ಯುನ್ನೈಟೆಡ್ ನೇಶನ್(United Nations) ಪ್ರತಿವರ್ಷ ” ವಿಶ್ವ ಪರಿಸರ ದಿನ” ವನ್ನು ಜೂನ್ ೫ ನೇ ತಾರೀಖು ೧೯೭೪ ರಿ೦ದ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿರುವ ಜಲ ಮತ್ತು ಭೂಮಾಲಿನ್ಯ, ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನದ ಏರಿಕೆ, ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮೇಲೆ ಮಾನವನಿ೦ದಾಗುತ್ತಿರುವ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳು ಇದರೆಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಪ೦ಚದಾದ್ಯ೦ತ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಮೂಡಿಸುವುದು ಈ ಆಚರಣೆಯ ಉದ್ದೇಶ. ಬಹಳಷ್ಟು ಸ೦ಘ, ಸ೦ಸ್ಥೆಗಳು ಈ ವಿಷಯಯನ್ನು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರಗಳ ಗಮನಕ್ಕೆ ತರಲು ಅವಿರತವಾಗಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿವೆ. ನಾವುಗಳೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮ ಈ ಸು೦ದರ ವಿಶ್ವಕ್ಕಾದ ಮಾಲಿನ್ಯವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು, ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದ ಅಳಿಲು ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದೇವೆ೦ದು ನನ್ನ ಭಾವನೆ. ಅದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಸ ವಿ೦ಗಡಿಸುವುದರಿ೦ದ ಶುರುವಾಗಿ, ವಿದ್ಯುತ್ ದೀಪ ಆರಿಸುವುದರಿ೦ದ ವಿದ್ಯತ್ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ತನಕ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಸ೦ತಸದ ವಿಷಯ. ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ನಮ್ಮ ಮು೦ದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಾವುಗಳು ನೋಡಿ ಬೆಳೆದ, ನಮ್ಮನ್ನು ನಲಿಸಿದ ಪ್ರಕೃತಿ, ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ನಾವು ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಗಿರುವ ಋಣ.
ಲ೦ಡನ್ ಎಕ್ಟಿ೦ಕ್ಷನ್ ರೆಬೆಲ್ಲಿಯನ್ (Extinction Rebellion)ಸ೦ಘದ ಮುಷ್ಕರ, ಸ್ವೀಡನ್ ದೇಶದ ಬಾಲೆ ಗ್ರೆಟಾ ತುನ್ಬರ್ಗ್ ( Greta Thunberg) ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾಲಿನ್ಯವನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಲು ಮಾಡಿದ ಕ್ರಾ೦ತಿ ಇವೆಲ್ಲ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಮಾನವ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿಧವಿಧದ ಹೋರಾಟವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತವೆ.
“People must feel that the natural world is important and valuable and beautiful and wonderful and an amazement and a pleasure” – David Attenbrough
ಡಾ ಪ್ರಸಾದ್ ರವರು ಈ ವಾರ ತಮ್ಮ ಪರಿಸರ ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ, ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳು ಬೆಳೆದು, ತನ್ನ ಬೇರನ್ನು ಭದ್ರವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಬಿಸಿಲು ಮಳೆ ಗಾಳಿಗಂಜದೆ ನಿಂತು ಉಸಿರು, ಹೂವು, ಹಣ್ಣು ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಎಡಬಿಡದೆ ನಮಗಿತ್ತು, ನಮ್ಮನ್ನು ಸಲಹುವ ಮರಗಳನ್ನು ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಬಣ್ಣಿಸಿರುವುದಲ್ಲದೆ, ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಮರಗಳನ್ನು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಧ್ವಂಸ ಮಾಡುವ ಮಾನವನ ಕ್ರೂರತೆಗೆ  ಕಾನನವೆ ಕಂಬನಿ ಮಿಡಿದ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಪರಿಸರ ಗೀತೆ, ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮೋಹಕ, ಅಧ್ಬುತ, ಶಾ೦ತಿಯ ಬೀಡಾದ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸುವ ನಮ್ಮ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಮಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಪರಿಸರ ದಿನಾಚರಣೆಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದ ಗೌರವ ಈ ಕವಿತೆ -ಸಂ

