(ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೂ  ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ವಿರಲಿಲ್ಲ. ತಿರುಪತಿ,  ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಗಳಿಗೆ ತೆರಳಿ ದರ್ಶನ ಭಾಗ್ಯ ಪಡೆಯುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಕಾಲಕ್ರಮೇಣ ಭಾರತೀಯರು ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ವಿರಮಿಸಿ ಬರುವುದು ರೂಢಿಯಾಯಿತು. ಮುಂದೆ ಫಾರಿನ್ ಟೂರ್ ಗಳು ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಹಸ ಪ್ರವಾಸ ( Adventure Travel) ಮಾಡುವ ಹಂಬಲ ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ಹಾಗು ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರವಾಸದ ಗೀಳು ಹಂತ ಹಂತ ಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ಬಂದಿದೆ.

ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಆನಂದ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಸಾಹಸ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ಮಾಡುವ ಸೆಳತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಒದಗಿಬಂದ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬಹಳ ಸಿದ್ಧತೆಗಳಿಂದ ಕೈಗೊಂಡು ಪೂರೈಸಿರುವುದಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ರೋಮಾಂಚಕ ಅನುಭವವನ್ನು ‘ಅನಿವಾಸಿಯಲ್ಲಿ’ ನಮೆಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಿಲಿಮಂಜಾರೋ ಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಸುಮಾರು ೧,೦೦೦ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ದೈಹಿಕ ಹಾನಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಹತ್ತರಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತು ಜನ ಸತ್ತಿರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಮಾಹಿತಿಗಳಿವೆ. ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಕರವಾದ, ಅಪಾಯವಾದ ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಕೆಲವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಹುದು

ಪ್ರಕೃತಿ ಒಡ್ಡುವ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಛಲ ಮಾನವನಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಬಂದಿದೆ. ಈ ಒಂದು ಸವಾಲನ್ನು ಗೆದ್ದು ಅದರಿಂದ ಪಡೆಯುವ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸ ಕೆಲವರಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಸಂತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನೂತನ ಅನುಭವವನ್ನು ಒದಗಿಸಿರಬಹುದು. ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸಾರ್ಥಕತೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ಕಂಡಿರಬಹುದು. ಸಂ )

***

ಕಿಲಿಮಂಜಾರೋ – ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಆನಂದ್ ಅವರ ಒಂದು ಅನುಭವ

ಕಿಲಿಮಾಂಜರೋ (ಕಿಲಿ) ಹತ್ತಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಈಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು ೫-೬ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನನಗಿತ್ತು. ಸಮಯ ಒದಗಿಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ! ಹೋದ ವರ್ಷ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ, UK ಕನ್ನಡ ಬಳಗದ ಹಸ್ತಾಂತರ ಸಭೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ , ಡಾ| ಗಿರೀಶ್ ವಸಿಷ್ಠ ಅವರು ಕಿಲಿ ಗೆ ಹೋಗುವ ತಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಯ  ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರು. ತಕ್ಷಣ ನಾನೂ ಬರುವುದಾಗಿ ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದೆ. ಅವರು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿದರು. ಮುಂದೆರಡು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಸದ ವಿವರಗಳನ್ನು ಇಮೇಲ್ ಮೂಲಕ ನನಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು. Tro-peaks adventures ಎಂಬ ಕಂಪನಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರವಾಸದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನ ವಹಿಸಿತ್ತು. ವಿಮಾನ ಪ್ರಯಾಣ, ವಸತಿ ಮತ್ತು ೭ ದಿನದ ಪರ್ವತಾರೋಹಣಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದು ಅವರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು  (package deal).

ನಾನು ಕಿಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ವಿಷಯ ತಿಳಿದ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು (ನವ್ಯ, ಹರ್ಷ), ಅವರೂ ಬರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ಕಿಲಿ whatsapp ಗ್ರೂಪ್ ಶುರುವಾಗಿ, 2017 Jan ೫ – ೧೫ ಹೋಗಿ ಬರಲು flight ಬುಕ್ ಕೂಡ ಆಯಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪತಿ ಆನಂದ್ ತಾವೂ ಬರುವುದಾಗಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಅವರೂ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾದರು

