ಈ ಕೆಳಗಿನ ಭಾವ ಪೂರ್ಣ ಕವನಕ್ಕೆ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಅದನ್ನು ರಚಿಸಿದ ಕವಯಿತ್ರಿ ವಿನತೆ ಶರ್ಮ ಅವರೇ ಒದಗಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ನಾನು ಟಿಪ್ಪಣಿ ಬರೆಯುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ನೆನೆಪಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯಿದೆ! ಭಾವನೆಯನ್ನು ಕವಿತೆಯಾಗಿ ಮೂಡಿಸುವ ನೆನಪುಗಳು ಸಜ್ಜಿಗೆಯಷ್ಟೇ ಸಿಹಿ.
“ಎದೆಯ ಭಾವ ಹೊಮ್ಮುವುದಕೆ ಭಾಷೆ ಒಂದು ಸಾಧನ” ಎಂಬ ಕವನದ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ನಾವು ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ
ಇನ್ನೊಂದು ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೂ ಅರ್ಥೈಸಿಸಬಹದು
ಎದೆಯ ಭಾವ ಹೊಮ್ಮುವುದಕೆ ಕವಿತೆ ಒಂದು ಸಾಧನ!

ಈ ಕವನ ಮದರ್ಸ್ ಡೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತವಾಗಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗಿಯಾದರೂ ಈಗ ದಕ್ಕಿದೆ. ಈ ಕವನ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ವ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಪ್ರಸ್ತುತ!

 

ಪೀಠಿಕೆ

ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದಲ್ಲಿ ಮೇ ತಿಂಗಳ ಎರಡನೇ ಭಾನುವಾರ ಅಮ್ಮಂದಿರ ದಿನ – Mother’s Day. ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಲ್ಲಿರುವಂತೆಯೇ ಈ ದೇಶದಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಅಮ್ಮಂದಿರ ಪ್ರೀತಿ ವಾತ್ಸಲ್ಯಗಳನ್ನು ಅವರ ಕುಟುಂಬದ ಇತರರು ಗೌರವಿಸಿ, ಆನಂದಿಸುವ ದಿನ. ಎಷ್ಟಾದರೂ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ತಾಯಿ ತವರು, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಅದರ ಮಗಳು ಅಲ್ಲವೇ, ಎಂದು ಜನ ನಗಾಡುತ್ತಾರೆ. ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರೂ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯನ್ Mother’s Day ಕಳೆದಾದ ವಾರದಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು, ‘They are your real gifts for Mother’s Day’, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಷ್ಟಾದರೂ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ತಾಯಿ ತವರು, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಅದರ ಮಗಳು ಅಲ್ಲವೇ, ಎಂದು ಜನ ನಗಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದ ಹಿಂದೆ ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸತತವಾಗಿ ತೋಟಗಾರಿಕೆಯ ಹುಚ್ಚು ಹತ್ತಿ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ ತಲುಪಿತ್ತು. ಆಗ ನನ್ನ ಉಗುರುಗಳು ಕಂದು ಬಣ್ಣಕೆ ತಿರುಗಿ, ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಸದಾ ಒಡಕು, ಬಿರುಕು ಇದ್ದೇ ಇತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಕಿರಿಯ ಮಗು, ‘ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನ ಕೈಗಳು ಬಹಳ ಒರಟು’ ಎಂದಾಗ ಅದೇ ಮಾತನ್ನ ನಾನು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದ ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸಿತು. ಆದರೆ ಆಕೆಯ ಕೈಗಳು ಬಿರುಸಾಗಿದ್ದು ತೋಟಗಾರಿಕೆ ಎಂಬ ಹವ್ಯಾಸದಿಂದಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಐದೂಮುಕ್ಕಾಲು ಗಂಟೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತೂಕಾಲಿನವರಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಅವಿರತ ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಯ ದುಡಿಮೆಯಿಂದಾಗಿದ್ದು. ಅದನ್ನು ನೆನೆದು ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕವಿತೆಯಿದು.

ವಿನತೆ ಶರ್ಮ

 

ಸಜ್ಜಿಗೆ ಕೈಗಳ ಸಿಹಿ

ಗುಲಾಬಿ ಪಕಳೆ ಎಳೆ ಮೈಮನವ
ದಿಟ್ಟಿಸುತ ಕಾಲಮಾನ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ
ಪರಪಂಚವೆಲ್ಲಾ ಆ ಮಿದುವಿನಲ್ಲೇ ಮಿಂದು
ಕೂತಿದೆ ಎಂದೆಂಬ ಅರೀದ ಮಗುವಿಗೆ
ಹಣೆ ನೇವರಿಸಿದ ತಾಯ ಕೈ ಗೆರೆ
ಕೂಸಿಗೆ ಗಡುಸು ಬಿರುಸಿನ ಭ್ರಮೆಯಾಯಿತು.

