ಮಕರ ಸಂಕ್ರಮಣದ ಶುಭಾಶಯಗಳು, ಎಲ್ಲರಿಗೂ. ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಅಂದೊಡನೆ ನೆನಪಾಗುವುದು – ಕುಸುರೆಳ್ಳು ಸೇರಿಸಿದ ಎಳ್ಳು-ಬೆಲ್ಲ, ಎಳ್ಳು ಅಥವಾ ಶೇಂಗಾ ಹೋಳಿಗೆ, ಸೆಜ್ಜೆ ಭಕ್ಕರಿ (ರೊಟ್ಟಿ), ಬೆಣ್ಣೆ, ಶೇಂಗಾಹಿಂಡಿ, ಹುಗ್ಗಿ-ಗೊಜ್ಜು, ಸಿಹಿ ಪೊಂಗಲ್, ಸಕ್ಕರೆ ಅಚ್ಚುಗಳು, ಕಬ್ಬು; ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದವರಾದರೆ ಶೀತನಿ (ಜೋಳ / ಗೋಧಿಯ ಹಸಿ ಕಾಳುಗಳು) …. ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡೋದು! ನನಗೆ ನೆನಪಿರುವಂತೆ, ಅಜ್ಜಿಗೆ ಭೋಗಿ ಬಾಗಿಣದ ಮೊರ ತಯಾರಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ, ಒಂದಷ್ಟು ಕಬ್ಬು, ಎಳ್ಳು-ಬೆಲ್ಲ, ಬಾರೆಹಣ್ಣು ತಿಂದು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದು! ಈಗ, ಅವೆಲ್ಲ ಯಾಕೆ ನೆನಪಾಯ್ತು ಅಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಅನಿವಾಸಿ ಗುಂಪಿನ ಮಹಿಳಾಸದಸ್ಯರು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಅಡಿಗೆಯ ಫೋಟೊಗಳನ್ನ ನೋಡಿ. ಅದರಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ಗುರ್ ಅಂದರೂ, ಕಣ್ಣು ತಂಪಾಯಿತೆನ್ನುವುದು ನಿಜ! ಸರಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿ, ಸಂತೋಷ ಪಡೋಣ (ಕೊನೆಯಲ್ಲಿದೆ); ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿಯವರ ಪುಟ್ಟ ಕವನದೊಂದಿಗೆ.

ಈಗ, ಹಬ್ಬದ ಪ್ರಯುಕ್ತ ಸಿಹಿ ಪದಾರ್ಥಗಳ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಸವಿತಾ ಸುರೇಶ್ ಮತ್ತು ಶಾಂತಲಾ ರಾವ್. ತಮ್ಮ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಜಾಗತಿಕ ಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕೆ ಒಯ್ದದ್ದನ್ನ ಸವಿತಾ ಅವರು ಹೇಳಿದರೆ, ಬಿಹಾರಿನ ಮೂಲೆಯಿಂದ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ತಂದು ಬೆಳೆಸಿದ ಫೇಡೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಶಾಂತಲಾ ಅವರು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡೂ ಅನೇಕರ ಪ್ರೀತಿಯ ತಿಂಡಿಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಆಗಿವೆ. ಓದಿ, ಸವಿದು, ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಬರೆದು ನಮಗೆ ತಿಳಿಸಿ. ನೀವೂ ಬರೆದು ಕಳಿಸಿ, ಅನಿವಾಸಿಯ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ. – ಎಲ್ಲೆನ್ ಗುಡೂರ್ (ಸಂ.)

ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಪ್ರಯೋಗದ ಪಯಣ – ಸವಿತಾ ಸುರೇಶ್

ನನಗೆ ಸುಮಾರು ೭ ವರ್ಷ.  ಬಿಜಾಪುರಿಂದ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ವರ್ಗಾವಣೆ ಆದ್ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ೧ನೇ ತಾರೀಖು ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ “ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ಭವನ್” ನಿಂದ ವೆಜಿಟೇಬಲ್ ಪಫ್ಸ್ ಹಾಗೂ ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಘಮ ಘಮ ಹೊಂಬಣ್ಣದ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಅಪ್ಪ ಓಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ  Yezdi ಯ ಸ್ಟೋರ್ ಬಾಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ತಪ್ಪದೇ ಹಾಜರು!  ೧ಕೆ.ಜಿ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಬಾಕ್ಸ್ ತೆಗೆದ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಹಾ!  ಏಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮದು ೧೨ ಮಂದಿ ಇದ್ದ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬ. ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬೆಣ್ಣೆಯಂತೆ ಕರ್ಗೋಗ್ತಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ನಾನು ೧೪ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಈ ಆಹ್ಲಾದಕರ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯಬೇಕು ಎಂಬ ಇಚ್ಛೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ.  ಆದ್ರೆ ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ಎಂದೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.  ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೂ ನನಗೆ ಪ್ರವೇಶ ನಿಷೇಧವಾಗಿತ್ತು.  ಏಕೆಂದರೆ ಆ rangeಗೆ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲದೆ ಇರೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಾಳಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ.  ಆದರೆ ನನ್ನ ಈ ಬೇಡಿಕೆ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟಾಗ ಅಮ್ಮ ಸಾಥ್ ಕೊಟ್ರು.  ಹಾಗಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ- ಮಗಳ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ project ಶುರುವಾಯ್ತು.  ಕಡ್ಲೆಹಿಟ್ಟು, ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಗೂ ತುಪ್ಪ – ಈ ಸುಲಭ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಈ ಸಿಹಿತಿಂಡಿ ಮಾಡುವುದು ಬಹಳ ಕಠಿಣ.  ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ದಂಡಯಾತ್ರೆ ತರಹ ಬಹಳ ವ್ಯಾಯಾಮ ಮಾಡಿಸ್ತು….  ಏಕೆಂದರೆ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಹೋಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಕಡ್ಲೆ ಹಿಟ್ಟು ಹಲ್ವ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಡ್ಲೆ ಹಿಟ್ಟಿನ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಆಗ್ತಿತ್ತು.  ೧೨-೧೩ ಸತತ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ನಂತರ ಹಂಗೂ ಗೂಡ್ ಗೂಡ್ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ರೇಂಜ್ ಗೆ ಬಂತು ಹದ.  ಆದರೆ ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ಭವನದ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಹದ ಬರ್ಲೇ ಇಲ್ಲ.  ಒಬ್ಬಳೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲು ಅಮ್ಮ ಬಿಡ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.  ಆಗ ದೂರದರ್ಶನ ಬಿಟ್ರೆ ಯಾವ ವಾಹಿನಿಯೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.  ಅಡುಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನೋಡಿದ್ದು ಜ್ಞಾಪಕ ಇಲ್ಲ.  ಆದ್ರೆ ಆ ಹದದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬೋದೆ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು.  ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದವರು ಯಾರೂ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಪೈಕಿಯಲ್ಲಿ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.  ಪರಿಹಾರ ನಾವೇ ಕಂಡ್ಕೋಬೇಕಿತ್ತು.  ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರಯೋಗ ಅಪ್ಪ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದೆ ಇರೋವಾಗ ಮಾಡ್ಬೇಕಿತ್ತು.  ಏಕೆಂದರೆ ಅಪ್ಪ ಸಕ್ಕತ್ Health conscious.  ಅವರೇನಾದರೂ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ತುಪ್ಪದ ಪ್ರಮಾಣ ನೋಡಿದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಕಥೆ!!  ಅಷ್ಟೋತ್ತರ, ಪೂಜೆ ಮಂಗಳಾರತಿ wholesale ಆಗಿ ಆಗೋ ಭಯ!  ಏಕೆಂದರೆ ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಊರಿಂದ ಬೆಣ್ಣೆ ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಅಂಗಡಿ ತುಪ್ಪ ಯಾರಿಗೂ ಸೇರ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ ಬಳಸ್ತಿದ್ದ ತುಪ್ಪ ವಿನಾಕಾರಣ ವ್ಯರ್ಥವಾಗ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದೇ ಚಿಂತೆ.  ಆದ್ರೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನ ಬಿಡಬಾರ್ದು ಎಂದು, ಮಾಡುವ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೂ ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಾವು ಮಾಡುವ ಬಾಂಡ್ಲಿ, ಗಿರಣಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಸಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಕಡ್ಲೆ ಹಿಟ್ಟು, ಗ್ಯಾಸ್ ಉರಿಯ ಪ್ರಮಾಣ, ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಸಕ್ಕರೆಪಾಕ ( ಈ ವಿಧಾನ ಸರಿ ಬಂದರೆ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಬಂದ ಹಾಗೆ) ಎಲ್ಲ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಶುಕ್ರವಾರ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ವಿ.  ಆ ದಿನ ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಪಾರ್ವೇ ಇಲ್ಲ.  ಕೊನೆಗೂ ನಮ್ಮ ಕನಸು ನನಸಾಯ್ತು!  ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಅಳತೆ ಮಾಡಿದ್ರು ಅಮ್ಮ.  ಆ ದಿನ ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಕೂಡ ಊರಿಂದ ಬಂದಿದ್ದರು.  “ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ಭವನ್” ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಕೊನೆಗೂ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಾಯ್ತು.  ಸಂಜೆ ಪೂಜೆಗೆ ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕಿಟ್ಟು ಪ್ರಸಾದದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.  ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಆ ದಿನ ನಮ್ಮ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಪ್ರಯೋಗದ ಗುಟ್ಟು ರಟ್ಟಾಯ್ತು!  ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಒಂದಂತೂ ಖಚಿತವಾಯ್ತು – ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ is not everybody’s cup of tea!

ಈ ಪ್ರಯೋಗ ಎಷ್ಟು ಉಪಯುಕ್ತವಾಯ್ತೆಂದರೆ, ಯು.ಕೆ.ಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಾ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಪಾರ್ಟಿ, ಗೆಟ್ ಟುಗೆದರ್ ಗಳಿಗೆ, ಕ್ರಿಸ್ಮಸ್ ಪಾರ್ಟಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬೇಡಿಕೆ ಅದೇ ಆಯ್ತು!  ಎಷ್ಟು ಎಂದರೆ ೪ ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬದ ಸುಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ BBC ಯಲ್ಲೂ ಸಹ ಬರುವಷ್ಟು!  ಚಿತ್ರೀಕರಣ ನನ್ನ ಅಡುಗೆ ಅರಮನೆಯಲ್ಲೇ ನಡೆಯಿತು ಎಂಬುದೇ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಗತಿ.  ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆ ಬಂದತಹ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡಿದ ಅಂಶ ಯಾವುದು ಗೊತ್ತೇ?  ಮಿಠಾಯಿ ಟ್ರೇನಲ್ಲಿ ಹದವಾಗಿ ಸಜ್ಜಾದ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಚೂರಲ್ಲ!  ಬದಲಾಗಿ ಮೈಸೂರು ಪಾಕ್ ಬಾಂಡ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡುವಾಗ ಬುರು ಬುರು ಎಂದು ನೊರೆ ನೊರೆಯಾಗಿ ಉಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ, ಇನ್ನೂ ಅರ್ಧ ಹಂತವೂ ಮುಗಿಯದ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್!  ಪಾಂಡುರಂಗ!  “ಯಾಕಪ್ಪಾ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ರೆ, ಅವನು “That’s a mind blowing process to see.  We need a news angle.” ಅಂದ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ!!  ಹೀಗೂ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡ್ತಾರಾ ಅನ್ಕೊಂಡೆ ಮನ್ಸಲ್ಲಿ.