ಕಿಲಿ ಹತ್ತಲು ಬೇಕಾದ ತರಬೇತಿಯನ್ನ ನಾನು ಮತ್ತು ಆನಂದ್ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆವು. ಆನಂದ್ ದಿನಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ treadmill ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಘಂಟೆ ಓಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ನಾನು ಕೆಲಸದಿಂದ ಬಂದು ಸಾಯಂಕಾಲ ೧೦k ಹೊರಗೆ ಓಡಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ೪ – ೮ ಘಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ನಮ್ಮಮನೆ ಸುತ್ತಲಿರುವ Cotswolds ನಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು.ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ  ಬೆನ್ ನೆವಿಸ್ ಹತ್ತಿ ಬಂದೆವು. ಹಾಗೆ, Snowdon ಬೆಟ್ಟವನ್ನ ೪ – ೫ ಸಲಿ ಹತ್ತಿಳಿದೆವು. ಛಳಿಗಾಲ ಶುರುವಾದನಂತರ ನಾನೂ treadmill ಮೊರೆ ಹೋದೆ.    ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟವಾದರೂ ತರಬೇತಿಯನ್ನ ತಪ್ಪದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.

Internet ನಲ್ಲಿ ಕಿಲಿ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಓದಿದೆವು. ಕಿಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ಅವರ ಅನುಭವಗಳನ್ನ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆವು. ಕಿಲಿ ಹತ್ತಲು ಬೇಕಾದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊಂಡುಕೊಂಡೆವು. ಡಾಕ್ಟರ್ ನ ಭೆಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಬೇಕಿರುವ ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್ಸ್ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡೆವು.

ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರವಾಸ ನಾವೆಂದೂ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ . ಹಾಗಾಗಿ, ಹೊರಡುವ ದಿನಗಳು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಆತಂಕ ಉತ್ಸಾಹಗಳ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಭಾವ!

ಅಂತೂ ಹೊರಡುವ ದಿನ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು! Jan ೫ ರಂದು ನಾವು ನಾಲ್ಕೂ ಜನ ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮೊಂದಿಗೆ Manchester Airport ತಲುಪಿದೆವು. ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನ ಮಿಕ್ಕ ಮೂರು ಜನರನ್ನ ಅಲ್ಲಿ ಸಂಧಿಸಿದೆವು. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡಿ plane ಹತ್ತಿ, Doha ಮೂಲಕ Jan ೬, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ೩ ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಿಲಿ ತಲುಪಿದೆವು. ಇಂಡಿಯಾ ದಿಂದ ಬಂದ ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು. ಪರಸ್ಪರ ಪರಿಚಯ ಮಾತುಕತೆಗಳ ನಂತರ tro-peaks ನವರು ಕಳಿಸಿದ್ದ ವ್ಯಾನ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಟೆಲ್ ತಲುಪಿದೆವು.

ಮೋಶಿ, ಕಿಲಿ ಪರ್ವತದ ತಪ್ಪಲಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಊರು. ಅಲ್ಲಿನ ಕೀಸ್ ಹೋಟೆಲ್ ನಮ್ಮ ತಂಗುದಾಣ. ಹೋಟೆಲ್ ತಲುಪಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಮಿಸಿ, ೭ ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೋಟೆಲ್ ಲಾಬಿ ಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಸೇರಿದೆವು. Tro-peaks ನ ಥಾಮಸ್, ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪ್ಲಾನ್ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಬಹಳ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದುತ್ತರಿಸಿ ನಮ್ಮ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನ ಇಮ್ಮಡಿಸಿದರು.

ಮುಂದಿನ ದಿನದಿಂದ (Jan ೭) ನಮ್ಮ ಪರ್ವತಾರೋಹಣ ಆರಂಭ. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ೧೫ k.g. ಯಷ್ಟು ತೂಕದ ಒಂದು ಚೀಲದ ಪರಿಮಿತಿ. ಅದರಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗುವ ಬಟ್ಟೆ, ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ bag, ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ mat, ಶೂಸ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಾಕಿಡಬೇಕು. ಇದನ್ನ ಪೋರ್ಟರ್ ಗಳು ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಡೇ ಪ್ಯಾಕ್. ಇದರಲ್ಲಿ ಆ ದಿನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗುವ ಪಾದಾರ್ಥಗಳು, ಅಂದರೆ – raincoat, ಹೆಚ್ಚುವರಿ layers, ನೀರು, ಶಕ್ತಿದಾಯಕ ಉಪಹಾರ, ಇವುಗಳನ್ನ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ನಾವೇ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ back-pack.  ಇಷ್ಟನ್ನೂ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೯ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ತಯಾರಿರಲು ಆದೇಶಿಸಿ Thomas ನಿರ್ಗಮಿಸಿದರು. ನಾವೆಲ್ಲಾ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ, ತಯಾರಿ ನಡೆಸಲು ನಮ್ಮ ರೂಮ್ ಗಳನ್ನ ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು

Jan ೭ – ದಿನ ೧ – ಮಚಾಮೆ ಗೇಟ್ ನಿಂದ ಮಚಾಮೆ ಹಟ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ – ೧೭೦೦m – ೩೦೦೦m – ೧೩ k.m – (೫ – ೭ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ)

ತಾಪಮಾನ ಸುಮಾರು ೨೮c ಇತ್ತು. ಒಳ್ಳೆ ಬಿಸಿಲು! u.k. ಇಂದ ಹೋದವರಿಗಂತೂ ಹಬ್ಬ! ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಸಿದ್ದವಾಗಿ, T-shirt/shorts ಹಾಕಿ, ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ೯ ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೋಟೆಲ್ ಲಾಬಿ ಯಲ್ಲಿ ತಂದಿಟ್ಟೆವು. Tro-peaks ನ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ವಾಟರ್ ಪ್ರೂಫ್ ಚೀಲಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ, ಕಟ್ಟಿ, ಜೀಪಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದರು. ಸುಮಾರು ೧೦ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೋಟೆಲ್ ಬಿಟ್ಟು, ೧೧ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಿಲಿಮ್ಯಾಂಜರೋ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಪಾರ್ಕ್ ನ ಮಚಮೆ ಹಾದಿಯ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರವನ್ನು ತಲುಪಿದೆವು. ಅಲ್ಲಿ, ನೋಂದಣಿ ಮತ್ತು ಇತರ ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನ ಮುಗಿಸಿ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸುಮಾರು ೧೨.೪೫ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಮ್ಮ ಪರ್ವತಾರೋಹಣವನ್ನ ಆರಂಭಿಸಿದೆವು.

Rainforest ಮೂಲಕ ನಾವು ೯ ಜನ, ನಮ್ಮ back-pack ಗಳನ್ನ ಹೊತ್ತು ನಡೆಯಲುಪಕ್ರಮಿಸಿದೆವು. ನಮ್ಮ ಮಿಕ್ಕ ಬ್ಯಾಗ್ಗಳನ್ನು, ಟೆಂಟ್ ಮತ್ತು ಅಡಿಗೆ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊತ್ತು ಪೋರ್ಟರ್ ಗಳೂ ಹೊರಟರು. ಆದರೆ ಅವರ ನಡಿಗೆಯ ವೇಗವೇ ಬೇರೆ!

ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟು, ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಮುಂದಿನ ಕ್ಯಾಂಪ್ ತಲುಪಿ, ಟೆಂಟ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ, ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿ, ನಮಗಾಗಿ ನಗು ನಗುತಾ ಕಾಯುವ ದೇವತೆಗಳೆಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು! ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಸುಮಾರು ೨೭ ಪೋರ್ಟರ್ಸ್ –  ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುವವರು, ಊಟ ಬಡಿಸುವವರು, ಟೆಂಟ್ ಹಾಕುವವರು, ನೀರು ತರುವವರು, ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಶೂಚಿಗೊಳಿಸುವವರು  ಮತ್ತು ೩ ಗೈಡ್ ಗಳಿದ್ದರು. ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿ ಗುಂಪಿಗೂ ಅವರದೇ ಪೋರ್ಟರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಗೈಡ್ ಗಳಿದ್ದರು.

ಸುತ್ತಲಿನ ಸಸ್ಯರಾಶಿಯ ಸೊಬಗನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಾ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಕೇಳುತ್ತಾ, ಹೊಸದಾಗಿ ಪರಿಚಯವಾದ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ನಡೆದ ನಮಗೆ ಸಮಯ ಕಳೆದದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ! ಸಾಯಂಕಾಲ ೫ .೩೦ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ತಲುಪಿದೆವು. ನೋಂದಣಿ ಮುಗಿಸಿ ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಂಪ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟ ನಾವು ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ತಲುಪುವಹೊತ್ತಿಗೆ ಚುಮು ಚುಮು ಚಳಿ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ/ಟೀ ಮತ್ತು popcorn ನಮಗಾಗಿ ಕಾದಿತ್ತು. ಅದನ್ನಾಸ್ವಾದಿಸಿ ನಮ್ಮ ಟೆಂಟ್ ಹೊಕ್ಕೆವು.