ಚಳಿಗಾಲದ ಮಂದನೆ ತಂಪಿಗೆ ಸೀರೆ ಸೆರಗಿನ
ಸೆರೆಯೊಟ್ಟಿ ಕಂದನ ತಲೆ ತಟ್ಟುತ …
ಚರ್ಮವೊಡೆದ ಕೈಗಳ ಒಡತಿ ಆ ತಾಯಿ
ಅವಳ ಕೈಗಳು ಅವಳಮ್ಮನ ಪಡಿಯಚ್ಚು
ಬರೀ ಗೆರೆ, ಬಿರುಕುಗಳು, ನವೆದ ಚರ್ಮ
ಅಲ್ಲುಂಟು ದಿಕ್ಪಾಲಕರ ಹಗಲಿರುಳಿನ ಎಚ್ಚರ.

ಅವಳಮ್ಮನ ಬೆರಳು ಸಂದುಗಳು ಜರಡಿ ಹಿಡಿದಂತೆ
ಸುರಿಸಿದ ಪುಡಿ ರಂಗೋಲಿಯಾದ ಮಯಕದಲ್ಲಿ
ಬೆಳೆಯುವ ಹುಡುಗಿ ಮಗಳ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ
ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುವ ಗಮನದಲ್ಲಿ ಅವಳಮ್ಮನ
ಒಡೆದ ಉಗುರುಗಳು, ತರೆದುಹೋದ ಬೆರಳು
ಉಗುರು ಕಣ್ಣಿನಾಳದಲಿ ಒಣಗಿದ್ದ ತುಸು ರಕ್ತ ಛಾಯೆ.

ತಿಕ್ಕಿ ತೀಡಿ ಮಡಿಸಿದ ಗರಿಗರಿ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ
ಚರ್ಮ ನವೆದು ಗೆರೆಗೆರೆಗಳಾಗಿ ಹೋದವೇ
ಹಾ ಜೀವವೇ! ಅಮ್ಮ ತಟ್ಟಿದ ಅಕ್ಕಿ ರೊಟ್ಟಿಯಲಿ
ತಿರುತಿರುವಿ ಸಿಹಿಯಾಗಿಸಿದ ಸಜ್ಜಿಗೆಯಲಿ
ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಹಬೆಯಾಡುವ ಅನ್ನದ ಅಗಳನ್ನ
ಬಿಡಿಬಿಡಿಸಿ ಬೆರೆಸಿದ ಬೆರಳುಗಳಲಿ, ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನಮ್ಮ!.

ಥಳಥಳಿಸುವ ಹೊಳೆಹೊಳೆಯುವ ಒಪ್ಪದಿ
ಓರಣದಿ ಜೋಡಿಸಿದ ಪಾತ್ರೆಗಳು ಹೇಳಿದ
ಪಿಸುಗುಡುವ ತರಿದುಹೋದ ಕೈಗಳ ಬಿರುಕುಗಳ
ಕತೆ ಜೀವ ಮೂಡಿ ಪಾತ್ರಗಳಾಗಿ ಬಂದ ಈ ಹೊತ್ತು
ಯಾಕೋ ನನ್ನ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಶಬ್ದವಾಯಿತೆಂಬ ಗಾಬರಿ
ಕೆನ್ನೆಯಿಂದಿಳಿದ ಕಂಬನಿ ಕಂದನ ತಾಕೀತೆಂಬ ಆತಂಕ.

ಹಣೆ ನೇವರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಯನ್ನೆಳೆದು ಮಗು ಮೆಲ್ಲನೆ
ಕೆನ್ನೆಯ ಕೆಳಗಿರಿಸಿ ಮುಖವೊತ್ತಿದಾಗ ಕತೆಗಳು
ನಲಿನಲಿದಾಡಿದವು, ಆ ಗೆರೆ ಬಿರುಕುಗಳಲಿ
ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದ ಸಂಧ್ಯಾರಾಗ
ಒಡೆದ ಕೈಗಳ ಬೆರಳುಗಳ ಸ್ಪರ್ಶ ಅವಳು
ತಿರುತಿರುವಿದ ಸಿಹಿ ಸಜ್ಜಿಗೆಯಷ್ಟೇ ಹಿತ.

***