ಪರಿಸರದ ಗೀತೆ

ಮರಗಳು, ಮರಗಳು, ಮರಗಳು
ಎಲ್ಲೆಡೆ ಹಸುರಿನ ಮರಗಳು
ಗಿರಿಯನು ತಬ್ಬಿದ ತರುಗಳು
ಕಣಿವೆಯ ತುಂಬಿದ ವನಗಳು

ಉಸಿರನ್ನೀಯುವ ಮರಗಳು
ಸಿಹಿ ಕಹಿಯನ್ನುಣಿಸುವ ಮರಗಳು
ಸ್ಥಾವರ ಹಸುರಿನ ಸಂತಾನಗಳು
ನಿಶ್ಚಲ ಮೌನ ತಪಸ್ವಿಗಳು

ಹೂವನು ತೊಟ್ಟು ಮೆರೆಯುವ ಮರಗಳು
ಹಣ್ಣನು ಕೊಟ್ಟು ಹರಸುವ ಮರಗಳು
ಋತು ಋತುವಿಗು ಬದಲಾಗುವ ಮರಗಳು
ಸಾರ್ಥಕ ಪರಾರ್ಥಕ ಜೀವಿಗಳು

ಬಂದೇ ಬಂದ ಸ್ವಾರ್ಥ ಮಾನವ
ಕೊಡಲಿಯ ಹಿಡಿದ ಧೂರ್ತ ದಾನವ
ಕೊಚ್ಚಿದ, ಚಚ್ಚಿದ ಮರಗಳ ಬುಡವ
ಸ್ತಬ್ಧವಾಯಿತು ಕಾನನ ಕಲರವ

ಉರುಳುತ ಬಿದ್ದವು ಮರಗಳು
ಕಂಬನಿಗರೆದವು ಮಳೆ ಹನಿಗಳು
ನಿಡುಸುಯ್ದವು ಕಾನನ ಸ್ವರಗಳು
ವಿಕಾರ ವಿನಾಶದ ಚಿತ್ತಾರಗಳು

ಕಾಡಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿಯ ಕಿಚ್ಚು
ತಾಯಿಯ ಬೆತ್ತಲೆಗೊಳಿಸುವ ಹುಚ್ಚು
ಅಂದಿನ ಸುಂದರ ಸಮೃದ್ಧಿಯ ಕಾಡು
ಇಂದಿನ ದಾರುಣ ಸುಡುಗಾಡು

ಕುಗ್ಗಿವೆ, ತಗ್ಗಿವೆ ಹಸುರಿನ ನೆಲೆಗಳು
ಬತ್ತಿವೆ ನದಿ ಹೊಳೆ ಕೆರೆಗಳು
ಪ್ರಗತಿಯ ಹೆಸರಲಿ ವಿಶ್ವ ವಿನಾಶ
ಬಿಸಿಲು ಮಳೆಗಳ ತೀವ್ರ ಆಕ್ರೋಶ

ಬನ್ನಿರಿ ಚಿಣ್ಣರೆ ಛಲವನು ಹಿಡಿದು
ಹಸುರಿನ ಕ್ರಾಂತಿಯು ನಡೆಯಲಿ ಇಂದು
ತೊಲಗಲಿ ಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರಲೋಭಗಳು
ಚಿಮ್ಮಲಿ ಹಸುರಿನ ಸಸಿಗಳು

ನಾಳಿನ ನಾಡಿದು ನಿಮ್ಮಯದು
ಇದನುಳಿಸುವ ಹೊಣೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರದು
ಪರಿಸರ ಪ್ರೇಮವ ಬೆಳೆಸೋಣ
ಮರಗಳ ಹಸಿರನು ಉಳಿಸೋಣ

ಡಾ. ಜಿ. ಎಸ್. ಶಿವಪ್ರಸಾದ್ ಶೆಫೀಲ್ಡ್ , ಯು. ಕೆ .