– Saವಿ✍

*************************************************************************

ಧಾರವಾಡ ಫೇಡೇ – ಶಾಂತಲಾ ರಾವ್

ಪೇಡೇ ಅಂದ್ಕೂಡ್ಲೇ ಏನ್ ಅಕ್ಕೈತ್ರಿ?  ಬಾಯಾಗ್ ನೀರ್ ಬರ್ತಾವಾ??  ಅದಂತೂ ಆಗುದ ಬಿಡ್ರಿ… ಅದ್ ಅಲ್ದ?  ಧಾರವಾಡದ್ ನೆನಪಂತೂ ಬರsಬೇಕ ಅಲ್ರಿ?  ಮದ್ಲ ಕಣ್ಣಿನ ಮುಂದ ಬರೂದು ಬಾಬುಸಿಂಗ್ ಠಾಕೂರ್ ಅವ್ರ್ ಅಂಗಡಿ.  ಅದರ ಮುಂದ ಪಾಳೇ ಹಚ್ಚಿ ನಿಂತಿರೂ ಮಂದಿ… ಮತ್ತ ಲೈನ್ ಬಜಾರಿನ ಸಾಲ್ ಸಾಲಾಗಿರೂ ಅಂಗಡಿ ಕಾಣಸ್ತಾವು …

ಸುಭಾಸ್ ರೋಡಿನ ವಿಜಯ್ ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ನ್ಯಾಗ ಒಬ್ರು ಅಜ್ಜಾ ಕುಂದರ್ತಿದ್ರು.  ‘ಮಿಶ್ರ ಅಜ್ಜಾ’ – ಅಲ್ಲಿನ್ ಪೇಡೇನೂ ಭಾಳ್ ರುಚಿ  ರೀ.  ಕ್ಯಾರಕೊಪ್ಪದಾಗ [ಧಾರವಾಡದ ಹತ್ತ್ರ ಹಳ್ಳಿ] ಅವ್ರ್ ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿ ನಮ್ ಹೊಲದ್ ಮುಂದ ಐತಿ.  ನಮ್ ಅಜ್ಜಾ ಮತ್ತ ಮಿಶ್ರಾ ಅಜ್ಜಾ ದೋಸ್ತರಾಗಿದ್ರು. ಹಿಂಗಾಗಿ ಅವ್ರ್ ಅಂಗಡಿ ಪೇಡೇ ಮತ್ತ ಬ್ಯಾರೆ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿ, ಫರಾಳ ಭಾಳ್ ತಿಂದೇವಿ.  ಅವ್ರ್ ಸಮ್ಮಂಧಿಕ್ರ್ ಅಂಗಡಿನೂ ಅದಾವು – ಮಿಶ್ರಾ ಸ್ವೀಟ್ಸ್,  ದಿವ್ಯಾ ಸ್ವೀಟ್ಸ್,  ಬಿಗ್ ಮಿಶ್ರಾ, ನ್ಯೂ ವಿಜಯ್ ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ಅಂತ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ  ಲೈನ್  ಬಜಾರ್  ಇಲ್ಲಂದ್ರ   ಸುಭಾಸ್  ರೋಡ್  ನ್ಯಾಗ ಅದಾವು. 

ಮಿಶ್ರಾ ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ನ ಶ್ರೀ ಯೋಗೇಂದ್ರ ಮಿಶ್ರಾ, ಸಾಲ್ಯಾಗ ನನ್ನ ಸೀನಿಯರ್.  ಅವ್ರ್ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು ಅವ್ರ್ ಅಜ್ಜಾರು – ಅವಧ್ ಬಿಹಾರಿ ಮಿಶ್ರಾ ಅವ್ರು ಕಿಶೆದಾಗ ೧ ರೂಪಾಯಿ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಧಾರವಾಡಕ್ ಬಂದಾಗ ಅವ್ರ್ ಕಿಶೆದಾಗ ಉಳ್ದದ್ದು ೩೩ ಪೈಸೆ ಅಂತ.  ಅವ್ರು ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಅವ್ರಿಗೆ ೧೦೮ ವರ್ಷ ಅಂತ.  ನೋಡ್ರಿ ಅವ್ರು  ಹಚ್ಚಿದ್ ಗಿಡಾ, ಘಟ್ಟಿ ಬೇರೂರಿ ದೊಡ್ಡ ಗಿಡಾ ಆಗಿ ಬೆಳದ್ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ರುಚಿ ಹರಡೇತಿ… ಕಾಲಾ ಕಳಧಾಂಗ ಠಾಕೂರ್ ಪೇಢಾದವ್ರು ಅನಿಯಮಿತ ಪೇಡೇ ತಯಾರಿಸಿದ್ರ,  ಮಿಶ್ರಾ ಅವ್ರು ಧಾರ್ವಾಡಕ್ಕ ಅಷ್ಟ ಸೀಮಿತ ಆಗ್ದ ಕರ್ನಾಟಕದ್ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕ ಪೇಡೇ ಸಿಹಿ ಹಂಚ್ಯಾರ.

ಇವೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯಾ ನಿಮಗ ಅಂತರ್ಜಾಲದಾಗ ಸಿಗ್ಬಹುದು. ಪೇಡೇ ಮಾಡುದ್ ಹೆಂಗ್ ಅಂತನೂ ಸಾಕಷ್ಟ್ ವಿಡಿಯೋ / ವಿಧಾನ ಸಿಗ್ತಾವು.

ಆದ್ರ ಪೇಡೇ ಅಂದ್ರ ಮನಸ್ನ್ಯಾಗ ಏನ್ ವಿಚಾರಾ ಉಕ್ಕಿ ಬರ್ತಾವು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾ ನಿಮಗ?  ಪೇಡೇ ಅಂದ್ರ ನಂಗ ಆಗೂ ನೆನಪು –

ಮಲೆನಾಡಿನ ಸೆರಗಾದ  ನನ್ನ ತವರಿನ ನೆನಪು. 

ಬ್ಯಾಸ್ಗಿಗೆ ಕಾದ್ ಉರದಿದ್ದ ಮಣ್ಣಿನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಬಿದ್ದ್ ಮದ್ಲನೇ ಮಳಿ ಹನಿಯ ಘಮ ಘಮದ ನೆನಪು.

