ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮಕರ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಹಬ್ಬದ  ಶುಭಾಷಯಗಳು. ಮಧ್ಯ ಕರ್ನಾಟಕದ ದಾವಣಗೆರೆ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಹಬ್ಬದಂದು ಹೊಳೆದಂಡೆ ಊಟದ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನು ನಾವು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಬಹುದು. ಅದರಲ್ಲೂ ನನ್ನ ಹುಟ್ಟೂರಾದ ಹರಿಹರದ ತುಂಗಭಾದ್ರಾ  ನದಿಯ ದಂಡೆಯಲ್ಲಂತೂ  ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ದಿನ ಜನಜಾತ್ರೆ. ಕಡಕ್ ಜೋಳದ ರೊಟ್ಟಿ, ಬುತ್ತಿ, ಮತ್ತು ಸುಮಾರು ಹತ್ತರಿಂದ ಹದಿನೈದು ತರಕಾರಿ ಪಲ್ಯಗಳನ್ನು ನೀವು ಎಲ್ಲರ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲೂ ನೋಡಬಹುದು. ಗಮ್ಮತ್ತಿನ ಊಟ ಮಾಡಿ, ನದಿಯಲ್ಲಿ ಈಜಿ, ಕರಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತು ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡಲು ಸಜ್ಜಾಗುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳವು. ಆ ದಿನಗಳನ್ನು  ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ  ಮತ್ತೊಂದು ಕಂತಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಈ ವಾರ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ಪ್ರಯುಕ್ತ ನಾವು ನಿಮಗೆ ತರಾವರಿಯಾಗಿ  ಸಿನೆಮಾ ವಿಮರ್ಶೆ, ಹಾಡು, ಅನುವಾದ, ಕವಿತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ  ಒಂದೇ ಕಂತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಕೇಶವ ಕುಲ್ಕರ್ಣಿ ರವರು ಮತ್ತು ರಾಮಶರಣ್ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ್ ರವರು ಬರೆದಿರುವ ‘ಅವನೇ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ’ ಚಿತ್ರ ವಿಮರ್ಶೆ, ಮುರಳಿ ಹತ್ವಾರ್ ರವರು ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ‘ಅನಂತ ಸತ್ಯ’ ಕವಿತೆ ಮತ್ತು ಈ ಕವಿತೆಗೆ ಅಮಿತಾ ರವಿಕಿರಣ್ ರವರ ರಾಗ ಸಂಯೋಜನೆ, ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ತಟ್ಟೆಗೆ ಬಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಪ್ರಯತ್ನವು ನಿಮಗೆ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಹಬ್ಬದ  ಊಟದಂತೆಯೇ ಖುಷಿತರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದೇನೆ. – ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಮಹೇಂದ್ರಕರ್  

ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಮಿತಿ ಇದೆ, ಆದರೆ ದಡ್ಡತನಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇ, ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ!

ಹದಿನೆಂಟನೇ ಶತಮಾನದಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದನೇ ಶತಮಾನವನ್ನು ಒಂದೇ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಂದಿಟ್ಟರೆ ಹೇಗಿಬಹುದು? ಬಿಜಾಪುರದಂಥ ಬರಡು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಕೌಬಾಯ್‍ಗಳಿದ್ದರೆ ಏನಾಗಬಹುದು? ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಇರುವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪಾಳಯಗಾರರ ರಾಜ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜನರ ಗತಿ  ಏನಾಗಬಹುದು? ಇಂಥ ಸ್ಟುಪಿಡ್ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಬುದ್ಧಿವಂತರಿಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ, ಮಿತಿಯಿಲ್ಲದ ಸ್ಟುಪಿಡಿಟಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ. ಇಂಥ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು, ಪೌರಾಣಿಕ-ಇಂಡೀ-ಬಾಲಿವುಡ್-ಹಾಲಿವುಡ್‍ಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ, ಮನರಂಜನೆಯನ್ನೇ ಧ್ಯೇಯವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು? ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಉತ್ತರ, ‘ಅವನೇ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ‘.