ನಮ್ಮ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನಾವು ಟೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿಲ್ಲ! ಹಾಗಾಗಿ, ೬ ಬೈ ೬ ಅಡಿ ಇದ್ದ ಆ ಟೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕೈ ಕಾಲು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಲೇ ಜಾಗ ಇಲ್ಲ, ಅಂಥದ್ರಲ್ಲಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ದೊಡ್ಡ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳು, ಬ್ಯಾಕ್ ಪ್ಯಾಕ್, ಶೂಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನೆಲ್ಲಾ ಆ ಚಿಕ್ಕ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು! ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಎಲ್ಲ ಅಣಿಮಾಡಿಕೊಂಡಾಯ್ತು. ವೆಟ್ ವೈಪ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿದ್ದೂ ಆಯ್ತು. ಅಷ್ಟುಹೊತ್ತಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ಸಮಯವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಊಟದ ಟೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಸೇರಿದೆವು. ಸೌತೆಕಾಯಿ ಸೂಪ್ ನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಊಟ, ಬೇಯಿಸಿದ ಆಲೂಗೆಡ್ಡೆ, veg/non-veg ಕರ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳೊಂದಿಗೆ ಪೂರ್ಣವಾಯಿತು.

ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗೈಡ್ ಗಳು ಮುಂದಿನ ದಿನದ ಹಾದಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರಿಸಿ, ಯಾವ ರೀತಿ ಸಿದ್ಧವಾಗಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲರ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಪ್ರಮಾಣದ ತಪಾಸಣೆ ಕೂಡ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಪ್ರತಿ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ೬ ಘಂಟೆಗೆ ಕಾಫೀ/ಟೀ ಯೊಂದಿಗೆ wake-up ಕಾಲ್. ೬ . ೩೦ ಗೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಬೋಗುಣಿಯಲ್ಲಿ ಮುಖ ತೊಳೆಯಲು ಉಗುರು ಬೆಚ್ಚ್ಚಗಿನ ನೀರು. ೭ ಘಂಟೆಗೆ ತಿಂಡಿ – porridge, toast, omelet ಮತ್ತು ಹಣ್ಣು. ಆಮ್ಲಜನಕದ ಪ್ರಮಾಣದ ತಪಾಸಣೆ.  ೮ – ೯ ಒಳಗೆ ಆರೋಹಣ ಪ್ರಾರಂಭ. ಸಾಯಂಕಾಲಕ್ಕೆ ಮುಂದಿನ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್, ಊಟ , ಮುಂದಿನ ದಿನದ ವಿವರ, ತಪಾಸಣೆ, ಮಲಗುವುದು – ಇದು ದಿನಚರಿ

ನೀರು – ಪರ್ವತದ ಝರಿ/ತೊರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ನೀರನ್ನ ಪೋರ್ಟರ್ಗಳು ತುಂಬಿ ತರ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಅಡಿಗೆಗೆ, ಕುಡಿಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಶೌಚಕ್ಕೆ ಕೂಡ! ನಾವು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಗುಳಿಗೆಗಳನ್ನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಈ ಗುಳಿಗೆಯನ್ನ ನಮ್ಮ ಗೈಡ್ ಗೆ ಕೊಡ್ತಿದ್ವಿ. ಅವರು ಅದನ್ನ ನಾವು ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗೆ ಹಾಕಿರುತ್ತಿದ್ದರು . ಮುಂದಿನ ದಿನ ಅದೇ ನೀರನ್ನ ನಮಗೆಲ್ಲ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲರೂ ದಿನಕ್ಕೆ ಸುಮ್ಮರು ೨ – ೩ ಲೀಟರ್ ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆವು

ಶೌಚ – ನಾವು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಪೋರ್ಟಬಲ್ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ದೆವು.  ಒಬ್ಬ ಪೋರ್ಟರ್ ಅದನ್ನ ಹೊತ್ತು ತಂದು ಅದರ ಶುಚಿತ್ವದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ,ನಮಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ನಲ್ಲೂ  ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ಮೂಗು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ!

ಊಟದ ನಂತರ ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಟೆಂಟ್ ಸೇರಿದೆವು. ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ನಾವು ಮುಂದಿನ ದಿನ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು (ಮಕ್ಕಳು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ trick! ), ಜಿಪ್ ಏರಿಸಿ ಮಲಗಿದೆವು. ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದ ನಮಗೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ಬಹಳ ಮುಜುಗರವಾಯಿತು! ಹೊರಳಲಾಗದೆ, ಏಳಲಾಗದೆ ಒದ್ದಾಡಿಕೊಂಡು ರಾತ್ರಿಯನ್ನ ಕಳೆದಿದ್ದಾಯ್ತು!ನಿದ್ದೆ ಕೈಗೆಟುಕದ ಹೊನ್ನಾಯಿತು! ಆದರೆ ದಣಿದ ದೇಹಕ್ಕೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.