ನಮ್ಮ್ ಅಪ್ಪಾಜಿ, ಮನ್ಯಾಗ್ ಕಾಲ್ ಇಟ್ ಕೂಡ್ಲೆ “ಮಗಳೇ” ಅಂತ ಕರ್ದಿದ್ – ಎದಿ ಮುಟ್ಟೂ ಧ್ವನಿಯ ನೆನಪು,

ನಮ್ಮ್ ಅವ್ವ ತೆಲಿ ಮ್ಯಾಲೆ ಕೈ ಸವರಿ ಹಾಡಿದ್ ಲಾಲಿ ಪದದ ನೆನಪು ..

ಪೇಡೇ ಬರೇ ಒಂದ್ ರುಚೀಯಾದ್ ತಿನ್ನೂ ದಿನಸ ಅಲ್ರಿ, ಧಾರ್ವಾಡದವರಿಗೆ.  ನಮಗ ಪೇಡೇ ಅಂದ್ರ ಖುಷಿ; ಪೇಡೇ ಅಂದ್ರ ಊರಿಂದ ದೂರ್ ಇರೂ ದುಃಖ್ಖ…

ಪೇಡೇ ಅಂದ್ರ ಅಜ್ಜಾ, ಅಮ್ಮನ್ ಆಶೀರ್ವಾದದ ನೆನಪಿನ ನೆರಳು .. ಕಾಕಾ, ಅತ್ತಿಗುಳ್ ಕರ್ರ್ಕೊಂಡ್ ಅಡ್ಡ್ಯಾಡ್ಸಿದ್ ಹಾದಿ -ಬೀದಿ ನೆನಪು ..

ಪೇಡೇ ಒಳಗಿನ್ ಹಾಲು – ನನ್ ಹಡೆದವ್ವನ ಊರಿನ ಅಕ್ಕರೆಯ ಕರೆ

ಪೇಡೇ ಒಳಗಿನ್ ಸಕ್ಕ್ರಿ – ನಮ್ಮಪ್ಪಾಜಿ ಮೀಶಿ ತಿರಿವಿ ನಗೂದ್ರಾಗ ಇರೂ ಸಿಹಿ, 

ಪೇಡೇ ಮಾಡು ಬೆಂಕಿ – ನನ್ ಗೆಳೆಯ, ಗೆಳತ್ಯಾರ್ ಸಂಬಂಧದ ಕಾವು

ಪೇಡೇ ಕೆಂಪ್ ಬಣ್ಣ – ನನ್ ಊರಿನ್ ಮಣ್ಣಿನ್ ಚಿತ್ರಣ

ಪೇಡೇ ಮ್ಯಾಲಿನ್ ಸಕ್ಕ್ರಿಪುಡಿ ನನ್ ಆ ಸಿಹಿಕಹಿ ದಿನಗಳ ನೆನಪುಗಳು – ಒಂದಿಷ್ಟ್ ಹತ್ತ್ಕೊಂಡ ಅದಾವು .. ಒಂದಿಷ್ಟ್ ಉದರಿ ಬಿದ್ದ್ ಹೋಗ್ಯಾವು …

❤🙏ನನ್ನ ಅಪ್ಪಾಜಿ ದಿ. ಸಂಗನಬಸವ ಮಟ್ಟಿ ಅವರಿಗೆ ಈ ಬರಹವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವೆ 🙏❤

– Shantalawz

********************************************************************************

ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ಸಡಗರ... 
 
 ಸಜ್ಜಿ ಭಕ್ರಿ ಗುರೆಳ್ಳು ಹಿಂಡಿ
 ಶೇಂಗಾ ಎಳ್ಳು ಹೊಳ್ಗಿ
 ಮಜ್ಜಗಿಯೊಳಗ ಅಲ್ಲದ ಒಗ್ಗರಣಿ 
 ಹುಗ್ಗಿಯ ತಿಂದು ಸುಗ್ಗಿಯ ಮಾಡಿ 
 ಖಬ್ಬು ಬಾಳೆಯ ನೆರಳಿನಾಗ
 ಕೂತು ಭೋಗಿಯನುಂಡು 
  
 ಶೇಂಗಾ ಕುಸುರೆಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲ 
 ಸಕ್ಕರೆ ಅಚ್ಚು ಕಬ್ಬಿನ ಜಲ್ಲೆ
 ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಜ್ಜಾದ ತಟ್ಟೆ 
 ರೇಷ್ಮೆ ಲಂಗ ಉಟ್ಟು 
 ಮಕ್ಕಳ ಉತ್ಸಾಹದ ಮಿಶ್ರಣ  
 ಭೋಗಿ ಮತ್ತು ಸಂಕ್ರಮಣ
  
 - ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿ 

****************************************************************** 

ನಮಸ್ಕಾರ! ಬರ್ರಿ.. ಬರ್ರಿ… ಇಲ್ಲೆ ಒಳಗ ಬರ್ರಿ, ಅಡಿಗಿಮನ್ಯಾಗೇ ಬಂದ್ ಬಿಡ್ರಿ! ಇವತ್ತ ನಮ್ ಹೊಸ ಸಿರೀಸು, ‘ಅಡುಗೆ - ಅಡುಗೆಮನೆ' ಅನ್ನೋ ಹೆಸರಿಂದು, ಶುರು ಮಾಡೋಣ ಅಂತ …. ಏನಂತೀರಿ? ಅಡಿಗ್ಯಾಗ ಎಷ್ಟು ಥರ, ಎಷ್ಟು ರುಚಿ ಇರತಾವೋ ಅಷ್ಟೇ ವೆರೈಟೀವು ಅದಕ್ಕ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟಂಥ ಇನ್ಸಿಡೆಂಟ್ಸೂ ಇರತಾವ ಜೀವನದಾಗ, ಅಲ್ಲಾ? ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಬರದು ಕಳಸ್ರೀ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕ ಬಂದಿರೋ ಮೊದಲಿನ ಎರಡು ಲೇಖನಗಳು ಕೆಳಗವ. ದಾಕ್ಷಾಯಣಿ ಗೌಡ ಅವರು ತಮ್ಮ ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ಒದ್ದಾಟದ ಬಗ್ಗೆ ಬರದರ, ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿಯವರು ಒಂದ್ ಅವಾಂತರಗಳ ಲಿಸ್ಟೇ ಮಾಡ್ಯಾರ. ಓದಿ, ನಕ್ಕು ಮಜಾ ತೊಗೊಂಡು (ಅವರ ಖರ್ಚಿನಾಗ, ಐ ಮೀನ್ ಅಟ್ ದೇರ್ ಎಕ್ಸ್ಪೆನ್ಸ್) ನಿಮಗ ಏನನ್ನಿಸಿತು ಅದನ್ನ ಈ ಬ್ಲಾಗಿನ ಕೆಳಗ ಬರೀರಿ; ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳ ಕೆಳಗ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರ ಹಾಕೋದು ಮಾತ್ರ ಮರೀಬ್ಯಾಡ್ರಿ ಮತ್ತ.. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮಲ್ಲೂ ಅಂಥ ಘಟನೆಗಳಿದ್ರ – ಹಾಸ್ಯನೇ ಇರ್ಲಿ, ಸೀರಿಯಸ್ಸೇ ಇರ್ಲಿ – ಬರದು ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಕಳಸ್ರಿ. ಹಾಸ್ಯದ್ದೇ ಇದ್ರ, ನೀವೊಬ್ರೇ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ನಗೋದಕ್ಕಿಂತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಗಸ್ರಿ; ವಿಚಾರಮಂಥನಕ್ಕ ತಳ್ಳೋ ಅಂಥ ವಿಷಯ ಇದ್ದರ ಅದೂ ಒಳ್ಳೇದೇ. ಮತ್ತ್ಯಾಕ ಕಾಯೋದು, ಪೆನ್ನಿನ ಸೌಟೆತ್ತಿ ಶಬ್ದಗಳನ್ನ ಹದಕ್ಕ ಕಲಿಸಿ, ಕಾಗದದ ತವಾಕ್ಕ ಹುಯ್ದು, ಕಾಯ್ಕೊಂಡು ಕೂತಿರವ್ರಿಗೆ ಬಿಸಿ-ಬಿಸಿ ಲೇಖನ ಹಂಚರಿ! – ಎಲ್ಲೆನ್ ಗುಡೂರ್ (ಸಂ.)

ಒಬ್ಬಟ್ಟು- ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮತ್ತು ನಂಟು – ದಾಕ್ಷಾಯಣಿ ಗೌಡ

ಒಬ್ಬಟ್ಟು, ಹೋಳಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಕರ್ನಾಟಕ, ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತಿತರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬಹು ಜನಪ್ರಿಯ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ.  “ಹೋಳಿಗೆ ಊಟ” ಕ್ಕೆ ಇಂದಿಗೂ  ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸ್ಥಾನವಿದೆ. ಕೆಲ ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ (ಯುಗಾದಿ ಮತ್ತು ಗೌರಿಹಬ್ಬ)  ಈ ಸಿಹಿಯ ನೈವೇದ್ಯ ದೇವರಿಗೆ ಆಗಲೇಬೇಕು. ಸಿಹಿಗಳಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ರಾಜಯೋಗ್ಯವಾದ ಸ್ಥಾನವಿದೆಯೆನ್ನಬಹುದು. ಪೂರಣ ಪೋಳಿ ಯೆಂದು ಸಹ ಇದನ್ನು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗಿನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಹೋಳಿಗೆಗಳು ಬಂದಿದ್ದರೂ, ಬೇಳೆ-ಬೆಲ್ಲದ ಹೋಳಿಗೆಯ ತಯಾರಿ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಜನಪ್ರಿಯ ಸಹ. ತುಪ್ಪ, ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಸೀಕರಣೆ, ಹಸಿ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಯ ಹಾಲು, ಬಾಳೆಹಣ್ಣಿನ ಜೊತೆಗೆ ಈ ಸಿಹಿಯನ್ನು ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.  ಈ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಎನ್ನುವ ಸಿಹಿಅಡಿಗೆ ನನ್ನ ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ತನ್ನದೇ ಆದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.

ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಎಂದರೆ ಸಾಕು, ನನ್ನ ಮುಖ ಕಹಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು, ನನ್ನ ಅಕ್ಕ ಇಬ್ಬರೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಿಹಿಯನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿಡಲು ಸಹ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ತಾಯಿ ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ  ಖಾರದ ತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ಏನೇ ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲಿ, ತಪ್ಪದೇ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ಅಸಹಜ ವಿಷಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.

ನನ್ನ ಕಹಿಸಿಹಿಯ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆಯ ನನ್ನ ಪತಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು, ಸಿಹಿ ಎಂದರೆ ಬಾಯಿಬಿಡುವ ಆತನಿಗೆ ಇದೊಂದು ರೀತಿಯ ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿ ಗುಣವಾಗಿತ್ತು. ಮದುವೆಯ ನಂತರ ಮೊದಲ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಅತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಹೊಸ ಸೊಸೆ ಬಂದಳೆಂದು “ಹೋಳಿಗೆ ಊಟ” ತಯಾರಾಗಿತ್ತು. ಮೇಜಿನ ಸುತ್ತ ಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಾಗ ಎರಡು ಬಿಸಿ ಒಬ್ಬಟ್ಟು, ತುಪ್ಪ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ನನ್ನ ಮುಂದಿಟ್ಟಾಗ ನಾನು ಹೌಹಾರಿಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದನ್ನು ತೆಗೆದು ಪತಿಯ ತಟ್ಟೆಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸೋಣವೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೆ ಮತ್ತು ಆತ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಬೇರೆ ಕೂತಿಲ್ಲ. ಬರೀ ಪಲ್ಯ, ಕೋಸಂಬರಿಗಳನ್ನು ತಿನ್ನೋಣವೆಂದರೆ ಅವು ಬೇರೆ, ಸಿಹಿಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಮೆಲ್ಲಗೆ “ಅತ್ತೆ ಈ ತಟ್ಟೆ ಬೇರೆಯರಿಗೆ ಕೊಡಿ, ಊಟದ ನಂತರ ಅರ್ಧ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ” ಎಂದೆ.  ಮೇಜಿನ ಸುತ್ತ ಸಿಹಿಯೆಂದರೆ ಬಾಯಿಬಿಡುವ, ಅತ್ತೆಯ ಸಂಬಂಧಿಕರೆಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಾಣಿಯ ತರಹ ನೋಡತೊಡಗಿದರು. ವ್ಯಂಗ್ಯದ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಪತಿಯ ಅಜ್ಜಿ “ಹೋಳಿಗೆ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಇಂಥಾ ವಿಚಿತ್ರ ಯಾವತ್ತೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡವ್ವಾ” ಎನ್ನುವುದೆ?

