಣಿ ಹೊತ್ತೋ ಮುಗಿತು.  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆ ಅವಲಕ್ಕಿಯೊಳಗಿನ ಶೇಂಗಾ ನೋಡ್ರಿ ಬಂಗಾರ ಇದ್ಧಾಂಗ, ಹೊಳಿತಿರಬೇಕು ಆದ್ರ ಹೊತ್ತಬಾರ್ದು.  ಈ ಒಗ್ಗರಣಿ ಕಾಲಾಗ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ವಲಿ ಲಗೂ ಆರಿಸಿದ್ರ ಕಾಳು ಇನ್ನೂ ಹಸೀನೇ ಉಳಿತಾವ; ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಟ್ಟನೋ ಹೊತ್ತ್, ಖರ್ರಗಾಗಿ ಕಡೀಕೆ ಪೂರ್ತಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಮಜಾನೇ ಹೋಗಿಬಿಡ್ತದ.  ಪ್ರತಿ ಮುಕ್ಕಿಗೂ ‘ಹೊತ್ಸಿದಿ… ಹೊತ್ಸಿದಿ…’ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸ್ಕೊಬೇಕು ಮತ್ತ.  ಪೂರ್ತಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕೆಡಸೋದ್ಕಿಂತ ಶೇಂಗಾನೇ ತಿಪ್ಪಿಗೆ ಚೆಲ್ಲಿದ್ರಾತು ಅಂತ ಎಷ್ಟ್ ಸಲೆ ದಂಡ ಮಾಡೀನಿ!  ಒಗ್ಗರಣಿ ಮಾಡೋದು ಒಂದ್ ಕಲಾ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊಂಡೆ ನೋಡ್ರಿ.

ಅಕ್ಕಿಯ ವಿವಿಧತೆ
ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಅಕ್ಕಿ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಕ್ಕಿ ತಂದದ್ದು ಸುಮಾರು ಬಾರಿ, ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವುಗಳ ಜಾತಿ, ಆಕಾರ, ಬಣ್ಣ ನೋಡಿ ಗುರುತಿಸಿಲ್ಲ.  ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದುದ್ದು ಸೋನಾ ಮಸೂರಿ ಮತ್ತು ಬಾಸ್ಮತಿ ಅಷ್ಟೇ.  ರೇಷನ್ ಅಕ್ಕಿ ಅಂತ ಬರ್ತಿತ್ತು, ಅದನ್ನು ದೋಸೆ ಇಡ್ಲಿಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಈಗ ಲಂಡನ್ನಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಇಂಡಿಯನ್ ಗ್ರೋಸರಿ ಸ್ಟೋರ್ಸ್ ಇರಲಿಲ್ಲ.  ಹಾಗಾಗಿ Asdaದಲ್ಲಿ ಯಾವ್ ಅಕ್ಕಿ ಸಿಕ್ತೋ ಅದನ್ನೇ ತಂದು ದೋಸೆಗೆ ನೆನೆ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಪರಮಾಶ್ಚರ್ಯಕ್ಕೆ ಡಿಸೆಂಬರ್ ಚಳಿಯೊಳಗೂ ಹಿಟ್ಟು ಉಕ್ಕಿ ಉಕ್ಕಿ ಮರುದಿನಕ್ಕೆ ತಯಾರು ಆಯಿತು.  ನಾನು ತುಂಬಾ ಜಂಬದಿಂದ ನನ್ನ ಪತಿಗೆ, ‘ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನ ಸಂಜಿಗೆ ಛಾಕ್ಕ ಕರೀರಿ; ಮಸಾಲಾ ದೋಸೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ’ ಅಂತ.  ಪಲ್ಯ, ಚಟ್ನಿ ಎಲ್ಲ ತಯ್ಯಾರಿ ಆಯಿತು.  ಮಂದಿನೂ ಬಂದ್ರು.  ಒಂದು ಸೌಟು ತೊಗೊಂಡು ಕಾದ ಹಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಿನಿ, ಹಿಟ್ಟು ಹಂಚಿಗೆ ಅಂಟ್ ತಾನೇ ಇಲ್ಲ!!  ತುಂಬಾ ಮೃದುವಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ಮುದ್ದೆಯಾಗಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಿಟ್ಟಿನ ಚಂಡಿನಂತೆ ಸೌಟಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಬಂತು.  ಅಯ್ಯೋ ಇದೇನು ಗ್ರಹಚಾರ!  ಹಂಚು ಬದಲಿಸಿದೆ, ಎಣ್ಣೆ ಜಾಸ್ತಿ ಹಾಕಿದೆ – ಏನಾದ್ರೂ ದೋಸೆ ಹಂಚಿಗೆ ಅಂಟಿ ತಿರುವಲಿಕ್ಕ್ ಬರ್ಲೆ ಇಲ್ಲ.  ಏನೋ, ಮೊದಲ ಸಲಾನೂ ಇಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಬಂದಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಳುಬರೋದೊಂದೇ ಬಾಕಿ!  ಪಾಪ, ಬಂದ ಮಂದಿ ಇರ್ಲಿ ಬಿಡಿ ಅಂದು, ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತೆ ಏನೋ ಅಕ್ಕಿ ಹಿಟ್ಟು ಮೈದಾ ಹಿಟ್ಟು ಸೇರಿಸಿ ಕೊನೆಗೆ ದೋಸೆ ಆಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದರು.  ಅವತ್ತಿನ ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆ ಒಂದು ಕಥೆಯೇ  ಆಯಿತು.  ಈಗಲೂ ಆ ಸ್ನೇಹಿತೆ ನೆನಪಿಸಿ ನಗುತ್ತಾಳೆ.  ಅದು ಯಾವ ಅಕ್ಕಿ ಆಗಿರಬಹುದೆಂದು ಊಹಿಸುತ್ತಿದೀರ?  ಅದೇ … ಲಾಂಗ್ ಗ್ರೇನ್ boiled ಬ್ರೌನ್ ರೈಸ್… ಮತ್ತೆ ಅದರ ತಂಟೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಆಮೇಲೆ ಅಕ್ಕಿಯ ವೆರೈಟಿ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಇಂದ ಅಕ್ಕಿ ಖರೀದಿ ಮಾಡೋದಾಯ್ತು.  ಮಂದಿಯನ್ನು ಕರಿಯುವ ಮುನ್ನ ಹಿಟ್ಟನ್ನ ಒಂದ್ ಸಲ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ, ದೋಸೆ ಆಗ್ತದೋ ಇಲ್ಲೋ ಅಂತ ನೋಡಿ ಕರೀತೀನಿ.

– ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿ

*****************************************************************