ನಾವು, ನೀವು, ಅವರು, ಇವರು…. ಎಲ್ಲರೂ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕರೋನ ಅಧೀನರು. ಹಿ೦ದೆ೦ದೆಯೂ ಕೇಳದಿದ್ದ ಲಾಕ್ ಡೌನ್, ಸೊಶಿಯಲ್ ಡಿಸ್ಟೆನ್ಸಿ೦ಗ್ ಮು೦ತಾದ ಪದಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಈಗ ಬಾಯಿಪಾಠ. ಈ ಹೊಸ ಮದ್ದಿಲ್ಲದ, ಲಸಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ವೈರಾಣು ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನೆ ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲಗೊಳಿಸಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಈ ಕೋವಿಡ್-ನ ಕರಾಳ ಕಥೆಗಳನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಕೆಲ ತಿ೦ಗಳಿ೦ದ ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಮತ್ತದೆ ಬೇಸರದ ದಾರಿಯನ್ನು ಈಗ ತುಳಿಯುವುದು ಬೇಡ .

ಈ ವೈರಾಣು ಅತಿವೇಗದಿ೦ದ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಜೀವನಗಳನ್ನು, ಲಗಾಮು ಹಾಕಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಸುತ್ತಲಿನ ಪ್ರಪ೦ಚವನ್ನು, ಜೀವಗಳನ್ನು ಹೊಸದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಕು೦ಟುಬದ ಸದಸ್ಯರಲ್ಲಿ, ಸ್ನೇಹಿತರಲ್ಲಿ ಹೊಸರೀತಿಯ ಸ೦ಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದೆ.

ಇನ್ನೊ೦ದು ಹೊಸ ರೀತಿಯ ವಿಚಿತ್ರ/ವಿಕಟ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಧುತ್ತೆ೦ದು ಇ೦ದು ನಮ್ಮ ಎದುರಾಗಿವೆ. ೫ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯೂ ಕರೆಯದಿರುವ ದೂರದ ಸ್ನೇಹಿತರು, ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಬಾರಿ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಎಕಾ೦ತಕ್ಕೆ ಭ೦ಗ ತರುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಕರ್ಕಶದನಿಯಿ೦ದಲೆ ಚಿರಪರಿಚಿತರಾದ ಸಹಪಾಟಿಗಳು, ಪ್ರತಿದಿನ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡಿ ಧ್ವನಿಸುರಳಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಕಳುಹಿಸಿ ’ಗಾನ ಕೋಗಿಲೆ’ ಎನ್ನುವ ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ (?ವ್ಯ೦ಗದ) ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ಕಲಿಗಳೆಲ್ಲ ಚಿತ್ರಕಾರರಾಗಿ, ನೃತ್ಯಕಾರರಾಗಿ, ಸ೦ಯೋಜಕರಾಗಿ, ಹಾಸ್ಯನಟರಾಗಿ, ಬಾಣಸಿಗರಾಗಿ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಪರಿಣಿತಿಯನ್ನು ಹೊ೦ದಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಒಳಗೊಳಗೇ ನಗಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕೋವಿಡ್-ನ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಸಹ ದೂಷಿಸಬೇಕೆನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಓದುಗರೆ, ಈ ವಾರದ ಬರಹ ಹಾಸ್ಯದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತದೆಯೆ೦ದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿಮಗೆ ನೆನಪಿಗೆ ತರಬಯಸುತ್ತೇನೆ.

ಈಗಿನ ಪ್ರಪ೦ಚದ ಪರಿಸ್ಥಿಯನ್ನು ಬೈದು, ಬೇಜಾರುಮಾಡಿಕೊ೦ಡು, ದಿನಕಳೆಯುವ ಬದಲು, ಅದರಲ್ಲೂ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ಕ೦ಡು ನಕ್ಕು, ನಗಿಸಿ, ನೋವನ್ನು ಕೆಲ ಗಳಿಗೆಯಾದರೂ ಮರೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮಾಡುವುದು ಆರೋಗ್ಯಕರ. “ನಗುವಿಗಿ೦ತ ದೊಡ್ಡ ಮದ್ದಿಲ್ಲ“ ಎನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಕೇಳಿದ್ದೀರ. ಈ ವಾರದ ಲೇಖಕ ಲಕ್ಶ್ಮಿನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ್ ಅವರು ’ಕೊವಿಡ್ ವೈರಿ’ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಡೆಸಿದ ದಾಳಿ ಮತ್ತದರೊಡನೆ ಬ೦ದ ದಾಸ್ಯದಲ್ಲಿ, ಹಾಸ್ಯಹುಡುಕಿ, ಪ್ರಾಸಬದ್ಧವಾದ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಓದಿ ನಗುವ ಸರದಿ, ಅವಕಾಶ ನಮ್ಮದು – ಸ೦ ( ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ ಗೌಡ)