“ನನ್ನ ಸೊಸೆಯನ್ನು ನೀನು ಏನೂ ಅನ್ನಕೊಡದು” ಎಂದು ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಅವರ ತಾಯಿಯನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.  ಒಂದು ರೀತಿಯ ಜಗಳದ ವಾತಾವರಣ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಎಲ್ಲಾ ಈ ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ತಪ್ಪು ತಾನೆ?

ನಾನು “ಹೋಳಿಗೆಯ ಸಾರು ಸಹ ನನಗೆ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಕಗ್ಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಬೇರೆ ತಟ್ಟೆ ಬಂತು. ಸಿಹಿ ತಿನ್ನುವ ಶಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ನಾನು ಅಂದು ಪಾರಾದರೂ, ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಮನೋಭಾವನೆ ಇಡೀ ದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿತು.

ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದಂತೆ ನನ್ನ ಪತಿಯ ಕುಟುಂಬದವರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೂ ಸಹ ನನಗೆ ಸಿಹಿ ತಿನ್ನಲು ಬಲವಂತ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಡಯಾಬಿಟೀಸ್ ನ ಭಯದಿಂದ ನನ್ನ ತಟ್ಟೆಯಿಂದ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಯನ್ನು ವರ್ಗಾಯಿಸುವುದನ್ನು ನನ್ನ ಪತಿಯೂ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಈಗೆಲ್ಲ ಅಂದರೆ ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ “ಸಿಹಿ ಬೇಡ” ಎಂದರೆ  “ಸಕ್ಕರೆ ಕಾಯಿಲೆಯೆ?” ಎನ್ನುವ ಸಂತಾಪ ತುಂಬಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ತಕ್ಷಣ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ.  ಉತ್ತರವಾಗಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರೂ ಬಾಯಲ್ಲಿ “ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ” ಅನ್ನುವ ತುಂಟ ಉತ್ತರ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಬಾಯಿಂದ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾದ ಒಂದು ಅನುಕೂಲತೆ ಅಥವಾ ಅನಾನುಕೂಲತೆ ಅಂದರೆ, ನನಗೆ ಪ್ರಿಯವಾದ ಕರಿದ ಖಾರದ ತಿಂಡಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹೆಚ್ಚುಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.

ಒಬ್ಬಟ್ಟಿನ ಜೊತೆ ನಂಟು ಬಲಿತಿದ್ದು ನಾನು ತಾಯಿಯಾದ ಮೇಲೆ. ಚಾಕೋಲೇಟ್ ಸೇರಿದ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಸಿಹಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಆನಂದದಿಂದ ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ನನ್ನ ಮಗಳು ತಿನ್ನುವ ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಒಂದೇ ಸಿಹಿಯೆಂದರೆ ಒಬ್ಬಟ್ಟು. ಎರಡು ವರ್ಷದ ನನ್ನ ಮಗಳು, ಒಂದೇ ಬಾರಿಗೆ ಎರಡು ಒಬ್ಬಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದಾಗ `ಇವಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ಮಗಳೇ` ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ನನಗೆ ಬಾರದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನಿಂದ ನನ್ನ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ, ಮೊಮ್ಮಗಳು ತಿನ್ನುತ್ತಾಳೆಂದು  ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡಿ ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ  ತಂದದ್ದು ಸಿಹಿ, ಸಿಹಿ, ಸವಿನೆನಪು.

ನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಅತಿಪ್ರಿಯವೆಂದು ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ, ಇದು ನನ್ನ ಸ್ಪೆಷಾಲಿಟಿ  ಸಿಹಿ ಅಡಿಗೆ ಎಂದರೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ನನಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಅರ್ಧ ಹೋಳಿಗೆ ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ಸಹ ಕಲಿತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಸಮಯಕ್ಕೆ, ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಅಡಿಗೆಯೂ, ರುಚಿಯೂ ಬದಲಾಗುವುದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸೋಜಿಗವೆ ತಾನೆ? ಪ್ರಿಯ ಸ್ನೇಹಿತರೆ, ಸಿಹಿಯನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವುದು ಪ್ರಪಂಚದ ಸಹಜ ನಡವಳಿಕೆ, ನನ್ನ ಅಸಹಜ ನಡೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಧಾನ ಮೂಡದಿರಲಿ, ಸ್ವಭಾವದಿಂದ ನಾನು ಈ ಅಂಗ್ಲರು ಹೇಳುವಂತೆ sweet enough.

(ಹಾಸ್ಯವೆಂದು ಮನ್ನಣೆಯಿರಲಿ)

– ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ

****************************************************************************

ಅನನುಭವಿಯ ಅಡಿಗೆ ಪ್ರಯೋಗಗಳು – ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿ

ಅಡಿಗಿ, ಅಡಿಗಿಮನ್ಯಾಗ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯೋಗ, ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸದಾ ನಡೀತಾನೇ ಇರ್ತಾವ. ಅಮ್ಮನ ಅಪ್ಪನ ನೋಡಿ ಕಲಿತು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡೋದು ಶುರು ಮಾಡ್ತೀವಿ.  ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಮ್ಮ್ಯಾಲ್ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಬಿದ್ದಾಗ ನಾವು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ overconfidence ನಿಂದ ಅಡಿಗಿ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮುಖಭಂಗ ಆಗಿದ್ದಿದೆ.  ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆದ ನನ್ನ ಒಂದೆರಡು ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಛಾ!
ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದ್ರೂ ಪ್ರಥಮ ನಮಗ ಛಾ ಬೇಕ್ ನೋಡ್ರಿ.  ಏರ್ಪೋರ್ಟಿಂದ ಮನಿಗೆ ಬಂದು ಛಾ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಹೋದ್ರ… electric hot plate ವಲಿ.  ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ್ದೆ, ಆದ್ರ ಎಂದೂ ಅಡಿಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲ.  ಆತ್… ಇನ್ ಅದ ಪಜೀತಿ ಅಂತ ಒಂದರ ಮ್ಯಾಲೆ ನೀರಿಟ್ಟೆ ಮತ್ತೊಂದರ ಮ್ಯಾಲೆ ಹಾಲು.  ಈಗ ಮರಳ್ತದ … ಆಗ್ ಮರಳ್ತದ … ಸಕ್ಕರಿ ಛಾಪುಡಿ ಹಾಕೋಣಂತ ನಾನು ಕಾದೆ.  ನೀರು ಕಾದು ಕಡೀಕೂ ಛಾ ಆತ!  ಈಕಡೆ ಹಾಲು ಇನ್ನೂ ಕುದಿಬೇಕಿತ್ತು.  ನನಗೇನ್ ಗೊತ್ತ, ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ್ಕೂಡ್ಲೇ ವಲಿ ಆರ್ಸಿದೆ (ಗ್ಯಾಸ್ ವಲಿಗೆ ಮಾಡೊಹಂಗ). ಆದರೂ ಏನದು ಪ್ರವಾಹಧಾಂಗ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿದು ಪೂರ್ತಿ ವಲಿಯೆಲ್ಲ ಕ್ಷೀರ ಸಾಗರ.  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆ ಶಾಖಕ್ಕ ಪಟ್ಟನೆ ಹಾಲೆಲ್ಲ ಹೊತ್ತ್ಹೋತು.   ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ‘ಅಯ್ಯೋ ಇದರ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಗಿ ಸ್ವಲ್ಪು ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಮಾಡ್ಬೇಕs’ ಅಂತ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಬಂತು. ಕಡಿಕೆ ಡಿಕಾಕ್ಷನ್ಗೆ ಹಸಿ ಹಾಲ್ ಹಾಕಿ ಛಾ ಕತಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದಾಯ್ತು.  ನಮಗ ಕುದ್ದಿದ್ ಹಾಲಿನ ಛಾನೇ  ರುಚಿ.  ಇಲ್ಲೇ  ಮಂದಿ ಹಾಲು ಕಾಯಿಸುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಆಮ್ಯಾಲೆ ತಿಳೀತು! ಮನಿಗೆ ಬಂದೋರೆಲ್ಲಾರ ಮುಂದ ಇಂತ ಪ್ರಸಂಗ ಸದಾ ಆಗ್ತಿತ್ತು, ಅದಕ್ಕ ಅವರೆಲ್ಲ ನೀವ್ ಹಾಲ್ ಯಾಕ್ ಕಾಯ್ಸ್ತೀರಿ ಹಸಿದೇ ಹಾಕ್ರಿ ಅನ್ನೋರು, ಆದ್ರ ನಂಗ್ಯಾಕೋ ಛೊಲೊ ಅನ್ಸೋದಿಲ್ಲ.  ೨ ವರ್ಷ ಹಾಟ್ ಪ್ಲೇಟ್ ವಲಿ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ, ಹಾಲ್ ಇಟ್ಟಾಗ ಮೈಯಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ ಇಕ್ಕಳ ಕೈಯಾಗ ಹಿಡಿದು ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ್ ಕೂಡ್ಲೇ ಪಟ್ಟ್ನ ಭಾಂಡಿ ಬಾಜೂಕ ಇಡೋದು ರೂಡಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ.


ಒಗ್ಗರಣೆ
ಮ್ಯಾಲೆ ಹಾಲಿನ ಕಥಿ ಕೇಳಿದ್ಮ್ಯಾಲೆ ಒಗ್ಗರಣಿ ಕಥಿಯು ನೀವೆಲ್ಲ ಊಹಿಸಿರಬಹುದು!!  ಒಗ್ಗರಣಿ?!!  ಅದರಾಗೇನದ? ಒನ್ ಚಮಚ ಎಣ್ಣಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾಸಿವಿ, ಜೀರಗಿ, ಕರಿಬೇವು, ಚೂರ್ ಇಂಗ್ … ಮುಗಿತು, ಅಷ್ಟೇ!?
ನಾನು ಹಂಗ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಲಂಡನ್ನನಿಗೆ ಬರೋ ತನಕ.  ಇಲ್ಲೂ ನಮ್ಮೂರ್ನಂಗ ಗ್ಯಾಸ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಅಡಗಿ ಮಾಡಿಧಾಂಗ ಸಸಾರ ಅಂದುಕೊಂಡು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಸಾರಿಗೆ, ಪಲ್ಯಾಕ್ಕ ಒಂಚೂರು ಒಗ್ಗರಣಿ ಹೊತ್ತಿದ್ರ ನಡೀತದ ನೋಡ್ರಿ ಹೆಂಗೋ adjust ಮಾಡ್ಕೋಬಹುದು; ಆದ್ರ ಈ ಹಚ್ಚಿದ ಅವಲಕ್ಕಿಗೇನರ ಒಗ್ಗರಣಿ ಹೊತ್ತೋ ಮುಗಿತು.  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಆ ಅವಲಕ್ಕಿಯೊಳಗಿನ ಶೇಂಗಾ ನೋಡ್ರಿ ಬಂಗಾರ ಇದ್ಧಾಂಗ, ಹೊಳಿತಿರಬೇಕು ಆದ್ರ ಹೊತ್ತಬಾರ್ದು.  ಈ ಒಗ್ಗರಣಿ ಕಾಲಾಗ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ವಲಿ ಲಗೂ ಆರಿಸಿದ್ರ ಕಾಳು ಇನ್ನೂ ಹಸೀನೇ ಉಳಿತಾವ; ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಟ್ಟನೋ ಹೊತ್ತ್, ಖರ್ರಗಾಗಿ ಕಡೀಕೆ ಪೂರ್ತಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಮಜಾನೇ ಹೋಗಿಬಿಡ್ತದ.  ಪ್ರತಿ ಮುಕ್ಕಿಗೂ ‘ಹೊತ್ಸಿದಿ… ಹೊತ್ಸಿದಿ…’ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸ್ಕೊಬೇಕು ಮತ್ತ.  ಪೂರ್ತಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕೆಡಸೋದ್ಕಿಂತ ಶೇಂಗಾನೇ ತಿಪ್ಪಿಗೆ ಚೆಲ್ಲಿದ್ರಾತು ಅಂತ ಎಷ್ಟ್ ಸಲೆ ದಂಡ ಮಾಡೀನಿ!  ಒಗ್ಗರಣಿ ಮಾಡೋದು ಒಂದ್ ಕಲಾ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊಂಡೆ ನೋಡ್ರಿ.