Jan ೮ – ದಿನ ೨  – ಮಚಾಮೆ ಹಟ್ ನಿಂದ ಶಿರಾ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್  – ೩೦೦೦m – ೩೮೦೦m – ೯  k.m  (೬ – ೭  ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ)

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ತಕ್ಷಣ ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನ (ಬೆಚ್ಚಗಿದ್ದವು!) ಹಾಕಿಕೊಂಡು,  ಬೆಳಗಿನ ಕಲಾಪಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮುಗಿಸಿ ೮.೩೦ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸಿದ್ದರಾದೆವು. ಈ ದಿನ rainforest ಬಿಟ್ಟು, Erika ಮರಗಳ ಮಧ್ಯೆ, ಬಹಳ ಕಡಿದಾದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಚಾರಣ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಗಳನ್ನ ಹತ್ತಿ ಹೋಗಬೇಕಾದ ಹಾದಿ ಕಷ್ಟಕರವಾಗೇ ಇತ್ತು!

ಮಳೆರಾಯನ ಆಗಮನವಾಗಿ, ಎಲ್ಲರೂ ವಾಟರ್ ಪ್ರೂಫ್  ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನ ತೊಟ್ಟು, back-pack ಗೂ ಕವಚ ತೊಡಿಸಿ, ಮುನ್ನಡೆದೆವು. ಸುಮಾರು ೩ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಶಿರಾ ಕ್ಯಾಂಪ್ ತಲುಪಿದೆವು.

ಇಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನನ್ನ ಮೊದಲ altitude sickness ಅನುಭವವಾಯಿತು! ಸಣ್ಣಗೆ ತಲೆನೋಯುತಿತ್ತು. ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಡಲಾಗದಂತಹ ನಿಶಕ್ತಿ! ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ಹತ್ತಿರ (ಅರ್ಧ k.m.) ಇದ್ದ ಶಿರಾ ಕೇವ್ಸ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುವಷ್ಟು ತ್ರಾಣವಿರಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ! ನೋಂದಣಿ ಕೂಡ ಆನಂದ್ ಮಾಡಿ ಬಂದರು. ಊಟ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ, ಅಸಹ್ಯವಾಗಿ ಓಕರಿಕೆಬರಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಚಳಿಯಲ್ಲೂ ಮೈಬೆವರಿತು! ಒಂದು  ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ದೇಹ ಸ್ಥಿಮಿತಕ್ಕೆ ಬಂತು. ವೆಟ್ ವೈಪ್ಸ್ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ, ಊಟದ ಸಮಯದವರೆಗೂ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ಡ್ಸ್ ಆಡಿದೆವು. ಸೂಪ್, ಮೇನ್ ಕೋರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳೊಂದಿಗೆ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ನಮ್ಮ ಟೆಂಟ್ ಗಳನ್ನ ಸೇರಿದೆವು. ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲದ ಮತ್ತೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಸರಿಯಿತು!

Jan ೯ – ದಿನ ೩  – ಶಿರಾ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ನಿಂದ ಬರ್ರಾನ್ಕೋ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ – ೩೮೦೦ – ೪೬೦೦ – ೩೯೫೦ – ೧೩ k.m (೫ – ೭ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ)

ಇಂದು ೩೮೦೦m ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ಶಿರಾ ಕ್ಯಾಂಪ್ ನಿಂದ ೪೬೦೦m ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ಲಾವ ರಾಕ್ ವರೆಗೂ ಹತ್ತಿ ಮತ್ತೆ ೩೯೫೦m ನಲ್ಲಿರುವ ಬರ್ರಾನ್ಕೋ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಗೆ ಇಳಿಯುವ ದಿನ. ದೇಹವನ್ನ ಆ ಎತ್ತರಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಳ್ಳೆಯ ಅವಕಾಶ. ಛಳಿ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಎರಡು ಲೇಯರ್ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನ ಬೆಚ್ಚಗೆ ತೊಟ್ಟು, ಬಹಳ ನಿಧಾನ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟೆವು. ದಾರಿ ಬರಡಾಗಿತ್ತು. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಗಳು. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದೊಂದು ಚಿಕ್ಕ ಗಿಡಗಳಿತ್ತಷ್ಟೆ. ಆಮ್ಲಜನಕದ ಅಭಾವವಿರುವುದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವುದೂ ಒಂದು ಸಾಹಸವೇ! ವೇಗವಾಗಿ ನಡೆಯುವುದಸಾಧ್ಯ ಮತ್ತು ತಪ್ಪು ಕೂಡ! ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಡೆದಷ್ಟೂ ದೇಹಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಸುಸ್ತೂ ಕಡಿಮೆ. ಘಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ವಿಶ್ರಾಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಬಹಳಷ್ಟು ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ನಡೆಯುವಾಗ ಮೈ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿ ಛಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಡೆದು ಸುಸ್ತಾಗಿ ವಿಶ್ರಮಿಸಲು ಕೂತರೆ ಮತ್ತೆ ಛಳಿ! ಈ ಬಿಸಿ/ಛಳಿಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ೧ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಲಾವಾ ರಾಕ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಕೊರೆಯುವ ಛಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ತಂದಿದ್ದ ಬುತ್ತಿಯನ್ನು ತಿಂದು, ಬರ್ರಾನ್ಕೋ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಕಡೆಗೆ ಇಳಿಯಲುಪಕ್ರಮಿಸಿದೆವು. ಏರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಇಳಿಯುವುದು ಸುಲಭವಾಗಿತ್ತು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ೩ . ೩೦ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ತಲುಪಿದೆವು. ನೋಂದಣಿ ಮುಗಿಸಿ ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೇರಿದೆವು. ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ/ಟೀ ಮತ್ತು ಹುರಿದ ಕಡ್ಲೆಬೀಜ ನಮ್ಮನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದವು.