ಅಕಿರಾ ಕುರಸೋವಾ ಅವರ ‘ರೋಶೋಮಾನ್‘ದಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ‘ಉಳಿದವರು ಕಂಡಂತೆ’ ಸಿನೆಮಾದಿಂದಲೇ ಅದಮ್ಯ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ರಕ್ಷಿತ್, ‘ಲೂಸಿಯಾ’ದ ಪವನ್ ಕುಮಾರ್ ತರಹ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಚಪಲತೆಯ ನಿರ್ದೇಶಕನಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ನಟಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಸಿನೆಮಾದ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಜನರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿ ಸಿನೆಮಾಕ್ಕೇ ಕೈಹಾಕಿದರು. ’ಉಳಿದವರು ಕಂಡಂತೆ’ ಬಾಕ್ಸ್ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಮಖಾಡೆ ಮಲಗಿದರೆ, ’ಕಿರಿಕ್ ಪಾರ್ಟಿ’ ಮನೆ ಮಾತಾಯಿತು. ’ಕಿರಿಕ್ ಪಾರ್ಟಿ’ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಸಿನೆಮಾ ಆದರೂ ಹೊಸತನವಿತ್ತು, ಹೊಸ ಸಂಗೀತವಿತ್ತು, ಹರೆಯದ ಪ್ರೇಮದ ಕತೆಯಾದರೂ, ಹಿಂದೆ ಬಂದ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಸಿನೆಮಾಗಳಿಂದ ಬೇರೆ ತರಹದ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿ ಗೆದ್ದಿತ್ತು. ’ಕಿರಿಕ್ ಪಾರ್ಟಿ’ ಮಾಡಿ ಮೂರು ವರ್ಷದ ನಂತರ, ದೊಡ್ಡ ಬಜೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ’ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ’ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿದ್ದು ಸಹಜವೇ.

ಈ ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ಕಿಡಿಗೇಡಿ ಪೋಲಿಸ್ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣನ ಆವಾಂತರಗಳು ಎಂದಾದರೂ ನೋಡಬಹುದು. ಫಜೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದು ಇನ್ನೇನು ಕತೆ ಮುಗಿಯಿತು ಎನ್ನುವಾಗ ಅದೇನೋ ಉಪಾಯ ಮಾಡಿ ಪಾರಾಗುವ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣನ ಸಾಹಸಗಳು ಎಂದಾದರೂ ನೋಡಬಹುದು, ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನೊಬ್ಬ ಹೇಗೆ ’ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ’ನಾದ ಎಂತಲೂ ನೋಡಬಹುದು.

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ’ಅಮರಾವತಿ’ ಎಂಬ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಊರು… ಎಂದು ಶುರುವಾಗುವ ಸಿನೆಮಾ ಚಂದಾಮಾಮಾ ಕತೆಯಂತೆಯೇ ಇದೆ. ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದ ನಿಧಿ ಹುಡುಕುವ ಅದೇ ಪುರಾತನ ಕತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿರುವ ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ಹೊಸದು. ಹೀಗೂ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡುವ ಮಂದಿಯೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುವಂತೆ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಹಲವಾರು ಉಪಕತೆಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತ, ಕೂರ್ಮಾವತಾರದ ಪುರಾಣ ಕತೆಯನ್ನೂ ತೋರಿಸುತ್ತ ನಿಜ ಮನುಷ್ಯರ ಫ್ಯಾಂಟಸಿ ಲೋಕವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಲಘುಹಾಸ್ಯವನ್ನು ಚಿತ್ರದುದ್ದಕ್ಕೂ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ (ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ತುರುಕಿದಂತೆ ಅನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ) ಒಂದೇ ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತ ಪ್ರಹ್ಲಾದ, Pirates of the Caribbean, No Country for Old Man, ಕೆಜಿಎಫ್‍ಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಿ ಬಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಅದು ರುಚಿರುಚಿಯಾದ ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ವಿಚಿತ್ರಾನ್ನ.

ಚಿತ್ರಾನ್ನವೇ ಆಗಲಿ, ವಿಚಿತ್ರಾನ್ನವೇ ಆಗಲಿ, ಅದು ಅವರವರ ಬಾಯ್‍ರುಚಿ. ಒಂದೇ ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ನಾಟಕ, ಕೋಟೆ, ರಾಜವಂಶ, ರೇಬಾನ್ ಕನ್ನಡಕ, ಮೋಟರ್ ಬೈಕು (ರಾತ್ರಿ ಕಗ್ಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣನ ಸವಾರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ!), ಹಳ್ಳಿಯವರ ಬಾಯಿಂದ ಪುಂಖಾನುಪುಂಖವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಸೇರಿಸಿದ ಕನ್ನಡ ಮಾತುಗಳು ಜನರಿಗೆ ಗೊಂದಲವಾದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಿಲ್ಲ, ಅಬ್ಸರ್ಡ್ ಅನ್ನಿಸಿ ಸಿನೆಮಾ ಇಷ್ಟವಾಗದಿದ್ದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಿಲ್ಲ. ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲೇ ಹೇಳಿರುವಂತೆ, ’ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಮಿತಿ ಇದೆ, ಆದರೆ ದಡ್ಡತನಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯೇ ಇಲ್ಲ.’ 