ಅಕ್ಕಿಯ ವಿವಿಧತೆ
ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಅಕ್ಕಿ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಕ್ಕಿ ತಂದದ್ದು ಸುಮಾರು ಬಾರಿ, ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವುಗಳ ಜಾತಿ, ಆಕಾರ, ಬಣ್ಣ ನೋಡಿ ಗುರುತಿಸಿಲ್ಲ.  ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದುದ್ದು ಸೋನಾ ಮಸೂರಿ ಮತ್ತು ಬಾಸ್ಮತಿ ಅಷ್ಟೇ.  ರೇಷನ್ ಅಕ್ಕಿ ಅಂತ ಬರ್ತಿತ್ತು, ಅದನ್ನು ದೋಸೆ ಇಡ್ಲಿಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಈಗ ಲಂಡನ್ನಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಇಂಡಿಯನ್ ಗ್ರೋಸರಿ ಸ್ಟೋರ್ಸ್ ಇರಲಿಲ್ಲ.  ಹಾಗಾಗಿ Asdaದಲ್ಲಿ ಯಾವ್ ಅಕ್ಕಿ ಸಿಕ್ತೋ ಅದನ್ನೇ ತಂದು ದೋಸೆಗೆ ನೆನೆ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಪರಮಾಶ್ಚರ್ಯಕ್ಕೆ ಡಿಸೆಂಬರ್ ಚಳಿಯೊಳಗೂ ಹಿಟ್ಟು ಉಕ್ಕಿ ಉಕ್ಕಿ ಮರುದಿನಕ್ಕೆ ತಯಾರು ಆಯಿತು.  ನಾನು ತುಂಬಾ ಜಂಬದಿಂದ ನನ್ನ ಪತಿಗೆ, ‘ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನ ಸಂಜಿಗೆ ಛಾಕ್ಕ ಕರೀರಿ; ಮಸಾಲಾ ದೋಸೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ’ ಅಂತ.  ಪಲ್ಯ, ಚಟ್ನಿ ಎಲ್ಲ ತಯ್ಯಾರಿ ಆಯಿತು.  ಮಂದಿನೂ ಬಂದ್ರು.  ಒಂದು ಸೌಟು ತೊಗೊಂಡು ಕಾದ ಹಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಿನಿ, ಹಿಟ್ಟು ಹಂಚಿಗೆ ಅಂಟ್ ತಾನೇ ಇಲ್ಲ!!  ತುಂಬಾ ಮೃದುವಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ಮುದ್ದೆಯಾಗಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಿಟ್ಟಿನ ಚಂಡಿನಂತೆ ಸೌಟಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಬಂತು.  ಅಯ್ಯೋ ಇದೇನು ಗ್ರಹಚಾರ!  ಹಂಚು ಬದಲಿಸಿದೆ, ಎಣ್ಣೆ ಜಾಸ್ತಿ ಹಾಕಿದೆ – ಏನಾದ್ರೂ ದೋಸೆ ಹಂಚಿಗೆ ಅಂಟಿ ತಿರುವಲಿಕ್ಕ್ ಬರ್ಲೆ ಇಲ್ಲ.  ಏನೋ, ಮೊದಲ ಸಲಾನೂ ಇಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಬಂದಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಳುಬರೋದೊಂದೇ ಬಾಕಿ!  ಪಾಪ, ಬಂದ ಮಂದಿ ಇರ್ಲಿ ಬಿಡಿ ಅಂದು, ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತೆ ಏನೋ ಅಕ್ಕಿ ಹಿಟ್ಟು ಮೈದಾ ಹಿಟ್ಟು ಸೇರಿಸಿ ಕೊನೆಗೆ ದೋಸೆ ಆಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದರು.  ಅವತ್ತಿನ ಮಸಾಲೆ ದೋಸೆ ಒಂದು ಕಥೆಯೇ  ಆಯಿತು.  ಈಗಲೂ ಆ ಸ್ನೇಹಿತೆ ನೆನಪಿಸಿ ನಗುತ್ತಾಳೆ.  ಅದು ಯಾವ ಅಕ್ಕಿ ಆಗಿರಬಹುದೆಂದು ಊಹಿಸುತ್ತಿದೀರ?  ಅದೇ … ಲಾಂಗ್ ಗ್ರೇನ್ boiled ಬ್ರೌನ್ ರೈಸ್… ಮತ್ತೆ ಅದರ ತಂಟೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಆಮೇಲೆ ಅಕ್ಕಿಯ ವೆರೈಟಿ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಇಂದ ಅಕ್ಕಿ ಖರೀದಿ ಮಾಡೋದಾಯ್ತು.  ಮಂದಿಯನ್ನು ಕರಿಯುವ ಮುನ್ನ ಹಿಟ್ಟನ್ನ ಒಂದ್ ಸಲ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ, ದೋಸೆ ಆಗ್ತದೋ ಇಲ್ಲೋ ಅಂತ ನೋಡಿ ಕರೀತೀನಿ.

– ರಾಧಿಕಾ ಜೋಶಿ

*****************************************************************