ನಂತರ ಎಂದಿನಂತೆ ವೆಟ್ ವೈಪ್ಸ್ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ ಟೆಂಟ್ ಅಣಿಮಾಡಿಕೊಂಡೆವು. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಪೋರ್ಟರ್ಸ್ ಜೊತೆ ಇಸ್ಪೀಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕೂತು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಕಳೆದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಿದೆವು. ಈ ರಾತ್ರಿ ಒಂದೆರಡು ಘಂಟೆ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಂತಿತ್ತು. ದೇಹ ಹೊಸವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗುತ್ತಿತ್ತು!

Jan ೧೦ – ದಿನ ೪  – ಬರ್ರಾನ್ಕೋ ಕ್ಯಾಂಪ್ ನಿಂದ ಕರಾಂಗ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ – ೩೯೫೦m – ೪೨೦೦m – ೩೯೦೦m – ೬ k.m. (೪ – ೫ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ)

ಸುಮಾರು ೮ . ೪೫ ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಹೊರಟೆವು. ಬರ್ರಾನ್ಕೋ ವಾಲ್ ಹತ್ತುವ ದಿನ. ಬಹಳ ಕಡಿದಾದ ಈ ಗೋಡೆಯನ್ನ, ಚಿಕ್ಕದಾದ ಹಾದಿಯ ಮೂಲಕ ಹತ್ತಬೇಕಾಯ್ತು. ಕೈ ಮತ್ತು ಕಾಲುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಉಪಯೋಗಿಸಿ, ಕೆಲವು ಕಡೆ ತೆವಳುತ್ತಾ, ಕೆಲವು ಕಡೆ ಜಾರುತ್ತಾ, ಕೆಲವೆಡೆ ಬಂಡೆಯನ್ನ ತಬ್ಬಿ, ಇನ್ನುಕೆಲವೆಡೆ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಗಳನ್ನ ಹತ್ತಿ, ಇಳಿದು ಅಂತೂ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಂದೆವು. ಬಹಳ ಜನ ಒಂದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಲುಪಕ್ರಮಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಆಗಿತ್ತು! ಹಾಗಾಗಿ ಬಹಳ ಶ್ರಮ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ರೀತಿ challenging ಆಗಿತ್ತು. ಗೋಡೆ ಹತ್ತಿ ಮೇಲೆ ಹೋದ ನಂತರ, ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ ಸಂತೃಪ್ತಿ!  ೪೨೦೦m ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ನಾವು, ಏರಿಳಿತಗಳ ಹಾದಿಯನ್ನ ಕ್ರಮಿಸಿ, ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡಿದಾದ ಬೆಟ್ಟವನ್ನ ಹತ್ತಿ ಕರಾಂಗ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಅಷ್ಟುಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದೆವು. ಊಟ ಮಾಡಿ ವಿಶ್ರಮಿಸಿದೆವು. ಮತ್ತೆ ಒಂದೆರಡು ಘಂಟೆ ನಡೆಯಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇದ್ದರೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಗೈಡ್ ಗಳು ಹೇಳಿದರು. ಆದರೆ ನಮಗ್ಯಾರಿಗೂ ದೇಹದಲ್ಲಿ ತ್ರಾಣವಿರಲಿಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಟೆಂಟ್ ಗಳಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಊಟದವರೆಗೂ ಕಾಲ ಕಳೆದು, ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಿದೆವು.