ಏನೇ ಆದರೂ ಚಿತ್ರತಂಡದ ಪರಿಶ್ರಮ ಮಾತ್ರ ಶ್ಲಾಘನೀಯ. ಕಮರ್ಶಿಯಲ್ ಸಿನೆಮಾದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಪ್ರೇಮಕತೆಯಲ್ಲದ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಅದೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ. ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಲ್ಟ್ ಕ್ಲಾಸಿಕ್ ಆಗುವ ಎಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಈ ಚಿತ್ರಕ್ಕಿದೆ. ಸಿನೆಮಾ ಗೆದ್ದಿದೆಯಂತೆ (ಹಾಗಾಗಿ ಕನ್ನಡಿಗರು ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಗಾದೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಸುಳ್ಳಾಗಿದೆ), ಹಾಗಾಗಿ ರಕ್ಶಿತ್ ಶೆಟ್ಟಿ ತಂಡದಿಂದ ಇನ್ನೂ ಚಂದದ ಹೊಸ ಪರಿಭಾಶೆಯ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಬಹುದು. ಅವರೇ ಒಂದು ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ’ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ’ಯ ಕತೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡುವ ಆಸೆಯಿದೆಯಂತೆ, ಚಿತ್ರಕಥೆಯೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆಯಂತೆ. ’ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ’ ಬೇಗ ಬರಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಮಜಾ ನೋಡೋ ಮನೋಭಾವ

ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ದಂತಕಥೆ ಕಟ್ಟಿದವರು ಲೋಕೇಶ್. “೧೦೦ ಕೋಟಿ  ಹುಡಿ ಹಾರಿಸಿದ್ದರಂತೆ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ, ಎಷ್ಟು ಟ್ವಿಸ್ಟ್ ಇದೆ ಅಂದರೆ ಮೂರೂ ತಾಸಿನ ಚಿತ್ರ ಮುಗಿಯೋವರೆಗೂ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಮೂತ್ರ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ನಂತೆ”, ಹೀಗೆ ಲೊಟ್ಟೆ-ಲೊಸಕು ಹೇಳಿ ಇನ್ನೂ ಕುತೂಹಲ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ರು. ಲೋಕೇಶ್ ಕುಂದಾಪುರದವ್ರು. ಶೆಟ್ರು ಅವರಿಗೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರಂತೆ. ಜೊತೆಗೇ ಕಳೆದೈದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಿತ್-ರಿಷಬ್ ಜೋಡಿ ಕೆಲವು ಸದಭಿರುಚಿಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ತಂದಿದ್ದಾರೆ. ದಕ್ಷಿಣ  ಕನ್ನಡ ಅಂದರೆ ತುಳು, “ಮಂಡೆ ಬಿಸಿ…. ಬಿಸಿ ಮಾರಾಯ” ಎಂಬ ಡೈಲಾಗ್ ಅನ್ನುವ ಹಳೇ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಬದಿಗೆ ಸರಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉತ್ತರಕ್ಕಿದ್ದರೂ ಕರಾವಳಿಯ ನನ್ನಂತವನಿಗೂ ಏನೋ ಮಧುರ ಭಾವನೆ. ಇಂಥ ನಮ್ಮವರ ಚಿತ್ರದಿಂದ ಒಂದು ಪ್ರಮಾಣ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದರೆ ಅದು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ತಪ್ಪಲ್ಲ, ಅವರದ್ದೇ.