ಲೇಖಕರ ಕಿರುಪರಿಚಯ

ಹೆಸರು ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ.  ಅಂಚೆ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಂದೆಯ ವರ್ಗಾವಣೆಗಳಿಂದ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹಲವು ಊರು ತಿರುಗಿದ್ದರೂ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಗ ಕಳೆದದ್ದು ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ – ಕಲಬುರ್ಗಿಯಲ್ಲಿ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದವಿಯ ನಂತರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ತಮಿಳುನಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಬಂದು ಮುಟ್ಟಿದ್ದು ೨೦೦೧ ರಲ್ಲಿ.  ಈಗ ರೋಗನಿದಾನಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞನ  (histopathologist) ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಪ್ರೆಸ್ಟನ್ (Preston) ನಗರದಲ್ಲಿ ವಾಸ.  ಕಳೆದ ಒಂದಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅನಿವಾಸಿಯ ಲೇಖನಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮೂಡಿ ಬಂದ ನನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಹಲವರಿಗೆ ಪರಿಚಯವಿರಬಹುದಾದರೂ, ಕವನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಿ ಇದೇ ಮೊದಲನೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಅನಿವಾಸಿಯಲ್ಲಿ.

ನಾನೂ ರಾಮನಾದೆ !

ತಂದೆ ದಶರಥನಲ್ಲ, ರಾಜ್ಯ ಕೋಶಲವಲ್ಲ
ತಮ್ಮ ಲಕ್ಷ್ಮಣನಿಹನು, ಊರಲಿಲ್ಲ |
ಸೀತೆಯಂದದಿ ಎನಗೆ ಮಡದಿಯೊಬ್ಬಳೆ ಇಹಳು
ಬರಬೇಕು ಲವ-ಕುಶರಿನ್ನು, ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ||

ಇಂತಿಪ್ಪ ಮನೆಗೆನ್ನ ಬಂದು ರಾವಣನಂತೆ
ಕಾಡಿ ಹಿಡಿಯಿತು ವೈರ ಅಣುವು ಒಂದು |
ಉಸಿರಿನಲಿ ಒಳಗಿಳಿದು, ಎದೆಯೊಳಗೆ ಮನೆಮಾಡಿ,
ಮಲಗಿಸಿತು ಸುಸ್ತಿನಲಿ ಜ್ವರವ ತಂದು ||

ಮೈಯಿ-ಕೈಯಿಗಳೆಲ್ಲ ಒದ್ದಂತೆ ನೋಯುತಿರೆ
ತಲೆಯು ಸಿಡಿಯುವ ತೆರದಿ ಭಾಸವಾಯ್ತೈ |
ರಕ್ತದಲಿ ಕರಗಿರುವ ಆಮ್ಲಜನಕವು ಇಳಿದು
ಉಸಿರ ಎಳೆಯಲು ಎನಗೆ ತ್ರಾಸವಾಯ್ತೈ ||

ಮಾಡಿ ಕರೆಯನು ನಾನು ನೂರಹನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ
ಹಿಡಿದು ಕಾದೆನು ಫೋನ ಗಂಟೆ ಕಾಲ |
ಸೀನಿದರೂ, ಕೆಮ್ಮಿದರೂ ಹರಸಿದಳು ನನ್ನವಳು
ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ “ಬಾಳಿ ನೂರು ಕಾಲ” ||

ಕೊನೆಗೂ ಬಂದುಲಿದಳು ನಾರೀಮಣಿಯೊಬ್ಬಳು
ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ನಾನು ಕಾಯ್ದ ಮೇಲೆ |
ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಕೇಳಿದಳು ನನ್ನ ಕಷ್ಟವನೆಲ್ಲ
ಇರುವ ಜ್ವರ, ಮೈನೋವು, ತಲೆಯ ಶೂಲೆ ||

ಫೋನಿನಾಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಗದದ ಪರಪರವು
ಉಲಿದಳಾ ನಾರಿಯು ಕಟ್ಟಕೊನೆಗೆ |
ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗದಿರಿ, ನುಂಗಿರೀ ಮಾತ್ರೆಯನು
ಸಂಜೆ ಬರುವೆವು ನಾವೇ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ||

ಬಂದು ಬಾಗಿಲಿಗಿಳಿದು ಗಗನಯಾತ್ರಿಗಳಂತೆ
ಹತ್ತಿಕಡ್ಡಿಗಳೆಳೆದು ಮೂಗಲಿಟ್ಟು |
ಮರುದಿನವೇ ಕರೆಮಾಡಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಪೇಳಿದರು
ಕೋವಿಡ್ಡೇ, ಹೋಗದಿರಿ ಮನೆಯ ಬಿಟ್ಟು ||

ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿವು ಎಚ್ಚರದಲಿರಬೇಕು
ದೇಹ ತಾನಾಗಿಯೇ ಮಾಯಬೇಕು |
ಔಷಧಿಯು ಇದಕಿಲ್ಲ, ಲಸಿಕೆಯೂ ಬಂದಿಲ್ಲ,
ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಯಬೇಕು ||

ಮುಂದೆರಡು ವಾರಗಳು ಕಳೆದರೂ ಕಳೆಯವು
ಮಡದಿ ಮನೆಯಲೆ ಇಹಳು, ಬಳಿಯಲಿಲ್ಲ |
ಜ್ವರದ ವೇದನೆಯೊಡನೆ ವಿರಹವೇದನೆ ಸೇರಿ
ಕಾಲ ಕಳೆವುದು ಹೇಗೋ, ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ||

ಎಳೆದನು ನಿಮಿಷಗಳ, ಕಳೆದನು ಗಂಟೆಗಳ
ದಿನವಾರಗಳ ಗಣಿತ ತಿಳಿಯದಾಯ್ತು |
ಜ್ವರದ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತ ಕೋಣೆಯಲಿ
ಹಗಲೋ ಇರುಳೋ ಒಂದೂ ಹೊಳಿಯದಾಯ್ತು ||

ಮಳೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಸೂರ್ಯನುದಯಿಸಿದಂತೆ
ಮೋಡಗಳ ಮರೆಯಿಂದ ಚಂದ್ರ ಬಂದು |
ಹತ್ತೈದನೇ ಬೆಳಗು ಮುಸುಕು ಮಂಜದು ಕರಗಿ
ಏಳಿರೆಂದಳು ನಗುತಾ ಚಲುವೆ ನಿಂದು ||

ಅಂದು ವಿರಹದಿ ಹೇಗೆ ವರುಷ ಕಳೆದನೋ ಅವನು
ಇಂದು ದಿನ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಕಳೆಯದಾದೆ |
ಗೆದ್ದು ಕೋರಾವಣನ*, ಸೇರಿ ಮಡದಿಯ ಮತ್ತೆ
ಎತ್ತದೆಯೇ ಶಿವಧನುವ ರಾಮನಾದೆ……..
…… ನಾನೂ ರಾಮನಾದೆ ||

• ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಗುಡೂರ
• ಕರೋನಾದ ಅಪಭ್ರಂಶವೆಂದುಕೊಳ್ಳಿ

ಸಲಹೆ: ಕೆ ಎಸ್ ನ ಅವರ ಶಾನುಭೋಗರ ಮಗಳು ಅಥವಾ ಹತ್ತು ವರುಷದ ಮುನ್ನ ಮುತ್ತೂರ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ ರಾಗದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿ ನೋಡಿ!

ವಿ.ಸೂ.: ಈ ಕವನದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ವರ್ತಮಾನದ್ದಾದರೂ, ನಿಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದಾದ ಹೆಸರುಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಮಾತ್ರ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಅನುಮಾನ ಬಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಅನನುಭವಿ ಕವಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಅಂದುಕೊಂಡು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ – ಕವಿ.