Jan ೧೧ – ದಿನ  ೫ – ಕರಾಂಗ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ನಿಂದ ಬರಾಫು ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ – ೩೯೦೦m – ೪೬೨೦ m – ೮ k.m. (೩ – ೪ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ)

ಈ ದಿನದ ಪ್ರಯಾಣ ಚಿಕ್ಕದಾದರೂ ಕಠಿಣವಾದದ್ದು! ೪೬೨೦m ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಮೊದಲಬಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇದು ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಕೂಡ. ಚಳಿ, ಗಾಳಿ ಬಹಳ! ಅದಲ್ಲದೆ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಪರ್ವತದ ಉತ್ತುಂಗಕ್ಕೆ ಹೊರಡಬೇಕು!

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೮ . ೪೫ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊರಟು, ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿದಾದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಏರುತ್ತಾ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬರಾಫು ತಲುಪಿದೆವು. ಆಮ್ಲಜನಕದ ಅಭಾವ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡಲು ಏದುಸಿರು ಬರಿಸುತ್ತಿತ್ತು! ಕ್ಯಾಂಪ್ ತಲುಪುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ ದಣಿದಿದ್ದೆವು. ಊಟ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ಟೆಂಟ್ ಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಮಿಸಿದೆವು. ಸಾಯಂಕಾಲ ೬ ಘಂಟೆಗೆ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಿದೆವು

Jan ೧೨ – ದಿನ ೬ – ಬರಾಫು ಇಂದ ಉಹೂರು ಪೀಕ್ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮಿಲ್ಲೇನಿಯಂ ಕ್ಯಾಂಪ್ – ೪೬೨೦m – ೫೮೯೫m – ೩೧೦೦m – ೧೫ k.m. (೧೦ – ೧೨ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ )          

ರಾತ್ರಿ ೧೧ ಘಂಟೆಗೆ ಎದ್ದು, ೧೧ . ೩೦ ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ೧೨.೩೦ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಭಯಂಕರ ಚಳಿ ಮತ್ತು ಭರೋ ಎಂದು ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ (40-45 kmph), ೫ ಲೇಯರ್ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ತಲೆಯಿಂದ ಕಾಲಿನವರೆಗೂ ಒಂದಿಂಚೂ ಬಿಡದಂತೆ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ಅಗಾಧ ಪರ್ವತದ ಉತ್ತುಂಗವನ್ನ ತಲಪುವ ಆಸೆ ಹೊತ್ತು ಹೊರಟೆವು. ತಲೆಗೆ ಹೆಡ್ ಲ್ಯಾಂಪ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸಾಗಿತು. ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಡುವುದೇ ಪ್ರಯಾಸವಾಯಿತು! ಜೊತೆಗೆ ಗಾಳಿ ನಮ್ಮನ್ನ ನೂಕುತ್ತಿದೆ ಬೇರೆ! ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಏದುಸಿರು! ಅಂತೂ ಬಹಳ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ, ಘಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು ೩ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಗಿಸಿದೆವು. ಸುಮಾರು ೫೪೦೦m ಎತ್ತರದಲ್ಲಿದಾಗ, ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜಾಗತೊಡಗಿದವು! ಮುಂದಿನ ಹೆಜ್ಜೆ ಕಾಣದಾಯಿತು! ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹೋದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಶಾಶ್ವತ ಹಾನಿಯಾಗಿ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಅಪಾಯವೆಂದು, ನಾನು ಹಿಂದಿರುಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಪರ್ವತದ ತುದಿ ಮುಟ್ಟುವ ನನ್ನ ಆಸೆ ನಿರಾಸೆಯಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು.

ಗುಂಪಿನ ಇನ್ನೆಲ್ಲರೂ ಅವರ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ನಾನು ಒಬ್ಬ ಗೈಡ್ ನೊಂದಿಗೆ  ೩ ಘಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಸತತವಾಗಿ ಇಳಿದು, ಸುಮಾರು ೭ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ  ಬರಾಫು ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆ. ಕಣ್ಣು ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೈಡ್ ಹೇಳಿದ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು, ಇಳಿದು ಬಂದೆ. ಬರುವಾಗ ಸೂರ್ಯೋದಯ ನೋಡುವ ಭಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಯಿತು. ಮಂಜಾದ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸಿದೆ. ಟೆಂಟ್ ಗೆ ಬಂದವಳೇ ಮಲಗಿದೆ. ಎಂಥಾ ನಿದ್ದೆ! ೧೧ . ೩೦ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಗುಂಪು ವಾಪಸ್ ಬಂದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಎಚ್ಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು!

ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಪರ್ವತದ ತುದಿ ತಲುಪಿ ಬಂದಿದ್ದು ಬಹಳ ಸಂತೋಷದ ವಿಷಯ. ಎಲ್ಲಾ ಬಹಳ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದರೂ ಸಂತೃಪ್ತ ಭಾವನೆ ತುಂಬಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ವಿರಮಿಸಿ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಅವರೋಹಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಸುಮಾರು ೨ ಘಂಟೆಗಾಲ ಕಾಲ ಇಳಿದು ಮಿಲ್ಲೇನಿಯಂ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಸೈಟ್ ಸೇರಿದೆವು.  ಇಳಿಯುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ Senecio kilimanjari, Giant lobelia, Erica, hericracium, wild carrot ಸಸ್ಯ ಗಳನ್ನ ಕಂಡೆವು.

ಕ್ಯಾಂಪಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಡೆಯ ರಾತ್ರಿ! ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಷ್ಟು ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತೆಂದರೆ, ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಿದ್ದೊಂದೇ ಗೊತ್ತು! ೪ – ೫ ದಿನದಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಾರದ ನಿದ್ದೆ ಇಂದು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಆವರಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ನಿಷ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ನಿದ್ರಾದೇವಿಯಮಡಿಲೊರೆಗಿದೆವು

Jan ೧೩ – ದಿನ ೭ – ಮಿಲ್ಲೇನಿಯಂ ಕ್ಯಾಂಪ್ ನಿಂದ ಮೇಕ ಗೇಟ್  – ೩೧೦೦m – ೧೭೦೦m – ೯ k.m. (೫ – ೬ ಘಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ )         

ಕಡೆಯ ದಿನ ೮ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ದವಾದೆವು. Tro-peaks ತಂಡ ತಮ್ಮ ಹಾಡು ಮತ್ತು ನೃತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ನಮಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದರು. ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಅಭಿನಂದನೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿ, ಟಿಪ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟು ನಮ್ಮ ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದೆವು

೮ ಘಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊರಟು, rainforest ಮೂಲಕ ೧೦ . ೧೫ ಕ್ಕೆ ಮೇಕ ಹಟ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ೩ ಘಂಟೆ ಇಳಿದು ಮೇಕ ಗೇಟ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ಅವರೋಹಣ ಮುಕ್ತಾಯವಾಯಿತು. Tro-peaks ತಂಡ ನಮಗೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. Champagne ಕುಡಿದು ಊಟ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ಪರ್ವತಾರೋಹಣದ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಂಭ್ರಮವಾಗಿ ಆಚರಿಸಿದೆವು.

Tro-peaks ನ ವ್ಯಾನ್ಗಳನ್ನು  ಹತ್ತಿ ಹೋಟೆಲ್ ಗೆ ಬರುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ souvenir ಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು, ಬನಾನಾ ಬಿಯರ್ ಕುಡಿದು ಹೋಟೆಲ್ ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು. ೭ ದಿನದ ನಂತರ ಮಾಡಿದ ಆ ಸ್ನಾನದ ಆಹ್ಲಾದಕ್ಕೆ ಎಣೆ ಇಲ್ಲ! ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪರ್ವತದ ತುದಿ ಮುಟ್ಟಿದವರಿಗೆಲ್ಲ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರ ಕೊಟ್ಟು ಪುರಸ್ಕರಿಸಲಾಯಿತು. ಮುಂದಿನ ದಿನ ಮೋಶಿ ಊರನ್ನು ಒಂದು ಸುತ್ತು ಹಾಕಿ, ಫ್ಲೈಟ್ ಹತ್ತಿ ವಾಪಸ್ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬಂದೆವು

 

ಬಂದು ಒಂದು ವಾರವಾದರೂ ಇನ್ನೂ ಕಿಲಿ ನೆನಪುಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾದುಹೋಗತ್ತೆ! ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲಾಗದ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಅನುಭವ. ಆ ಪರ್ವತದ ಗಾಂಭೀರ್ಯತೆ ಅಗಾಧತೆ ನಮ್ಮನ್ನ ವಿನಮ್ರನಾಗಿಸತ್ತೆ. ಒಂದುವಾರ ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು ನಿಜ, ಆದರೆ ಕಡೆಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಆ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಯ ಭಾವನೆಗೆ ಬೆಲೆಕಟ್ಟಲಾಗದು!

“ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಕಿಲಿ ಹತ್ತಿ ನೋಡು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ನನ್ನ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನವನ್ನ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ

(ಫೋಟೋಗಳು: ಲೇಖಕರವು)