ಈ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿಂದ-ಇಲ್ಲಿಂದ ಕೆಲವು ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ತಂದು, ಕಲಸಿ ಮಾಡಿದ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ, ಇದಕ್ಕೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ವಿಭಿನ್ನತೆ ಇದೆ. ಎಲ್ಲ ಗಾಡಿ ಅಂಗಡಿ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಒಂದೇ ಥರ ಇರೋದಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಫೇಮಸ್ ಗಾಡಿ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಗೆ ಇರೋ ರುಚಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನ, ಅದಕ್ಕೇ ಜನ ಆ ಅಂಗಡಿಗೆ ಮುತ್ತೋದು. ಅಶ್ರೀಮದ ನಟರು ಈ ತಂಡದ ಮಾಮೂಲಿ ಬಂಟರು. ದ.ಕ. ದ ನಾಟಕ ಹಿನ್ನಲೆಯ ನಟರು ಕುಟುಂಬದ ಜನರಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತಾರೆ, ಹತ್ತಿರವೆನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಲೋಕೇಶ್, “ಕೆ.ಜಿ.ಎಫ್ ನ ಹಾಗೆ ಕತ್ತಲು, ಎತ್ತಲೂ” ಎಂದು ಉದ್ಗರಿಸಿದರೂ; ಅದರಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಹರಿವು-ತೀಕ್ಷ್ಣತೆ ಇಲ್ಲಿದೆ. ನವಿರು ಹಾಸ್ಯ, ವ್ಯಂಗ್ಯ ಹಾಗೂ ಸ್ವಾಭಾವಿಕತೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಬರುವ ಹಾಸ್ಯ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ತುರುಕಿದಂತಿರದೇ ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಕಥಾ ಹಂದರದಲ್ಲಿ ಹಾಸು ಹೊಕ್ಕಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತವೆ.

ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಮೂರು ತಾಸು ನೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ತಾಕತ್ತಿದೆ. ರಾಮರಾಮನ ಕೊರಗು, ಜಯರಾಮನ ಕ್ರೌರ್ಯ, ತುಕಾರಾಮನ ಕುಹಕತನ, ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಸೇಡು-ರೊಚ್ಚು. ರಕ್ಷಿತ್ ನ ರಜನಿಕಾಂತ್ ಪರಿಯ ರೇಬಾನ್ ಸ್ಟೈಲ್ಗಾರಿಕೆ ಹೀಗೆ ನವರಸಗಳು ಮೇಳೈಸಿದರೂ, ಹಾಸ್ಯ ರಸದ್ದೇ ಒಂದು ಕೈ ಮೇಲೆ.  ಸಂಗೀತ ಚಿತ್ರದ ವೀಕ್ ಲಿಂಕ್. ಹಣಹರಿಸಿ ಮೆಸಡೋನಿಯಾದ ಮೇಳದಿಂದ ಟೈಟಲ್ ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜಿಸಿದರೂ ಹೊರಬಂದಾಗ ಒಂದೂ ಹಾಡೂ ನೆನಪಿರದಷ್ಟು ಮಕಾಡೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಅಚ್ಯುತಣ್ಣ ಸೈಡ್ ಕಿಕ್ ಆದ್ರೂ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ನಟನೆಯಿಂದ ಎಂದಿನಂತೆ ಸಿನಿಮಾದ ಆಸ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಮೀಸೆಯಂಚಿನಿಂದ ಹುಸಿನಗುತ್ತ, ಚಿರೂಟಿನ ಹೊಗೆಯ ಪರದೆಯೆಡೆಯಿಂದ ತನ್ನದೇ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಡೈಲಾಗ್ ಡೆಲಿವರಿ ಮಾಡುವ ರಕ್ಷಿತ್ ಮೋಡಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿ  ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಿಂದ ಚತುರ ಸಂಭಾಷಣಾಕಾರ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥಾ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಲು ಬೇಕಾದದ್ದು ಬುದ್ಧಿವಂತ ಮೆದುಳಲ್ಲ, ಮಜಾ ಮಾಡುವ ಮನೋಭಾವ.

ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿ ಹೊರ ಬಂದಾಗ ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದದ್ದು ಮುಗುಳ್ನಗೆ, ಕಲಸುಮೇಲೋಗರವಾಗದ ತಲೆ, ಒಳ್ಳೇ ಸಾಥ್ ಕೊಟ್ಟ ಗೆಳೆಯರು ಹಾಗೂ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮನದನ್ನೆಯೊಂದಿಗೆ ಕಥೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತ.

ಕವಿತೆ – “ಅನಂತ ಸತ್ಯ”